❝bedenine dokunduğumda sarhoş oluyorum bedeninin içindeki ruhu bu şekilde hissediyorum❞
Oops! This image does not follow our content guidelines. To continue publishing, please remove it or upload a different image.
En son kendimi bu tip bir ortamda bulduğumda kampüsteydik.
O zaman ben, Yoongi hyung'un yanında dikiliyordum ve Jimin ile Taehyung bize bakıyordu. Şimdi pozisyonlar ve yerler biraz farklı olsa da aynı karakterlerle aynı hikâyenin başına dönmüş, az hasarla bir eşikten atlamış gibi hissediyordum. Taehyung'un omzuna yaslanmış bedenim yerinde rahatsızca kıpırdanırken, karşı koltuktaki ikilinin bizden biraz daha ayrı oturması göz yaşartıcıydı. Bunu saygıdan yaptıklarını düşünmüyordum. Min Yoongi kadar gevşek birinin imkan bulsa Jimin'i önümüzde yiyeceğinden bile emindim ve Taehyung belimden asla ayırmadığı eliyle beni rahatlatmaya çalışıyor gibiydi.
Özetle, üvey abim sevgilisiyle karşımızda oturuyor, bizi izliyordu.
Boğazını temizleyerek bakışlarını kaçırmış, kendisi de koltukta hareketlenip Yoongi'ye doğru sokulmuştu. Olağanüstü görünen bu ortamda elimde olmadan dudaklarımı dişlemiştim, yoksa gülmem an meselesiydi ki Taehyung'un mavi gözlerine attığım kaçamak bakış sonucu onun da benden farksız olduğunu görmüştüm.
Jimin tam o an direkt olarak Taehyung'a baktı. Bu beni anında ciddileştirirken Taehyung alaycılığından pek bir şey kaybetmemişti.
"Açıklanması gereken şeyler olduğunu düşünüyorum." dedi üvey abim, keskin bir sesle. Onu bu kadar ciddi gördüğüm ilk seferdi. "Mesela.." diye devam etti ve tek kaşını kaldırdı utanmazca. "Aranızdaki bu şeyin bana gerçekten ne zaman başladığını açıklamaktan başlayabilirsiniz."
Bir şeyler söylemeye hazırlanıyordum. Duyduğum şeye karşılık dilim doğru kelimeleri bulamayıp beni sinir krizine sokarken Taehyung'un yaslandığım bedeni doğrulmuş ve yan profilinden saf bir sinir okumuştum. Biçimli kaşları çatılıydı, mavi gözleri hırsla parlıyor, Jimin'i bakışları ile dövüyor gibiydi. Dişlediği dudaklarını yalayıp konuşmaya başladığında ise her zaman konuşmama gerek olmadığını anladım.
Taehyung varken kendimi ifade etmem o kadar da gerekli değildi.
"Burada hesap sorabilecek en son kişi sensin." Kullandığı ses tonu tüylerimi diken diken ederken sinirli halinden kaçınmam gerektiğini düşünmüştüm ilk anda. O bu düşüncelerimden habersiz yine aynı ses tonuyla konuştuğunda, belimdeki eli sıkılaşmış ve üvey abimin üste çıkmaya çalışan garip tavırlarından zerre etkilenmediğini büyük bir gururla belli etmişti. "İkimiz de suçluyuz, buna rağmen haklı rolü yapman göz yaşartıcı."
Jimin'in sorusuyla Yoongi gözlerini devirdiğinde hâlâ nasıl o koltukta yanyana oturduklarını merak ediyordum çünkü tanrı aşkına, deli saçmasıydı. Yoongi her şeyi bilmesine rağmen nasıl hâlâ onunlaydı, nasıl Taehyung'a böyle bir soğukkanlılıkla bakabiliyordu bilmiyordum. Aklım alacak gibi de değildi.
