Ömer abi- Melis'in arkadaşı
Ömer abi:
Cama çık
『01.27』
---
Dakikalar önce uyanmış, elimdeki telefona bakıyordum. Kapıda mıydı? Bu saatte niye kapıdaydı? Yada daha doğru bir şekilde, neden gecenin bu saatinde kapımdaydı?
Kendime gelmek adına derin bir nefes alıp, görünmeyecek bir şekilde camın kenarına geçtim. Dışarıda deriğe yaşlanmış bir şekilde camıma bakıyordu. Daha fazla dayanamayıp telefonu elime aldım.
---
Ömer abi- Melis'in arkadaşı
Siz:
?
Ömer abi:
Ne bu şimdi?
Cama çık bir şey diyeceğim
Siz:
Burdan da söyleye bilirsin abi
Ömer abi:
Ben yüz yüze konuşmak istiyorum belki
Siz:
Bu saatte mi?
Sencede biraz geç değil mi?
Ömer abi:
Ne nazlandın ya
Siz:
Sana niye naz yapayım abi?
Sadece bu saate her 'cama çık' diyene tamam diyecek değilim.
Ömer abi:
Başka isteyen mi var
Siz:
He abi her gece kapıma adam diziliyo
Ömer abi:
Gözüm seğiriyo//
Hemen Cama kapıya çıkmazsan ben eve geliyorum
Yazıyor...
Siz:
Yapamazsın
Ömer abi:
Dene
Siz:
Manyak//
Üzgünüm bu saatte öylesine dışarı çıkamam
Ömer abi:
Öylesine//
Peki, camı aç
Çevrimdışı
Siz:
Ne//
---
C
amdan gelen sesle gözlerim irileşti. Yapmamıştır dimi? Perdeyi çektiğimde karşılaştığım şeyle neredeyse çığlık atacaktım. Cama mı tırmanmıştı manyak. Benim odam 2. Kattaydı ya düşse hiç mi kendini düşünmüyor.
Kaşlarım olabildiğince çatıldı. Pencereyi açtığımda sanki her gün yaptığı doğal bir şeymiş gibi içeriye girdi ve ayakkabılarını çıkattı. Elinde daha demin fark etmediğim küçük bir paket vardı. Ona elimden geldiğince ciddi bir surat ifadesiyele bakıyordum. Derdi neydi bunun?
"Gece gece rüyana mı girdim abi, hayırdır?" Sinirli çıkan sesime karşı bir tepki vermeyerek etrafı incelemeye başladı. Sanki misafirliğe gelen çocuklar gibi merakla bakınıyordu etrafa. "Abi, bir şey diyecek misin?" Gözlerini devirdiğini görünce dudaklarım şaşkınlık ile açıldı.
Bana dönerek dibime girdi. Tamam, bu yakınlık bana çok fazla. Çekingen bur ifadeye büründüğünde kaşlarım havalandı. Elindeki pakedi bana uzattı. Bir şey değmeyeceğini anladığımda pakedi alarak açmaya başladım. Taşlı, zarif bir bileklik çıktı. "Aslında başka bir şey alacaktım ama Melis bunlardan hoşlandığını söyledi. Bende o yüzde-" O kendi elimdeki bilekliği pakedine geri koyup ona geri verdim.
"Ben böyle bir sey istemedim." Bir şey demeyerek yüzüme bakıyordu. Kırılmış gibi. "Beğenmedin mi? İstersen değıiştire-" Gerçekten sorunun bu olduğunu mu düşünüyordu? "Hayır, beğendim. Sadece başka biri sana bunu dayatıyor diye bana bir şey almak zorunda veya özür dilemek zorunda değilsin. Melisle bu konuyu konuşacağım bir daha lafını etmez6 merak etme. İzninle uyuyacağım. İstersen kapıdan çık gece gece bir şey olmasın şimdi." Sesim sonlara doğru kısılmıştı.
Tam kapıya doğru giderken bileğimden tutulmamla, sert bedene çarpmam bir oldu. "Sadece nelerden hoşlandığını sordum. Hiç bir özrümü de o istiyor diye yapmadım. Ben istemediğim sürece hiç kimseden özür dilemem." Kafam göğsüne yaslıyken yüzümün yanmaya başladığını hissettim. Heyecanımı bir kenara atmaya çalışsamda pek başardığım söylenemezdi. Kendime gelmeye çalışarak bir kaç adım geri gittim. Kolundaki eli sanki her an kaçabilir mişim gibi tutuyordu beni.
"Ben... teşekkür ederim. Hediye için. Saol abi." Yüzümdeki kızarıklık belli olmasın diye kafamı eğerek konuşuyordum. Elindeki paketi tekrar bana uzattığında bu sefer bırakmamak üzere aldım.
"Aslında sabah verecektim sana ama sen bur anda gidince veremedim." Kafamı kaldırdığımda bana gülümseyerek baktığını gördüm. "Neyse seninde uykunu böldüm. Hadi hayırlı geceler." "Sana da abi." Başını hafifçe sallayıp cama yöneldi. Daha bir şey dememe müsade etmeden ayakkabılarını ayağına geçirdi ve camdan rahatlıkla çıktı. Arkasından ne kadar baktım bilmiyorum, hayatımda yaşadığım en güzel anı aklıma kazımak istedim.
-
--
Bölüm sonu
Bölümü yazarken yurttaki kız gördü, mal gibi kaldım.
Gerildim biraz 🤏🏼
