Chapter 14
Kung kailan ka pa makaramdam ng tunay na saya, tsaka naman eepal ang mga kontrabida, alam mo yun sa teleserye, kung saan. Naging maganda na ang tagpo ng dalawang Bida, tapos bigla nalang. Boom. May epal na mga bruhilda.
Alam kong hindi pang teleserye ang buhay ko, at hindi pang artista ang mukha ko. Pero sa nangyayari sa akin ngayon. Di ko maiwasang mapaisip.
Kung ipapadala ko kaya sa MMK ang storya ng buhay ko? But on the other hand, wag nalang. Kasi wala nanaman palang channel 3, sa MAGPAKAILANMAN ko nalang ipapadala.
Ang drama kasi eh, nakakahilo!
"So what's the meaning of this?" Shane raise her phone, at pinakita sa akin ang nangyaring kadramahan namin ni Rushed sa mall kanina.
The scene where in, Rushed was laughing out loud, tapos bigla niya akong niyakap, dahil nahihiya daw kuno siya, bwesit ang hayop na yun. Nanchansing lang pala
"It was nothing" sinubukan kong umiwas sa kanya.
Grabe kasi, pag pasok ko palang sa pinto nandoon agad siya, mukhang inaabangan ako
Ayun ang pangit tuloy ng entrance ko, nyeta.
"Trying to escape, well good luck dahil. Makakalusot ka man sa akin, wala ka paring kawala Kay mom and dad, alam mo naman ang dalawang yun. Mas pabor sa akin" ngumisi siya.
I can't really understand her, ano ba ang gusto niyang mangyari, nag sasawa na talaga ako sa pag mumukha niyang, mala demonyita. Kulang nalang matubuan siya ng sungay at buntot, para mag mukha siyang kalabaw!
I ignored what she said, nag patuloy lang ako sa pag pasok, hindi pa man ako nakaakyat sa hagdan, ay sinalubong na ako ng isang mabigat na kamay.
Lumagapak yun sa pisngi ko, I almost lost my balance ng dahil sa sampal na yun. Buti nalang talaga at acrobat, ata ako noong past life ko kaya nakabalance parin ako kahit papano.
Napabaling ang mukha ko sa kabilang side, ang sakit!
"Akala ko matino ka, nasa loob rin pala ang kulo mo!" My stepmother shouted in rage
I can really say that she's in so much anger right now, base on how she slap me. Ang lakas mga pre, nakakabingi. Nakakahilo
"Your a bitch mana ka talaga sa nanay mo, ang landi landi mo!" Sigaw pa nito "wala kang pinag kaiba sa kanya!"
Doon na ako napaayos ng tayo. Napabaling ako sa kanya, at seryoso ko siyang tiningnan
I really hate it, when someone is insulting my mother right in from of me, kahit di ko pa kilala ang mama ko, I know she's a good mother. Kahit iniwan niya ako kay papa. Alam kong mabuti siyang ina. Alam kong may rason siya kung bakit niya ako iniwan.
Dati I wanna blame her for everything, I wanna put every blame towards her. If she didn't just leave me under my fathers care, I wouldn't experience this thing. I will not be in this situation right now.
Pero hindi eh, alam ko everything happens for a reason, and a purpose. Kaya hindi ko siya masisisi.
Tumingin ako kay papa na nasa likod niya lang, tiningnan ko siya na Puno ng pag mamakaawa pero, ano pa nga ang aasahan ko
Im just nothing but a bastard.
I was so disappointed kasi umasa ako na kahit ngayon lang labanan naman niya ako
Kasi pagod na pagod na akong lumaban para sa sarili ko, parang gusto ko ng gumive-up.
Pero wala eh, ang tao na dapat mag protekta sa akin ngayon, ay walang ginawa kundi titigan ako na para bang wala akong halaga sa mundo.
