ချည်နှောင်ကြိုးအပိုင်း (9)
တိတ်ဆိတ်နေတဲ့ညလေးမှာ အသားချင်းရိုက် သံတွေသည်ကျယ်လောင်စွာ ထွက်ပေါ်နေခဲ့သည်
ဂျောင်ကုသည် သူ့ရဲ့စိတ်ဆန္ဒတွေပြည့်ဝသွားတဲ့အခါမှာတော့ အောက်က ချစ်စရာမျက်နှာလေးနဲ့
ငိုနေတဲ့ ဂျီမင်းကိုရင်ခွင်ထဲ ထည့်ကာဖက်ထားလိုက်သည်
" ဂျီမင်း ငါ့ကိုချစ်လား "
" ဟင်အင်း မသိဘူး မေမေကြိးကိုကြောက်တယ် "
" မကြောက်ပါနဲ့ ငါတာဝန်ယူမှာပါ "
" မေမေကြိးသိရင် ကျနော်ကိုအလုပ်ထုပ်မှာ ကျနော်ကြောက်တယ် "
" မကြောက်ပါနဲ့ ငါတစ်ယောက်လုံးရှိပါတယ် အဓိက က မင်းငါ့ကိုချစ်ဖို့ပဲလိုတယ် "
" ကျနော်မသိဘူး ကျနောကြောက်တာပဲသိတယ် "
ဟုတ်မှာပေါ့လေ မာမီက နဲနဲဆိုးတော့ သူလေးကြောက်နေရှာမှာပေါ့
အဝတ်မဲ့နေတဲ့ ခန္ဓာကိုယ်နဲ့
မျက်ရည် လေးတွေဝဲကာ
ကျနော်မျက်နှာကိုမော့ကြည့်နေသည်
အရမ်းချစ်ပါတယ်လို့ ပြောချင်ပေမဲ့တစ်ခါမှ
မပြောဖူးတော့ ပြောဖို့ရာ ရှက်နေသလို
ကို့ကိုယ်ကိုပြန်ခံစားမိသည်ဒါကြောင့်ဘာမှမပြောတော့ပဲ ဂျီမင်းကိုသာ
တင်းတင်းကြတ်ကြတ် ဖက်ထားမိသည်
ဒေါက်...ဒေါက်..
.....ဒေါက်....
တံခါးခေါက်သံကြောင့် လန့်နိုးလာကာဘေးကြည့်တော့ဘယ်သူမှမရှိနေ
သြော် ငါအိမ်မက်မက်နေတာကိုး
ဟင် အိမ်မက် မက်တာကို ငါ့အဝတ်တွေကဘာလို့
ပြန့်ကျဲနေတာလဲ
ကို့ကိုယ်ကိုကြည့်တော့လဲ မိမွေးတိုင်း
"ဟာ ညကငါတော်တော် လွတ်သွားတဲ့ပုံပဲ "
ထို့နောက် ကို့အိမ်မက်ကို ကိုပြန်စဥ်းစားမိပြိး အာခေါင်ခြောက်ကာ ရေငတ်သလိုဖြစ်လာသည်.. ဘာလဲ ဟအိမ်မက်အဆန်းကြိးပဲ...
အဝတ်စားတွေသေချာကောက်သိမ်းကာ တဘက်တစ်ထည်ပတ်ပြိး တံခါးသွားဖွင့်ပေးလိုက်သည်
" ဘယ်အချိန်ထိအိပ်နေမှာလဲ ညီလေးရ "
" ဘာလို့လဲ ကိုကိုကြိး "
YOU ARE READING
ချည်နှောင်ကြိုး
Fanfictionငါဆိုတဲ့ကောင်က စော်ကားခံရလို့ ရလာတဲ့ ကိုယ်ဝန်ကြောင့်ဘယ်သူ့ဆီကမှ အောက်ကျခံမဲ့ကောင်မဟုတ်ဘူး
