ချည်နှောင်ကြိုးအပိုင်း(15)
" ဟဲ့ ဂျီမင်း ဘယ်သွားဖို့လဲ "
" ဆန်သွားသယ်မို့လေ "
" ထယ်ယောင်းကိုမစောင့်တော့ဘူးလား "
" မစောင့်တော့ပါဘူးဟာ နေရာတကာငါသူ့ကိုပဲ အားကိုးနေတာ ကြာတော့ ငါအားနာလာပြီ "
" အားမနာနဲ့ ဟိုမှာလာနေကြပြီ "
" ဟာ ဂျီမင်း အပြင်တွေ ဘာတွေထွက်လို့ပါလား "
" ဆန်သွားသယ်မလို့လေ ဘာတေထူးဆန်းလုပ်ပိးမေးနေတာလဲ "
" မထူးဆန်းပါဘူး မင်းကသယ်နိုင်လို့လား "
" ငါက ယောက်ကျားပါကွ "
" နန်ဂျွန်းမင်းကလဲ ပြောတော့မယ် "
" ဘာမှ မဟုတ်ဘူး မင်းကိုတွေ့လို့ "
" နေပါဥိးအဂျီရဲ့ဆန်သွားသယ်မယ်ဆိုတော့
ကြိးမေကြိး ဘာမှမပြောဘူးလား "
" ငါ မပြောလာခဲ့ရဘူး "
"ကဲပါ မင်းပဲ လိုက်သယ်ပေးလိုက် "
" အေး ဒါဆိုငါနောက်မှလိုက်လာမယ် လယ်ပိုင်ရှင်ကိုပြောပေးဥိး "
" အေးပါ "
ဂျင်းတို့နဲ့မိချောလဲ လယ်ကွင်းဖက်ကိုထွက်လာလိုက်လေသည်
" ထယ် "
" အင်း ပြောလေ "
" ငါမေးစရာရှိလို့ "
" အင်း မေးလေ "
" ဂျောင်.... ဂျောင်ကုလေ ငါမတွေ့တော့လို့ "
" သြော် မင်း ဘယ်တော့များမေးမလဲလို့ ငါတို့လဲစောင့်နေရတာအမော "
" ဟင် ဘာဖြစ်လို့လဲ "
" ဂျောင်ကုက မင်းအိမ်မှာ ပြသနာတက်ပြိးနောက်နေ့မှာပဲမြို့ပြန်သွားပြီလေ "
" ဟင် ဟုတ်လား "
ထင်သားပဲ မင်းအဲ့လောက်ထိ
ဇွဲမကောင်းနိုင်ပါဘူးလို့
မဟုတ်ဘူး မင်းငါ့ကိုမချစ်ခဲ့ဘူး သမိးလေးကိုလိုချင်လို့ ငါ့ကိုအနုနည်းနဲ့
လာကပ်နေခဲ့တာ
စဥ်းစားရင်းမျက်ရည်ရစ်ဝဲလာတော့ ကောင်းကင်ကိုမော့ကြည့်ပြိး မျက်လုံးတွေပုတ်ခတ်ပုတ်ခတ်လုပ်ကာ ကျကာနီးမျက်ရည်တွေဖယ်ရှားပစ်လိုက်သည်
YOU ARE READING
ချည်နှောင်ကြိုး
Fanfictionငါဆိုတဲ့ကောင်က စော်ကားခံရလို့ ရလာတဲ့ ကိုယ်ဝန်ကြောင့်ဘယ်သူ့ဆီကမှ အောက်ကျခံမဲ့ကောင်မဟုတ်ဘူး
