MaFyaNıN KaRıSı

Bölüm 7

Arkamda kalan mekanı da ateşe verdikten sonra yine elim boş dönüyordum. 3 gündür kızım yoktu ne bir ses ne bir haber aklıma gelen herkesin her deposuna mekanına ayrı ayrı baskın düzenlemiştim. Sonuç yine aynıydı. Kafayı yemek üzereydim. Önümde duran arabanın tekerine bir tekme geçirerek bağırdım.

"Allah kahretsin. Lan nerde kızım ben neden sürekli elim boş dönüyorum lan. 3 gün oldu siz ne işe yarıyorsunuz adi herifler bulun bana kızımı bulunnnn!"

"Tamam Ege sakinleş adamlar elinden gelenleri yapıyorlar."

"Sakin ol mu lan siz benimle dalga mı geçiyorsunuz ellerinden geleni yapıyorlar madem benim kızımı niye kaçırdılar Uygar ellerinden geleni yapıyorlar madem benim kızım nerde Uygar nerdee."

Uygar kafasını önüne eğerek düşünmeye başladı. Arkamı dönüp arabaya binip eve sürdüm. Kızımı bulamadıkça sinirim hat safhaya çıkıyordu. Yapanı bir elime geçirirsem sağ bırakmayacaktım.

Tamı tamına üç gündür hasrettim kızıma yapacağım herşeyi yapmıştım. Ben can yakmaktan uzak dururken çoğu kişinin canını almıştım. Daha kendi kızım yaşıyor mu onu bile bilmeden. Tanrım sen koru miniğimi o daha çok küçük.

Eve vardığımda arabayı bahçeye gelişi güzel bırakıp evime girdim.

"Oğlum var mı torunumdan bir haber?"

"Yok anne iğne deliğine kadar baktım ne kızım var nede kızımdan bir iz. Allah kahretsin ne biçim bir babayım ki kızımı bile koruyamadım. Ne olurdu kızımı aşısına ben götürseydim. Şimdi yanımda olurdu kızım.

"Abii! Anneme çok fazla yükleniyorsun. Annem bilerek mi kaybetti kızını. Bu yaştan sonra kadın kızına bakmak zorunda mıydı insanlık edip baktı bunca zaman kadına teşekkür edeceğine ettiğin laflara bak."

"Sen karışma Eliz."

"Ne demek karışma anne yaa abimin ağzından çıkanları sen duymuyor musun?"

" Duyuyorum kızım ama abin haklı hadi biz evimize gidelim daha fazla rahatsız etmeyelim abini."diyerek kalkarak evden çıktılar. Benim kızım yoktu ortada kimsenin ne nazını nede tribini çekemezdim şuan annem olsa bile. İçki dolabına yönelip bir viski şişesi çıkartarak kafama diktim. Pencerenin önüne oturup tekrar düşünmeye başladım. Taş üstünde taş bırakmamıştım ama yinede yoktu kızım. Bir süreden sonra çalan kapı ile kalkarak kapıyı açtım. Karşımda Gizem'i görürken şaşırmıştım.

"Davet etmeyecek misin beni Ege?"

"Geç Gizem." O önden ben arkasından salona geçerken hala daha burda ne aradığını anlamamıştım. Gizem babamın arkadaşının kızı aynı zamanda bizim şirkette avukattı. Yalan yok işinde çok başarılıydı. Şirkette şuana kadar kaybettiği dava yok denecek kadar azdı.

"Ege bir kızın olduğu doğru mu?" Kaşlarımı çatarak Gizem'e baktım.

"Bu seni niye ilgilendirsin Gizem?"

"Sana bir soru sordum yardım edebileceğim birşey vardır belki."

"Saol Gizem biz hallediyoruz. Sen buna müdahale etme."

"Edebildiğiniz için mi ben bir bebek göremiyorum ortada Ege?" Tam cevap verecekken tekrar çalan kapı ile birlikte ayaklanıp kapıya gittim.