KAFES. Vuslat Tuna Şiirleri. 22.

Pişman Eyleme

Çok olmadı bende bu faniye geleli
İnsanlıgı insanda görüp, yer vereli
Ezelden sevdaya sevdalıyım, öyle ki
Çok şey beklemem murâdımdan yana
Sevdiğime pişman eyleme o yeter bana

Sevdaya talip olana, çile ram olur ki
Dilin aciz kalır anlatmaya ahvâlimi
Hâşre-dek yanar içimde o bir hâyali
Pek bi şey dilemem vuslatımdan yana
Umuduma ziyan eyleme o yeter bana

Çekenler, aşkın gözü kör dür derlerdi
Her emegi bir ihtimale hibe ederlerdi
Kendini sonsuzlukta zerre, görürlerdi
Öyle istemem döneyim boşluktan yana
Menzilime sur eyleme o yeter bana

Her derdini dökmek güç olur izahına
Kelimeler kifayetsizdir, ölüm feryadına
Ruhun çırpınır, sözler yanar, sustukça
Bir sesini duyayım, selamından yana
Çağrıma sukud eyleme o yeter bana

Şu dünyaya geldim giderim gidenlerle
Bi'sevdana mübtela oldum, cüretimle
Neyim var sorsalar, bi seni derim de
Ben bir sende olayım, sevgiden yana
Bağrıma kafes örme o yeter bana

Vuslat Tuna