Gözlerimin içine baktı." Anladığıma göre bu adam seni bir süredir takip ediyormuş. Zayıf olduğun anda yanına gelmiş ve seni bir yere yönlendirmiş. Ama sanırım bu arkadaş adreslerin değiştiğini bilmiyormuş. Eğer bilseydi sen şuan onun tuzağına düşmüş...
Leyla uyarımı anlayıp elimi sıkarak beni rahatlattığında Meriç çoktan masaya gelmiş ve yanımdaki sandalyeye oturmuştu. " Hoşgeldin Meriç." diye memnunsuz bir sesde söylendim ama Meriç iplemedi bile." Hoş buldum. " Her ne kadar bu yaptığına sinirlensem de " Nerden çıktın sen? Hayırdır?" diye sordum. Meriç görmeyi beklediğim son kişiydi .Önce suratını asıp " Faturalar ve erzak alışverişi için geldim. Gelmişken de favori lokantamda yemek yemek istedim. Selin aslında seninle karşılaşmamız iyi oldu." dedi bir yandan da gözleriyke Leyla'yı işaret ediyordu. "Ondan sır çıkmaz , zaten olayın bir kısmınada hakim. " dedim. Onları tanıştırmadığımı fark edip Leyla'yı göstererek" Meriç , Leyla , liseden en yakın arkadaşım."elimi Meriç'e çevirip " Leyla, Meriç kendisi eski polis."dedim. İkisinde 'memnun oldum' gibisinden mırıltılar gelince Meriç devam etti." Sevgilinin yerini buldum."
Meriç'in ne dedigini algılamam 1-2 dakika sürmüştü. Ne demişti o?! Ceyhun'un yerini bulduğunu söylüyordu. Ama nasıl? Polislerle birlikte aramadık yer bırakmamıştık. Sonunda tepki verbildiğimde ağzımdan çıkan ilk şey " Gerçekten mi? " olmuştu. Hala inanamıyordum Ceyhun'un bulunduğuna. Gözlerim dolmuştu . Kalkıp Meriç'e sarılmak istedim ama önce Ceyhun'u kurtarmam gerikyordu . " Neresi? Söyle hemen kurtarıyim sevgilimi. Kaç gündür orada ,kim bilir ne halde?!" dedim bir yandan göz yaşlarım akarken. Bulunma ihtimali bile beni mutluluktan ağlatıyordu.
Meriç " Ormanda bir evde." dedi. Bu bana yeterli gelmemişti. " Tam adres ver gidip alayım Ceyhun'u. " dedim. Sesimin biraz yüksek çıktığını etraftaki bir kaç insanın bize dönmesinden anlamıstım. Kendime çeki düzen verip kafamı tekrar Meriç'e çevirdim." Adresi ver gidip bakayım. Hadi!" dedim. Gözlerinin içine bakarken anlık bir yanılsamayla bir hayal kırıklığı geçtiğini gördüm ama takılmadım çünkü şuan daha önemli bir mesele vardı. Benim ısrarıma dayamamış olsa gerek " Alemdağ ormanı. Nehir kenarında bir ev . Ağaçların arasina gizlenmiş zor bulunur yani. Bende seninle geleyi-" dedi Meriç. Sözünün devamını dinlemeyip hızlıca kalmıştım. Peşimden Meriç'te ayaklanmıştı ama bana yetişmesine fırsat vermeyerek karşima ilk çikan taksiyi çevirdim.
Taksiciye hemen adresi verip aceleetmesini söyledim. " Abla biraz daha hızli gidersem ceza yerim."dedi. Adam haklıydı. Ekmek parası ne yapsın?! " Abi sen hızlan yediğin cezayi ben ödeyeceğim. Sen yeter ki hızlan!" dedim. Adam onaylar bir şekilde kafasını sallayip hızını biraz daha arttırdı. Yaklaşık 45 dakika sonra Alemdağ ormanı karşımdaydı. Hava hafiften kararmaya başladığı için ormanı ürkütücü gösteriyordu. İçimden " Ceyhun için! " deyip cesaretimi toplamaya çalıştım. " Ya bismillah." deyim ormana adımladım.
Saatlerdir evi arıyordum ve telefonumun şarjı az kalmıstı. Çevremden gelen sesler beni titretmeye yetiyordu. Aniden yükselen uluma sesi yüzünden korkup telefonu düşünmüştüm. Almak için eğildiğim sıra bir şey fark ettim. Bir gölge ağaç dallarının göldesine benzeniyordu ve bu benim gölgem değildi emindim. Heheh bir kaç kere kendi gölgemden korkmus olabilirim canım ne var bunda! Kafamı kaldırdığımda ağaçların arasına gizlenmiş sarı-kahverengi renklerinde ki evi fark ettim. O an mutluluktan çığlık atmak istedim ama uyuyan hayvancıkların uykusuna kıyamadım. Eve tırmanmak için bir yer ararken agacın kenarın üstü yapraklarla kapatılmış merdivenleri gördüm. Merdivenlerin bitmesine yakın bacaklarım bana isyan çıkarmıştı . Ama inat edip bitirdim merdivenleri. Bu evi ne kadar yükseğe yapmışlar çık çık bitmedi. Biraz nefeslenip kendime geldiğimde karşımdaki takta kapıyı araladım. İçeri adımımi atar atmaz burnumu ızlatan keskin bir kokuyla karşılaştım. Sanki içerisi lağım gibi kokuyordu. Tekrar dışarı çıktım. " Hadi kızım . Yaparsın sen. Unutma hepsi Ceyhun için. " diye içimde geçirip son defa derin bir nefes alıp içeri girdim. Telefonun fenerinin aydınlattığı alanda görebildiğim kadarıyla burası boştu. Feneri her yeri görecek şekilde hareket ettirdiğimde bir kapı daha olduğunu fark ettim. Bu gidişle benim gizli kapı fobim olacaktı. Kapının yanına gittim. Temkinli bir şekilde yavaşca açmaya başladım. Kapı aralandıkça içeri sizan ışık görüş alanımı genişletiyordu. İçeri vücudumun nerdeysen yarısı girdiginde bir şeylerin hareket etmesiyle hemen o tarafa döndüm.
Oops! Bu görüntü içerik kurallarımıza uymuyor. Yayımlamaya devam etmek için görüntüyü kaldırmayı ya da başka bir görüntü yüklemeyi deneyin.
Bahsedilen ev *Temsili
Ben geldim. Nasıl bölüm ama ... Bir dahaki bölümde görüşmek üzere .😘
