Tesadüf İhanet Eder

Bölüm 8

Oy: 7
Yorum: 4

(Bir sene önce,
10.01.2018
Vural İnanç Demiral)

"Bana karınızın Dissosiyatif çoklu kişilik bozukluğu olduğundan şüphe ettiğinizi söylediniz." Dedi Psikolog Canan Demirci. "Ve bunu bende doğrulamak üzereyim fakat bana her konuşmaya geldiğinde, Güzay olarak geliyor, ve Bahar'ı, yani tıbbi kavram olarak alter kişiliğini tam olarak kavrayamadım. Aradan uzun zaman geçmiş Vural bey, ve hastalık farklı bir boyutta. Bü yüzden sizden istediğim bir şey var, bana Güzay'ın geçmişini anlatmanız gerekiyor. Hastalığın kaynağını Bahar ya da Güzay dan dinlediğim kadarı ile kavrayamadım maalesef." donuk donuk baktım Ve her şeye baştan başlayarak anlatmaya karar verdim; Güzay'ımın doğduğu günden mesela...

1996
13 Nisan

"Güzay doğduğunda annesi ölmüş, onu doğururken. 13 Nisanda dünyaya gelmiş. Hatta annesi doğururken can verceğini anlamış ve bebeği öldürmelerini, kendisini yaşatmalarını istemiş ama son ana kadar bir sorun yokmuş. Annesi, kadın sadece doğum sancısıyla cebelleşirken bir anlık öyle bir cümle kurmuş ama saatlerce acıya katlandıktan sonra doktorlar sezaryen olması gerektiği yere varmış. Son anda doğum yapmış, sezaryene gitmeden dakikalar önce, çünkü sancı çekiyormuş, doğum yapıyormuş. Ama garip olan o değil, kadın tam son ıkınışında doğurmasına rağmen acıya dayanamayıp kendini saniyeler sonra yanında duran bisturi ile delmiş. Bildiğiniz delmiş. Hatta doğumdan hemen sonra bunu yaptığı için bebeği de biraz zor yaşatmışlar." Bu daha başlangıçtı. Psikolog'un yüzünde garip bir ifade vardı. Demek Güzay duyduğu geçmiş bu değildi. Bunu anlamıştım. Çünkü artık başka biri gibi davranıyordu. Arada sırada.

"Annesi intihar edince, ki zaten babası yoktu. Yetimhane de bir hayat geçirmiş, sekiz yaşına kadar, yani anlayacağınız tam da çocukluk döneminde bir şeylerin farkına varmaya başlarken. Sekiz yaşında. Ama artık bir babası varmış," doktorun kaşları havalandı, bende öğrenince aynı tepkiyi vermiştim, aklıma bu geldi. "Yetimhane görevlisi biraz gençten bir adam varmış, yetimhane müdiresi kadının oğluymuş hatta. Orada çalışıyormuş ama ne iş yapıyormuş pek hatırlamıyorum. Normalde yetimhanedekiler, adını başka bir şey koymuşlar ama o adla seslenince Güzay dönüp bakmıyormuş. Genç adamın adı Tuna'ymış, ama herkes Kaptan dermiş. Sebebini hala bilmiyorum. Güzay ile tanışmışlar ve Kaptan her seferinde onun gibi bir kızı olması istediğinden bahsedermiş, zaten Güzay adını da Kaptan ona vermiş, ona babalık yapmış." Düşününce, ben ona minnettardım. "Ama öyle basit bir babalık değil, gerçekten babalık. Çocuklarla iyi anlaşamadığı zaman Güzay gider Kaptan'a söylermiş, hatta ona bazen baba dermiş. Çocukların klasik bir lafı vardır, 'seni babama, anneme söyleyeceğim' diye. Güzay da, 'sizi babama söyleyeceğim' diye gider Kaptan'a söylermiş, Kaptan da her seferinde gelir ve çocuklarla konuşurmuş. Hatta çocuklar onu bir babası olduğu için bazen kıskanırmış. Öyle demişti bir ara."

Doktor gerildi, ve sandalyesine yaslandı. "Peki bir soru soracağım, Kaptan ona babalık yaparken kimse buna karşı çıkmamış mı? Ya da başka bir yetişkin ona babası olmadığını anlatmaya çalışmamış mı?" Bu oldukça mantıklı bir soruydu, ama benim Güzay'ım her zaman bundan bahsetmiyordu. Ben bu bilgileri depolayıp şimdi ise harmanlamıştım. "Çıkmışlar, ama anlarsınız, çocuklar anne ve babasız kalınca kendilerine başka bir şey bulur ve kolayca bağlanırlar. Özellikle o yaşta bir çocuğu hayal edin, biri ona babalık yaparken karşı çıkma ihtimali sıfır, ve de başka birine inanmaya. Kaptan ona el bebek gül bebek bakıp büyütmüş, ama sonra beklenmedik bir şey olmuş. Güzay'ı zengin bir aile evlat edinmiş. Ve adını bir şekilde Bahar olarak değiştirmişler, biliyor musunuz bende bunu öğreneli fazla olmuyor. Evlenmeden bir kaç gün önce öğrendim kimliğinde adının Bahar olduğunu. Ama bana ısrarla, adım Güzay dedi. Ve hatta değiştirmek istediğinden de bahsetti ama böyle nir girişimde bulunmadı." Bulunması önemli değildi henim için, sonuçta her zaman Güzay dı, ama artık pek de değildi. Ne yazık ki değildi.