NATSU
Sonunda Lucy kıpırdanmaya başlamıştı. Yine salonda Lucy'nin evini işgal ediyordum ama bu kez kollarımı göğsümde bağlamış oldukça ciddi bir surat ifadesiyle. Sanırım Ace olayı beni gerçekten kızdırmıştı.
Lucy salona gelip beni görünce yine çemkirmeye başladı.
"Burası benim evim!"
"Biliyorum. Seni eve ben getirdim zaten."
Lucy yine sarhoş olduğunu hatırladı ve utandı. Bu şekilde utandığında çok tatlı oluyordu ama hayır. Ona sinirliyim, ben! Gerçi hala neden sinirliyim onu da bilmiyorum ama öyleyim işte.
"Happy nerde?"
"Limanda bizi bekliyorlar, gitmememiz gerek. Görev zamanı."
"Senin neyin var? Genelde göreve çıkarken çok mutlu olursun?"
"Ace kim?"
Aslında bunu sormayı planlamıyordum ama pat diye ağzımdan kaçmıştı işte. Kendimi tutamamıştım.
Soruyu sorduktan sonra Lucy'nin suratında oluşan değişimleri izledim. Güzel gülümsemesi yavaşça solmuştu ve yutkunmaya başlamıştı. Ağzını bir şey söylemek için açıp sonra hiçbir şey demeden tekrar kapatmıştı.
Bu da ne demekti?! Bu adam kimdi ki benim Lucy'imde böyle bir etki bırakmıştı.
"Bir arkadaşım."
Sesi çok buruk çıkmıştı.
"Sen... Ace'i nerden biliyorsun?"
Suratımdaki ekşimsiliği gidermeye çalıştım.
"Sen söyledin, dün sarhoşken."
'Aah, demek öyle.' bakışları attıktan sonra benim sormak için hazırlandığım soruyu beklemeden yalancı bir mutluluğa büründü.
"Hadi geç kalacağız! Görev bizi bekler!"
LUCY
Ace demek... O soruyu duyunca kalbimin sıkıştığını hissettim. Sarhoşken ondan bahsetmiştim, demek... Bu beni çok şaşırtmadı...
Flashback (İki yıl önce, Lucy Fairy Tail'e katılmadan önce.)
"Ace!! Ace!"
Ace ona seslenen kişiye dönüp bakınca yemeği boğazına takıldı. Bu oydu... Hiç şüphe yoktu.
DU LIEST GERADE
Strong Enough (TAMAMLANDI)
FanfictionFairy Tail tekrar biraya gelmiş ve büyük düşmanlar yenilmişti. İşte asıl o zaman Lucy'nin aklına Natsu'nun onu geride bırakıp gitmesinden ve loncasının dağılmasından sonra geçirdiği bir koca yıl gelmişti, hem de en acı şekilde... Marineford... Bir...