KAFES. Vuslat Tuna Şiirleri. 22.

Zindan Geceleri

Dilime dolanan efkarlı türkü olurda
Sarar ruhu inceden zindan geceleri
Biter ömür bi' günbatımına konulurda
Yorar umudu sinsiden zindan geceleri

Yaşamayan bilmez bildirmez ahvâlini
Sıkar kurşunu gizliden zindan geceleri
Ne lisân anlatır ne kalem yazar halini
Keser yolunu gaibden zindan geceleri

Dört duvar arasında bir ömür geçerde
Kırar ışıkları güneşten zindan geceleri
Bir tutsak  vardı kim bilir şimdi nerede
Alır hayatları elinden zindan geceleri

İnsana öğretilir beklemek ne demekdir
Sayar adımları izinden zindan geceleri  Vefâ tartısında mertliğe boy ölçmektir
Verir selaları sessizden zindan geceleri

Kuş uçmaz kervan geçmez, unutulmuş
Siler isimleri kimlikten zindan geceleri
Düşlerin şu darağacı nereye kurulmuş
Geçirir ilmeği ciyerden zindan geceleri

Unutulmuş çoktan özgürlük kim, neydi
Bitirmez kışı hücreden, zindan geceleri
Çiçekler neye benzer,bahar ne demekti
Eritir maviyi göklerden zindan geceleri

Anlatır zaman,saatin, asır oldugunu
Yitirir tarihi vakitten, zindan geceleri
Yazar hep heba olmanın hazin sonunu
Bitirir sevgiyi yürekten zindan geceleri

Her saniye kabirle tükenişi, doldurmuş
Bıktırır canı, bedenden zindan geceleri
Her bir hücreni zulüm çarkı kavurmuş
Dağıtır azâbı çileden, zindan geceleri

Kaderde nasib,varlıkta yokluğu bilmek
Kurutur dalı filizden zindan geceleri
Her saniye umudu ölümüne  eklemek
Aratır vuslatı ecelden zindan geceleri

Vuslat Tuna