KAFES. Vuslat Tuna Şiirleri. 22.

İstemem Sen Kal

Her can gelir geçer bigün bu dünyadan
Bende giderim elbet ardıma bakmadan
İstemem, bırak beni şu yol ayrımından
İstemem sen kal, sen gelme ardımdan

Ben gitmiş olsamda ah şu meydandan
Elimi eteğimi çekmişim bahar dalından
Yerim sorulur o vakit, mezar taşımdan
İstemem,sen gitme yuvanla yurdundan

Herkes mutlak gelirde, acele etme sen
Yorgan varken şu toprağı örtünme sen
Öyle ki, garip öksüz gibi unutulma sen
İstemem, sen düşme el gün gönlünden

Elbet boşalır şu ten kafesim de benim
Geride şu sevdam kalır,bi derin matem
Sevenler ölmezmiş derler, öyle madem
İstemem, sen gelme, vuslat verilmeden

Vuslat Tuna