Şu sevda delinen ateşde ölesiye yandın
Aşık yandıkça küllerden doğar sandın
Mecnuna Leyla yâr olur, kime inandın
Bi' sevdâlı hayâl ile çöle düştün gönül
Kime diyeyim halimi kime yakınayım
Doldum taştım, seller gibi çağlayayım
Derdime inen yok ki dizinde ağlayayım
Bi' marâzlı masal ile hiçe düştün gönül
Sevda deyip geçme yanmayan bilmez
Bir buluttan ateş, toprak söndürmez
İlaç değmez,göz görmez, tabir bilmez
Bi' sancılı işkal ile kabre düştün gönül
Vuslat Tuna
ŞİMDİ OKUDUĞUN
KAFES. Vuslat Tuna Şiirleri. 22.
PoetryBir kafestir şiir, yürek içinde Bir kafestedir yürek, şiir içinde
