Make You Mine Season 2 | Heartful Academy 1

Chapter 12

REDEN VILLANUEVA

IT didn't take a long time para makauwi ako dito sa bahay. Huminto ngayon ang van na sinasakyan namin sa harapan ng bahay ng parents ko. Isang simpleng mansion lang itong bahay, malaki, napakatahimik tignan dito sa labas.

It all painted into white, and the gate colored into black, at may mga flowers sa gilid-gilid na halos umabot na sa gate.

"Wow, ang ganda ng bahay niyo. Pero parang mas maganda pa 'yan sa loob." Namanghang sabi ni Blue habang nakatingin siya sa bahay. Lumingon siya sa 'kin ngayon. "How I wish you could bring me inside. And makilala ko parents mo." Dagdag pa niya.

"Yeah, tomorrow morning." Ngumiti ako. "Well, sabi mo diba pupunta ka dito bukas." Tugon ko naman at bigla siyang tawa. "Yeah, sorry nakalimutan ko..." mahinang tawa niya na parang nahihiya siya.

"No, it's fine." Sabi ko at may sasabihin pa sana ako nang biglang magsalita si Haku.

"Okay. So there's no kissing scene between you guys? Cause I've been waiting here."

Natigilan kami sa sinabi niya at nilingon namin siyang kanina pa pala nakatingin sa amin. Napaiwas kami ng tingin ni Blue at ramdam kong medyo naiilang din si Blue. Ang tahimik ng paligid kaya parang awkward tignan.

Buti nalang ay agad nagsalita si Tian na nasa tabi lang ni Haku. "Haku, stop being gay." Inis na sabi niya. "Yeah, I wish I could. But because of you, lalo akong nababading. You turn me into gay, and you make me don't wanna stop it." Sabay wink nito kay Tian na parang nagpapa-cute.

"Luh. Pinagsasabi mong diputa ka??" Kunot-noong tanong ni Tian.

Agad ko ng binuksan ang van kaya natigil sila. Tumingin ako kay Blue. "So, see you tomorrow?" Tanong ko. "See you tomorrow." Nakangiting sagot niya.

Bumaba na ako ng van at pumunta sa likod para kunin ang gamit ko. Pagkakuha ko sa luggae ay bumalik ako para magpaalam sa mga kasama ko. "Bye guys, thank you so much!" Nakangiti ako at pasimpleng kumaway nalang ako kay Blue.

Isinara ko na ang van at lumakad na papunta sa bahay namin. Nanatili muna ako dito sa labas ng bahay. At nang makaalis na sila ay tsaka ko binuksan ang gate at pumasok na. Kung gaano katahimik sa labas ay ganon din sa loob. At mas marami ditong bilang ng mga naggagandahang flowers.

Wala dito ang parents ko at iniwanan nila sa akin ang mansion na 'to. Nasa province sila at inaasikaso ang business farm nila do'n. Pero kahit ganon paman ay hindi naman ako malungkot dahil may kasama naman ako dito.

And he's running towards to me now. He has a wide smile and looks like he's so excited to see me.

"Oh, Max...how's your day?" Nakangiting tanong ko at nagpatalon-talon lang siya sa harapan ko, hindi siya mapakali na parang gusto pa niya ako yakapin. "Yeah, I miss you too..." hinawak-hawakan ko ngayon ang ulo at pisngi niya.

He's name is Max. He's my dog for a long years and we're best friend for so long. He's so sweet, so kind and so adorable golden retriever dog.

Papalapit sa amin si Manang Rose na matagal na naming katiwala. "Hi Sir, good morning..." pagbati niya. "Good morning Manang Rose...kumusta naman kayo dito sa bahay?" Tanong ko.

"Okay naman po Sir. Si Max lagi kang hinahanap niyan..." sagot naman niya at patuloy lang kami sa pagkwentohan habang papunta na kami sa malawak na sala.

This night is so quite. And it's normal na sa bahay, na parang walang taong nakatira. I kept telling Manang Rose to play some music if she wants to, para hindi naman siya mabagot, pero ayaw din niya at mas gusto niya ang ganitong tahimik. Siguro dahil matanda na rin siya at gusto lang niyang matulog sa kwarto niya.