MaFyaNıN KaRıSı

Bölüm 3

Yerimde hafif kıpırdanarak hareket etmeye çalışmamla hem karnıma hem koluma giren acı ile inlemiştim. Gözlerimi araladığımda gördüğüm hastane tavanı ve kolumdaki serumla bir an düşünsem de en son yaşanılanlar aklıma gelmiş bakışlarımı hemen karnıma çevirmiştim. İçimdeki boşluk hissi neydi bebeğime birşey mi olmuştu yoksa..

Kalkmaya yeltenirken açılan kapıdan içeri Aslı ve doktor girmişti.

" Canım benim uyandın" diyerek bana sarılan Aslı ile inlemiştim karnım acımıştı.

" Yaaaaaa Yağmur özür dilerim ben gerçekten unuttum biran iyi misin? Doktor hanım baksanıza birşey olmuş mudur?" Telaşlanan Aslı' ya doktorla birlikte gülümseyip cevap verdim.

" Aslı'cım sakin ol karnım acıdı sadece hem bebeğim, bebeğim iyi mi onu hissedemiyorum lütfen kötü bir haber vermyin."diyerek gözlerimi ikisine çevirdim.

" Merak etme Yağmur'um bebeğin iyi çokda sağlıklı fakat haftasını doldurmadîğı için bir süre küvezde kalması gerekiyor sadece."

"Nasıl yani bana yalan söylemiyorsunuz değil mi?"

"Telaşlanacak hiçbirşey yok bebeğin iyi gebeliğin normal de gitseydi erken bir doğum bekliyorduk zaten sadece ufaklık daha fazla durmadı ve sen hastaneye gelir gelmez sezeryana aldık seni. Bebeğin gelişim süresini tamamladığında onu kucağına alabileceksin. Sütünü burda sağar getirirsin hemşirelere verirsin. Anlaşıldı mı?" İçim bir nebzede olsa rahatlamıştı artık.

"Tabii doktor hanım anlaşıldı."

"Şimdi seni de bir kontrol edelim dikişlerin ne durumda uzan bakalım."

"Evet dikişlerin de gayet güzel. Yağmur bu arada üzerime vazife değil biliyorum ama artık ameliyatını olman gerek bebeğine bu şekilde sağlıklı bir hayat sunamazsın öyle değil mi?"
Dediğinde kafamı salladım haklıydı ama kızımı kime emanet edecektim.

" Biliyorum doktor hanım ama daha bebeğin babasını tam anlamıyla bulamadım.Belki istemeyecek bile onu dahi bilmiyorum. Erteleyebildiğim kadar erteleyeceğim daha çok küçük küçücük onu öylece ortada bırakamam."

" Tamam ama çokda erteleme unutma en sağlıklısı bu. Geçmiş olsun."diyerek odadan çıkmıştı.

ÜÇ HAFTA SONRA

Bugün büyük gündü. Miniğimi ilk defa kucağıma alabilecektim onu görmüştüm sütümü bırakırken ama hiç kucağıma almamış kokusunu duymamıştım. Şimdi ise doktor hanımın odasında miniğimin gelmesini bekliyordum. Çok heyecanlıydım, bir o kadar da korkulu son zamanlarda hastalığım oldukça ilerlemiş gibiydi kollarım ve bacaklarım ara ara uyuşuyor görünüşüm bulanıklaşıyordu.

Çalan kapı ile hızla ayağa kalktım görüşüm hafif bulanıklaşsada kafamı hızla iki yana  sallayarak bunu engelleyerek kapıdan içeri hemşire ile giren meleğime baktım. Tanrım daha küçücüktü. Yavaşça kucağıma aldığım bebeğim ile dünyam sanki o an durmuştu. Aman Allah'ım bu koku ne kadar güzeldi. Kafamı bebeğimin boynuna gömdüm. Annelik bu muydu . Şimdi daha iyi anlıyordum evlat herşeydi. Gözyaşım benden bağımsız akrken Aslı'ya baktım. Oda benim gibi ağlıyordu. Gözlerim tekrar bulanıklaşmaya başlarken kollarımın tutmadığını hissederek Aslı diye bağırmıştım. Aslı yanıma doğru koşarken gözlerim çoktan kapanmıştı.