The King's Servant

Chapter 1: Shadow

ALEXANDRA'S POV
  

Nakaupo ako dito sa isa sa mga benches habang pinapanuod ang mga kaibigan kong nagsasanay sa paparating na Inter-Academy Magic Tournament.

A battle of strength and power among schools within our region. Our school chooses a representative to fight against other schools and the winner gets to represent the Royal Cup. The champion shall be recognized by the royalties in the kingdom.

The Merania Kingdom.

Yung pamilya ng mananalong representative might even get to upgrade their status in the society. From a peasant, they can become an honorary noble in an instant. Ito rin ang paraan ng kaharian to choose a rightful knight that will proudly serve the kingdom

Our world is a world where magic exists. But not all humans in here has it. People with magic call themselves "Warriors" and they are classified into different ranks according to their strengths and skills. E-rank is the lowest and S-rank as the highest.

Two of my friends are greatly blessed with magic kaya isa sila sa mga napiling representative ng Silverleaf Academy—ang pangalan ng school namin.

One has the power to control air while one has the power to manipulate light. While me? They say that I have no specific magic but they sensed mana inside me kaya I was still considered a warrior. Yung pinakamahina nga lang. An E-rank.

Mana is the foundation and source of magic at ang meron lang nito ay ang mga warrior. Ordinary humans have no mana.

When the academy measures my mana during our yearly evaluation, consistent na 009 ang lumalabas sa Mana Grid. Ang pinakamataas na measurement ever recorded sa history ay 840. Wala manlang ako sa 1/4.

But it's fine. Being the weakest has its advantage rin naman. Tulad ngayon, hindi ako magpapakapagod kakatraining para sa inter-academy kasi wala naman akong gagawin dun. Inip nga lang ako kakahintay sa dalawa.

But there are also many disadvantages. And this one is the worst.

"Hi Aoi!" I jolted at may seat and smiled so bright at him he might go blind.

There he is. The love of my life. My future husband. My sugar plum honey bunch pumpy yumpy yum. My sweetiepie.

He stopped for a moment but didn't even bother to look at me. Dumiretso rin siya sa training grounds sa gitna at nakipag sparring sa kasama niya rin sa inter-academy.

"Sungit mo naman. Hayaan mo magiging akin ka rin!" sigaw ko na may halong pang-asar.

Ito ang pinaka worst kapag ikaw ang pinakamahina.

Hindi ka mapapansin ng crush mo!

Pero eme lang. Hindi na naman ako nahihiya ipagsigawan na crush ko siya kasi, una sa lahat, alam ko namang 'di niya ako mapapansin. Parang coping mechanism ko nalang 'to sa reality na never siya mapapasa 'kin.

At pangalawa, yung ibang mga babae na nagkakagusto sa kanya eh hindi naman ako nakikitang threat kasi 'di naman ako ganon kaganda at most importantly, ako ang pinakamahinang warrior hindi lang sa buong school, but I guess sa buong region.

So ayun, dinadaan ko nalang sa asar at pagpapahiya rin sa sarili ko ang pagkacrush ko sa kanya. Alam na rin naman ng lahat 'yan at wala rin silang pake.

"Laway mo Alexandra." Nagulat ako nung bumungad sa 'kin si Kaizen. Yung kaibigan kong binabae pero 'di ako sure. Minsan kasi para siyang bading tapos minsan naman para ring straight. Bahala siya sa buhay niya.

"Natulo ba?" patawa kong sabi sabay pahid sa gilid ng labi ko.

"Tinitingin-tingin mo dyan eh mas pogi pa ako dyan?" sabay upo at tumabi sa 'kin. Binigyan niya ako ng chocolate bar since alam niyang mahilig ako sa matamis.