The One that Got Away... [Short Story]

CHAPTER 8- Falling In.

CHAPTER 8- Falling In.

HIS POV

 "Sabi sayo mataas ang makukuha nating grade dun sa skit eh! Magpasalamat ka sa acting at brilliant mind ko." -Marj.

"Oo na, oo na. Ang hindi ko lang magets eh kung bakit kailangan kitang ilibre ng pagkaen eh team effort naman yun."

"Wala, nakaoo ka na sakin kaya ililibre mo ako sa ayaw o sa gusto mo Matthew."

"Ito na nga diba? Naglalakad na nga tayo palabas ng school para kumaen diba?"

"Nagkaron ka lang ng bagong crush ang cold mo na sakin." Napatigil ako sa paglalakad ng sabihin niya yun. Inakbayan ko siya.

"Hindi ko siya crush, mahal ko siya." bulong ko sa kanya, sinamaan niya ako ng tingin.

"Ang corny mo na, nakakaturn off." sabi niya.

Nagtawa na lang ako at naglakad na ulit palabas habang naka akbay sa kanya.

Napatigil ako sa paglalakad at pagtawa nung makita ko yung tatlong kaibigan ni Jannica na nag aabang ng jeep sa may gate ng school. Nagtama ang mga mata namin. Naalala ko tuloy bigla yung friendship bracelet ni Jannica na napulot ko. Hindi nila kasama si Jannica and honestly di ko rin kayang ibigay to kay Jannica kaya mas mabuti sigurong ipabigay ko na lang.

Bumitaw muna ako kay Marj at hinarap sila. Kinuha ko yung bracelet ni Jannica na nasa bulsa ko.

"Bracelet to ni Jannica diba? Napulot ko, pakibalik na lang sa kany--" Hindi ko pa man natatapos ang sasabihin ko eh hinablot na sa akin ni Tracy yung bracelet tapos tumalikod na silang tatlo sa akin at sumakay na ng jeep.

Nagtaka talaga ako. Bakit ang cold nila sa akin? Hindi naman sila ganun dati ah? Porke't ba may bagong lalaki na si Jannica, ayaw na nila sakin? Eh mas gwapo naman kasi ako sa Jessie na yun eh! Kainis!

"Oh Matthew ang ilong mo umuusok na." sabi sakin ni Marj.

"Tss, tara na nga lang kumaen."

"Akala ko yung babaeng mahal mo lang yung may masamang ugali, pati rin pala yung mga kaibigan niya, puro masusungit."

"Usually si Jannica lang ang masungit, ngayon lang sila naging ganun sa akin." sabi ko na lang kay Marj habang naglalakad kami. Iniisip ko parin talaga kung bakit ganun na lang ang asta nila Tracy sa akin.

------------------------------------------------------------------------------

HER POV

Pagkatapos kong makita yung eksenang hindi ko na lang dapat nakita, I wondered off the campus. Pumunta ako sa isang wala masyadong taong lugar at doon nag-iyak. Hindi ako iyakin at lalong hindi mababaw ang luha ko and I was really surprised to find out how much I cried at that time. Mas lalo pang dumami yung iniyak ko nung dumating na sila Tracy at kinwento ko sa kanila ang lahat. Sobrang nagsorry nga sila sakin kasi feeling nila sila yung nag udyok sakin kay Matthew tapos it turned out mali pala ang pagkakakilala nila sa kanya, but then I told them wala silang dapat ikasorry. Wala naman talaga eh, since hindi nila kasalanan if I fell for the wrong guy. Hindi naman nila ako pinilit na mahalin siya, I just did.

Noong araw na yun, maaga akong umuwi sa bahay. Nagcutting classes na ako. Ayokong pumasok sa klase ng paga ang mata. Pinasabi ko na lang kila Tracy sa mga teachers namin sa mga natitirang subjects na masama ang pakiramdam ko. Pag-uwi ko sa bahay  buti na lang wala pa sila tita, walang nagtanong sakin kung bakit paga ang mata ko.

Akala ko naiiyak ko na lahat sa school pero habang nakahiga ako sa kwarto, habang bumabalik sa akin yung eksena ni Matthew at nung Marj dun sa room, napaiyak na naman ako.