Chapter 6
စုပိုင်ချယ့်က အနီးကပ်ကြည့်လျှင် ပို၍ညှို့ယူနိုင်စွမ်းရှိလှသည်။ သူက ကြည်လင်သန့်ရှင်းသည့်အလှမျိုးရှိသူဖြစ်သည်။ သူ၏ အရောင်ဖျော့ဖျော့မျက်ဝန်းများထဲတွင် စိုးရိမ်ပူပန်မှုနှင့် စိတ်ဓာတ်ကျမှုတို့ဖြင့် ပြည့်နေသည်။
ထိုမျက်နှာလေးကိုကြည့်လိုက်စဉ် ရှန်းလျိုရှန့် အသက်ရှုမှားမတတ် ဖြစ်သွားရသည်။
စုပိုင်ချယ့်က တော်တော်လေးလှတာပဲ...
သူ့အလှက တခြားလူတွေထက် သိသိသာသာထင်ပေါ်ပြီး လောကကြီးထဲက လူနည်းနည်းလောက်ပဲ သူနဲ့ ယှဉ်နိုင်မယ့် ပုံစံမျိုးပဲ...
ဒီလိုမျက်နှာ ဒီလိုခန္ဓာကိုယ်နဲ့ နူးညံ့ပျော့ပျောင်းတဲ့ အလှတရားလေး...
သူ့ကိုမြင်သမျှလူတိုင်းက ရင်ခွင်ထဲဖက်ထားပြီးတော့ တစ်နေကုန် ချော့မြူချင်နေမှာပဲလေ...
သူတို့နှစ်ယောက်ကို အတူတူတွေ့လိုက်သည့်အခါ လင်ဟွားက စိုးရိမ်စပြုလာသည်။
စုပိုင်ချယ့် နောက်ဆုံးအကြိမ် ရှန်းလျိုရှန့်နားကပ်ခဲ့စဉ်က လူအများရှေ့တွင် ပါးရိုက်ခံခဲ့ရပေသည်။ ကံကောင်းသည်နေသည်မှာ ထိုနေရာတွင်ရှိနေသူက မများလှ၍ ကိစ္စက အကြီးအကျယ်မဖြစ်သွားခြင်းဖြစ်သည်။
အခုချိန်တွင်မူ ဂိုဏ်းမှတပည့်အားလုံးက ဤနေရာတွင် ရှိနေသည်။ အကယ်၍ ရှန်းလျိုရှန့်က ထိုအချိန်ကနှင့် တစ်ပုံစံတည်း ပြုမူခဲ့မည်ဆိုပါ သူ့ကိုလူအများက ဝေဖန်ပစ်တင်ကြလိမ့်မည်။
လင်ဟွားက အမြန့်လက်ဆန့်ထုတ်ပြီး သူတို့နှစ်ယောက်ကို လူခွဲရန် ပြင်လိုက်သည်။
သို့ရာတွင် ဤတစ်ကြိမ်တွင်မူ ရှန်းလျိုရှန့်က သူ့လက်ကိုပြန်ဆန့်ပြီး စုပိုင်ချယ့်လက်ကို ကိုင်ထားလိုက်သည်အား တွေ့လိုက်ရသည်။
သူက နူးညံ့သိမ်မွေ့သောလေသံဖြင့် ပြောလိုက်သည်။
" မစိုးရိမ်ပါနဲ့ ငါမင်းအပေါ်ကို သွေးတစ်စက်မှ မစင်စေရဘူး..."
အမ်...
လင်ဟွား၏လက်က လေထုအလယ်တွင် ရပ်တန့်သွားသည်။
