Mga Alaala sa Paris [at iba pang mga Kuwento]

Mga Sulat Mula sa Isang Anghel

ALBERT,

Hindi ko alam kung paano ko sasabihin sa iyo ang bagay na ito pero kailangan ko itong sabihin sa 'yo upang malaman mo.

Patawarin mo ako, Albert. Wala na akong nararamdamang pag-ibig para sa 'yo. Alam kong masakit sa parte mo pero gusto ko nang makipaghiwalay. Gusto ko nang maghiwalay tayo. May mahal na akong iba.

Kung hindi mo ako mapapatawad ngayon, naiintindihan kita. Pero sana darating din ang araw na mapatawad mo ako. Maraming salamat sa pagmamahal mo sa akin. Marahil ay hindi ako ang tamang babae para sa 'yo.

Please forgive me,

Eunice

Awtomatikong tumulo ang mga luha ko pagkatapos kong basahin ang e-mail mula sa kasintahan kong si Eunice. Paano nangyaring naglaho na lang na parang bula ang pag-ibig niya para sa akin? Bakit? Ano ang nagawa kong mali? Saan ako nagkulang?

Ginawa ko naman ang lahat para sa kanya, para mapasaya siya. Pero bakit nagawa niya sa akin iyon? Bakit, hindi pa ba sapat ang pagmamahal ko para sa kanya?

Lalo pa akong umiyak nang bumalik sa isip ko ang mga masasayang araw naming dalawa ni Eunice. Miss na miss ko na ang mga araw na iyon. Miss na miss ko na si Eunice. Araw-araw ay nasasabik akong makita siya ngunit parang hindi na darating ang araw na iyon. Hindi ko na siya makakasama. May mahal na siyang iba. Ayaw na niya sa akin. Hindi na ako ang mahal niya.

HINDI AKO NAG-REPLY sa e-mail ni Eunice. Hindi ko na siguro kailangan pang ipaalam sa kanya ang nararamdaman ko. Alam na naman niya siguro na hindi ako masaya sa sinabi niya sa sulat. Pero kahit nakikipaghiwalay siya sa akin, hindi ako makikipaghiwalay sa kanya. Kahit masakit, sige, ayos lang. Wala naman kasi akong magagawa. Ayoko siyang pilitin kung ayaw na niya.

Para sa akin, kung talagang kami ni Eunice ang para sa isa't isa, babalik ang pagmamahal ni Eunice para sa akin. Uuwi si Eunice mula sa Guam at sasabihin sa akin na ako talaga ang tunay niyang mahal.

Hindi ko pa rin mapigilan ang pagtulo ng aking mga luha dahil sa sobrang sakit na nararamdaman ko. Bigla akong nawalan ng gana sa lahat ng bagay. Gusto kong magmukmok. Nang tumawag ang katrabaho ko sa isang architectural firm ay hindi ko sinagot ang tawag. Bahala na kung matanggal ako sa trabaho. Wala na akong pakialam.

Akala ko, si Eunice na ang babaeng makakasama ko habambuhay pero hindi pala. Nagkamali ako. Ngunit ipinapanalangin ko na sana ay hindi ako nagkamali, na si Eunice lang ang nagkamali sa sinabi niya. Sobrang nabigla ako sa sinabi niya. Kahapon lang ay masaya pa kaming nag-chat. In-upload pa niya sa Facebook ang mga bagong pictures niya sa Guam, kung saan siya nagtatrabaho bilang isang medical technologist. Pagkatapos kani-kanina lang ay bigla na lang siyang nakipag-break sa akin. Sino ang hindi mabibigla n'on?

Binasa ko ang nakaraang mga e-mail ni Eunice. Kahit masasaya ang mga nakasulat doon ay umiiyak ako. Dahil hindi na ako muling makakatanggap ng mga sulat mula sa kanya. Baka nga huling e-mail na niya ang natanggap ko kanina. Nagkulong ako sa condominium unit ko at uminom ng alak buong araw. Alak ang naging almusal, tanghalian, merienda, at hapunan ko.