Chapter 67
ချီလင်မြို့ အပြင်ဘက်၌...
ညအချိန် လူသူကင်းမဲ့နေသော တောထဲတွင် နေရာကူးပြောင်း အစီအရင်က လင်းလက်လာသည်။ ရှန်းလျိုရှန့် မြေပြင်သို့ ဆင်းသောအခါ စိုစွတ်သော မြေမျက်နှာပြင်ကြောင့် ချော်လဲလုနီးပါးပင်။
ကောင်းကင်မှာ မိုးရွာပြီးစ ဖြစ်ပုံရသည်။ ရေငွေ့များကြောင့် မြေပြင်မှာ နူးညံ ပျော့ပြောင်းနေပြီး ထူးခြားဆန်းကြယ်သော အော်ရာတစ်ခု ပျံ့နံ့နေသည်။ သူ့ကိုယ်သူ ဟန်ချက်ထိန်းညှိ့ပြီးသည့်နောက်တွင် ယောကျာ်းသံတစ်သံကို ကြားလိုက်ရသည်။
"ကျန်းမြောင်မြောင် မင်းသားလေး နှစ်ယောက်ကို နှုတ်ဆက်ပါတယ်..."
ရှန်းလျိုရှန့် ကြည့်လိုက်ရာ အမည်းရောင်ဝတ် ယောကျာ်းတစ်ယောက်ကို မြင်လိုက်ရသည်။ သူ၏ ချောမောသော မျက်နှာတွင် အေးစက်ခက်ထန်သော အမူအရာကို ဖော်ပြထားသည်။ ရှန်းလျိုရှန့်က နန်းတော်ထဲ၌ ကျန်းမြောင်မြောင်နှင့် တွေ့ဆုံဖူးသဖြင့် အနည်းငယ်ခေါင်းညိတ်ပြလိုက်သည်။ ထို့နောက် သူ၏ အကြည့်မှာ လက်ထဲရှိ ကျောက်စိမ်းပြားသို့ ရောက်ရှိသွားကာ နှုတ်ခမ်းတွင် ခပ်ဖျော့ဖျော့ အပြုံးတစ်ခု ပေါ်လာသည်။
ရှုရှင်းချန်က သူ၏ အကြည့်ကို လိုက်ကြည့်ကာ အံသြ သွားရသည်။
"မင်းဘယ်တုန်းက ပြန်ယူလိုက်တာလဲ..."
"ခုဏလေးတင် ...ခမည်းတော်ကို ဖက်ထားတုန်းက...သူကြောင်နေတဲ့ အချိန်မှာ ငါယူလိုက်တာ..."
ရှန်းလျိုရှန့်က ပြောလိုက်ကာ သူ၏ အကြည့်များက ကျောက်စိမ်းပြားပေါ်တွင်သာ ရှိနေသည်။ သူက လေးလေးနက်နက် စဉ်းစားပြီးနောက် ကျောက်စိမ်းပြားကို သိုလှောင်အိတ်ထဲသို့ ထည့်လိုက်သည်။
ရှုရှင်းချန်၏ မျက်နှာမှာ ဖြူတစ်လှည့် နီတစ်လှည့် လျင်မြန်စွာ ပြောင်းသွားသည်။ ရှန်းလျိုရှန့်က ခွင့်မလွှတ်နိုင်ဖွယ် အပြုအမူကို ကျူးလွန်လိုက်သကဲ့သို့ လက်ညိုးထိုးကာ နောက်ဆုတ်လိုက်သည်။
" ခင်ဗျားက ခမည်းတော်ကို အရှက်ရစေရုံ မကပဲ မကောင်းတဲ့ ရည်ရွယ်ချက်တွေ ရှိနေခဲ့တာပဲ...ခင်ဗျား တစ်ကယ်ကို တစ်ခုခုပဲ..."
