Blooming Rose in the Dusky Night

Chapter Two

Chapter Two

Enemies

Kung inaakala ng Spencer Lagdameo na iyon na mapapabagsak at magagantihan niya ako sa pamamagitan ng paggawa ng kwento, Jesus, nakakaawa! Diyan siya nagkakamali.

Marahas kong ibinalibag pabukas ang pintuan ng conference room sa mansion na nagpatigil sa lahat ng mga taong naroroon. Unang hinanap ng mga mata ko ang bwusit na mukha niya na nakita ko sa dulong bahagi ng mesa.

That is my place damn it! Wala siyang karapatan na umupo riyan! Mas lalong kumulo ang dugo ko sa nakita kaya hindi na ako nag-abalang bumitaw ng masamang salita bilang bungad panimula, nilapitan ko na siya ng diretso at sinampal muli nang malakas sa mukha.

"Ms. Elizondo!"

Kaagad na tumayo lahat ng mga propesyonal na kasama niya, nilapitan ako at inilayo sa kanya.

"Don't touch me! Damn you, all!"

"Calm down, Ms. Elizondo."

"Calm down?" Nilingon ko at tinignan nang masama ang naglakas loob na nagsalita. "Calm down? Damn. How do you expect me to come down this son of a bitch here-."

Hindi ko natapos ang sasabihin dahil marahas na biglang tumayo sa kinauupuan niya ang gagong si Spencer Lagdameo. Naglakad siya papalapit sa akin at walang pasabi na hinaklit ang palapulsuhan ko kaya nagkaharap kami na walang kahit na anomang harang kun'di ang mga hininga namin.

I tried to break free from his grip, but he is too strong for me. Sobrang higpit ng hawak niya sa palapulsuhan ko hindi ako makalayo at nararamdaman kong humahapdi bawat segundo.

"Damn you! Get off me!"

"What did I say earlier?" his scowl deepens. "I am an Elizondo, and I shouldn't be slapped."

"Oh really?" I smirked and arched my brow, giving him the insult he deserved. "An Elizondo, eh?" Hinagod ko siya ng tingin mula ulo hanggang paa para mang-uyam. "What made you an Elizondo, Spencer Lagdameo? Please enlighten me because, good Lord, I'm so confused!"

"Ms. Elizondo,"

"What?" Tinignan ko nang matalim ang secretary ng matandang hukluban na biglang umepal. "Why are you interfering? Quit talking! I didn't ask you to!"

"I'm sorry, Ms. Elizondo, but you're not the right person to order that. I'll only shut my mouth at Mr. Lagdameo's command."

"Damn you! Shut up!"

"Shut up," Spencer Lagdameo snapped at me. "If you want to be enlightened, stop bitching around, sit down, and listen."

Sapilitan niya akong hinila at pinaupo pagkatapos. Inis na inis ako kaya nang makaupo mabilis kong pinulot ang baso na may laman na tubig at isinaboy sa mukha niya pero may mabilis na humarang. Isa sa mga personal bodyguard ni Salvador Elizondo.

What the fuck is this? What is going on? I don't get it! Why are they treating this son of a bitch as if he is the late Don Salvador Elizondo himself?

"Are you all right, sir?"

"W-what the hell?" Umiiling-iling ako habang nanginginig ang mga kalamnan sa sobrang inis. "What the hell? No!"

Hinawi ko lahat ng mga papeles sa mesa na ikinagulat nilang lahat.

"This is not happening! What are you all doing? Bakit ang lalaking iyan ang sinasamba niyo? I am the Elizondo here! Ako ang luhuran niyo at hindi ang tarantado na iyan!"

"Ms. Elizondo," another asshole chimed in again. "I'm so sorry to say this, but-."

"Kaia! Kaia! Totoo ba na si Spencer ang nawawalang anak ni Senyorita Selene at ang nag-iisang apo ni Don Salvador? Oh my god! Ang rinig ko pa mula kay Mama na sa last will and testament ng Lolo mo, wala raw iniwan sa'yo kahit na isang kusing! Oh my! Mamumulubi ka na ba? Ay hala-Hihi. Sorry."