Hepinize merhabalar arkadaşlar🥰
Bu bölüme küçük bir istekle başlamak istiyorum.
Bugün okurlarımdan best_okur'un doğum günü. Doğum günün kutlu olsun canım daha nice mutlu yaşlar diliyor ve bölümü sana armağan etmek istiyorum. İyiki doğdun🌺💝
Bir sonraki bölümde görüşmek üzere 🥰
Keyifli okumalar 💫💝
Korku, gizemli bir ormanın içine girmeye benzer; neyle karşılaşacağını bilemezsin, ancak keşfetmek için ilerlemelisin."
Unknown
Korku öyle bir duyguydu ki; herkese herşeyi yaptırabilecek bir güce sahipti. Heleki işin sonunda ne olduğunu bilmiyorsanız. Apar topar çağırılmamız ile hızla giyinerek Ege ile birlikte evden çıkmıştık.
" Neden apar topar çağırdılar ki şimdi bizi ? Umarım birine birşey olmamıştır?"
"Merak etme güzelim büyük birşey olsa bu kadar sakin kalmazlardı."
"Ne biliyim bu saatte böyle acil gelin demeleri beni korkuttu."
"Korkma güzelim korkma." Sessiz geçen yolculuğun sonunda bir sokakta durmuştuk.
"Burası neresi ?"
"Uygar'ın evi. Bende meraklandim şimdi bak. Uygar kolay kolay evde durmaz."
"Hadi gidip öğrenelim." Ege yanıma gelerek elimi tutacağı esnada izin vermeyerek yürümeye başladım. O da tepki vermeden arkamdan yürümeye başladı. Kapının önüne geldiğimizde Ege bana bir bakış atarak kapının şifresini girmişti.
Ayy ne havalıydı gıcık şey ne olacak. Açılan kapı ile birlikte içeri girdiğimizde Ege asansörün önüne gelerek geçmem için elini uzatmıştı. Ege'ye bakarak konuştum.
"Kaçıncı katta bu daire?"
"Napacaksın yürüyerek mi çıkacaksın?"
"Evet. Ne olmuş ki ?"
"O kadar katı yürüyerek çıkarsan anca sabah varırsın."
"Kaçıncı katta şöyle işte?"
"36. Katta."
"Yuhhh burası kaç katlı?"
"Yanlış hatırlamıyorsam 40 olması lazım."
"Arkadaşında aynı senin gibi gözü hep yükseklerde. Ara onları insinler aşağı ben çıkamam."
"Onlar aşağı inemezler güzelim onun için biz çıkacağız."benim birşey dememe kalmadan kolumdan tutarak beni asansörün içine çekmişti.
"Bunu birdaha asla yapma lütfen. Hoşlanmıyorum bu tarz hareketlerinden."
"Yanında ben varken korkma güzelim."
"Asıl sen yanımdayken daha çok korkuyorum Ege. Başıma ne geldiyse senin sayende geldi."
"Güzelim sürekli bu konuyu açmasak olmaz mı? Anladım hatalıyım hatta köpek gibide pişmanım fakat zamanı geriye alamam. Bu saatten sonra tek amacım seni,sizi korumak,sana yaşattığım bütün kötü anıları silip yerine daha güzel anılar bırakmak.
"Bu asansörde amma yavaşmış. Yürüyerek çıksam şimdiye çoktan orda olmuştum."
Ege konuyu değiştirme çabamı anlamış ve birşey dememişti. Sessizce asansörün çıkmasını izlemiştik. Sessiz ve sorunsuz bir şekilde kata çıkmamız ile Ege önden yürüyerek daire kapısının önünde durarak zile basmıştı. Birkaç dakikanın ardından kapı açılmış ve Uygar bizi içeri davet etmişti.
Salona geçtiğimizde tam kadro buradaydı.
"Noldu? Niye bizi apar topar çağırdınız buraya?"diye sorduğumda Aslı'nın kızarmış gözleri ve asık suratı dikkatimden kaçmamıştı.
"Birşey söylesenize ne oluyor Aslı bu yüzünün hali ne böyle?"
"Sakin ol Yağmur. Çok önemli birşey yok."diyen ablama çevirdim bakışlarımı.
"Önemli birşey değilse nede-"
"Hamileyim."
"Neee!"
"NEEEE!"
"Duyduğun gibi kardeşim baba oluyorum."
"A-aslı bu bu doğru mu ?"
"Evet." Aslının dudaklarından bir hıçkırık koparak kulaklarımıza ilişmişti.
Aslı'nın oturduğu koltuğun önüne eğilerek ellerinden tuttum.
"Canım neden ağlıyorsun bu çok güzel bir haber. Anne olacaksın senden bir parça dünyaya getireceksin. İlk önce böyle küçücük olacak dokunmaya korkacaksın. Sonra,sonra,son...."
"Sonra ilk dişleri çıkacak. Yalın yalın konuşmaya çalışacak. Ama sana söyliyim cinsiyeti kız olursa şimdiden babacı olur. Emeklemeye çalışacak sonra bir bakmışsın yürüyor, daha da yetişemiyorsun koşuyor. Bunlar çok pahabiçilemez şeyler Aslı."
Ege'nin söyledikleri ile dudaklarım hayretle aralanmıştı. Ege haklıydı bazı şeyler pahabiçilemeyecek kadar değerliydi. Ben kızımda pek çok şeyi kaçırmış ve telafi etme imkanım da acımasızca elimden alınmıştı.
"Ben (derin bir nefes alarak) ben kendimden utanıyorum. Nasıl olurda böyle bir şey yaşayabilirim bunu nasıl yapabilirim. En yakın arkadaşım daha yeni ölümden döndü bebeğini kaybetti ben ona böyle bir şeyi nasıl yaşatırım."
Aslı benim için kendi ablamdan bile bunun için değerliydi belki de. Kendi düştüğü durum için değil benim için üzülüyordu.
"Aslı saçmalama nasıl böyle düşünebilirsin."
"Öyle ama Yağmur. Sen bana baktıkça ölen bebeğini hatırlayacaksın, birdaha anne olama-" tekrar ağlamaya başlaması ile ayağa kalkarak sıkıca Aslı'ya sarıldım.
Bu kadar ince düşünmesi beni derinden etkilemişti. Ne diyeceğimi bilememiştim.
Belki dediği duyguları ileride yaşayabilirdim fakat ben üzüleceğim diye ömrü boyunca bebek sahibi olmayı reddedemezdi.
"Birdaha böyle düşünmek yok duydun mu beni. Teyze olacağım ya ben. Benim kızım küçük teyze olacak. Biz o küçük fareyi kendi çocuğumuz gibi seveceğiz. Ve inan ki sen çok güzel bir anne olacaksın."
Aslı'yı sakinleştirmek isterken bile gözümden akan yaşlara engel olamamıştım. Aslı oldukça bitkin görünüyordu. Kaç saattir bu haldeydi bilmiyordum. Dinlenmek ona iyi gelirdi.
Gözyaşlarımı hızlıca silerek Aslı'dan ayrılarak konuşmaya başladım.
"Hadi şimdi geç bir odaya dinlen. Kendini bu derece üzdün bebeğini de üzdün.
Hadi dinlenerek bebişimizi mutlu edelim olur mu ?"
"Uyuyana kadar yanımda durur musun?"
"Tabiki gel hadi."diyerek elinden tuttum ve ayağa kalkmasını sağladım.
"Uygar bize bir oda ayarlar mısın?"
Uygar beni duymazken Ege'nin seslenmesi ile transtan çıkmış gibi kendisine gelmişti.
