Kabanata 17

6.2K 302 6
                                    

Kabanata 17

"I want to see Ferrous, Robin."

Nahinto siya sa kaniyang ginagawa saka kunot-noong lumingon sa akin. Robin's currently in the room where I'm usually ending up. Pumasok siya rito kanina dala ang isang kahon.

"Hindi ka pa rin makamove on kay Robin, ano?" he asked and turned his back to me again. "It's Levi. Le-vay."

"Just the same person with different names. With only one particular attitude-shitty," I uttered and rolled my eyes.

Nagpatuloy siya sa kaniyang ginagawa nang hindi man lang pinapansin ang sinabi ko kanina. Maya-maya pa'y lumapit siya sa 'kin dala ang isang cotton at band-aid. He sat in front of me and settled himself.

"I said I want to see Ferrous," pag-uulit ko. Again, he didn't respond.

He started to remove the band-aids that are covered in my face. Pagkatapos ay bahagya siyang lumapit upang idikit ang isang pirasong bulak sa gilid ng bibig ko. I avoided it when it started to cause a sharp pain.

"That hurts," I whispered. He shook his head and continued what he is currently doing. "In case you are not aware, I can manage to do it myself."

Hindi pa rin siya nakinig sa sinabi ko't pinagpatuloy ang ginagawa. I rolled my eyes, for the nth time.

After cleaning some red shits on my face, he started to get band-aids and put it on my face. Pagkatapos matapos ang ginagawa'y agad siyang tumayo saka tumalikod.

Those 10 minutes of silence is extremely awkward.

"Naki-usap si Thora na imbes gawin ko ang ini-atang sa 'kin ay hayaan na lang daw muna gumaling ang sugat mo," he said without looking st me. "Baka isipin mong concerned ako sa 'yo. Asa ka."

"Stupid arrogant moron," I mumbled.

Umupo siya sa mesa sa harap ko nang nakatalikod. Hindi na rin siya lumingon sa 'kin o kina-usap man lang ako. Bastos talaga. Walang modo.

Kibit-balikat na lamang akong naglakad papalayo upang pumunta sa isang kama kung saan mahimbing na natutulog si Iko. I smiled.

I realized that he never sleep in a bed. Only in woods. Kaya siguro ang sarap ng tulog niya ngayon. He's comfortable.

I suddenly remembered the plan I thought earlier. Tatakas ako. Maybe mamayang gabi. Kaso masyadong bantay-sarado ang lugar kung nasaan ako. Maybe there's a tunnel here or I have to use my own powers.

Whatever. I just want to get out of here. Selfish na kung selfish. I can't endure the unbearable pain they're currently giving me. Ako mismo'y naaawa sa sarili ko. I pitty myself and I hate it.

Na-upo ako sa paanan ng kama saka muling napa-isip. I can still defend myself if ever those E.T. would come, right? I know I can.

"You are planning to escape," Robin suddenly spoke. My heart suddenly beats fast. He knew. What the fuck.

Before I forgot, I also read his files and abilities. Compared to the other Kryptonite members, his abilities are more than one. Like, he is really destined to be this gang group's leader. He can read minds, control minds-and oh, scratch that. He can manipulate humans. I am a human and I fucking hate it.

"And we are not a gang group, stupid," he said. Bumaba naman siya mula sa pagkaka-upo galing sa mesa saka madiin na tumitig sa 'kin.

I took a deep sigh. So, he already knew. Obviously. Pipigilan niya ba ako?

"Alam mo bang pwede kong isumbong ang plano mong wala namang kapag-a-pag-asa?" pagbabanata niya.

I swallowed. I felt scared and horrified. Natatakot ako na baka kung ano na naman ang gagawin nila sa 'kin o sa mga malalapit sa 'kin. So, yeah. This is the coward Creep. Say hi, everyone. Shit, damn it.

Wages Of SinTahanan ng mga kuwento. Tumuklas ngayon