Make You Mine Season 2 | Heartful Academy 1

Chapter 2

HAKU MONTERIVER

IT'S was a month of October, and the Autumn just got more exciting. Even it's not yet December, unti-unti nang lumalamig dito sa Hearts City. It's because bumaba na ang temparature ng init at kumakalma na ang paligid, habang walang tigil ang mga simoy ng hangin sa paglilibot, kaya naman nagiging malamig na ang kapaligiran.

But I guess hindi ko rin naman maramdaman kung gaano nga ba kalamig sa labas, because I choose to stay here inside the room. Paano nga naman ako makakalabas kung lahat ng tingin nila nasa akin.

Napabuntong hininga nalang ako habang nakatingin sa labas ng bintana. "Now, I undertand the every struggles Tian has. Losing space for yourself, and people telling you what to do." Nagiging mababa ang tuno ng boses ko at napayuko nalang ako.

Narinig ko bigla ang tatlong katok mula sa pinto ng kwarto, hindi ako sumagot pero dahan-dahan na itong bumukas. "Master Haku, bakit hindi niyo po subukang lumabas. It's October, people in Hearts City celebrating the began of cold wheater." Rinig kong sabi ni Uncle Vin.

Kakabalik lang niya kahapon mula sa province, at kami lang dalawa ang magkasam dito bukod sa pusa kong si Tiano. Dahan-dahan akong napaangat ng tingin. "Good to know na hindi pa rin nawawala ang lamig dito sa Hearts City every October." Nilingon ko si Uncle Vin. "But could we still witness the raining of snow here in Hearts City every December?" Tanong ko.

Tumanga siya. "Yes Master, gaya sa Los Angeles, nagkakaroon pa rin ng snow dito sa Hearts City every Winter season." Sagot niya at natahimik lang ako. "Bakit Master Haku? Naalala niyo pa rin ba ang mga masasaya ninyong moments every snow falls?" Siya naman ngayon ang nagtanong.

Hindi ko magawang sagotin ang tanong niya at dahan-dahan lang akong tumayo. "Mag ready ka. Lumabas tayo." Kalmadong sabi ko at napangiti naman siya, tsaka ako pumasok sa bathroom para mag shower.

Pagtapos ay nakaready na kami, nakasuot lang kami ng casual attire na short at t-shirt with jacket. Sinadya kong may hoodie ang sinuot ko para pwede kong matago ang mukha ko sa mga tao. Para na rin hindi malaman ang pagkakilanlan ko ay nagsuot ako ng black face mask.

Nakaayos na ako at siguradong iisipin lang nila na isa lang akong ordinaryong tao. Sumakay na ako sa kotse at tinignan ko lang si Uncle Vin. "Sa'n ba tayo pupunta?" Tanong ko at pasimple lang siyang ngumiti. "Secret...basta for sure magugustohan niyo do'n Master..." sagot niya at sinimulan na niya mag drive paalis dito.

After ng ilang minutes na byahe ay na-parking na niya ang kotse dito sa malawak na parking lot kung saan marami ng naunang sasakyan na naka-parking, kaya lalo tuloy akong nagugulohan kung nasa'n ba kami.

Pagkababa namin ng kotse ay ninais kong tanongin siya. "Nasa'n ba tayo—" natigilan ako at halos hindi ako makagalaw sa aking nakikita, para akong dinadala sa ibang mundo nang makita ang nasa paligid.

Ilang beses na akong nakakakita ng ganitong klase ng place, but no one stoped me for a minute like how this place did to me. This road really hits difference. It's giving me an nostalgia vibes. It has a wide space of street. Every corner merong matatangkad na kahoy at sa ibaba ay may mga gawa sa kahoy na beach.

It's a calming afternoon and we witnessed the coming of sunset. It's already light in here dahil sa mga tila kumikinang na mga ilaw mula sa mga matataas na poste na katabi ng mga kahoy, pero mas lumiliwanag ang paligid sa pagpapakita ng sunset.

Guess I'm not the only one love that love the golden hour, dahil halos lahat ng mga tao dito ay napapangiti nang magpakita ang sunset. Marami sa kanila ang nagpapa-picture sa mga photographer na nandito. At mas higit akong natuwa dahil sa mga batang nakikita ko na napapatalon pa habang kumakaway sa ulap.