The One that Got Away... [Short Story]

~EPILOGUE~

~EPILOGUE~

{ T H E - O N E -  T H A T -  G O T -  A W A Y }

HER POV

Three years... three years na ang nakalipas matapos kong sumagot ng "oo" kay Derek. Three years ng kami... at three years ko narin s'yang niloloko. Well, hindi lang s'ya ang niloloko ko, pati sarili ko.

Sa loob ng tatlong taong pagsasama namin, naging masaya naman ako. Si Derek, maloko s'ya, playboy s'ya noon pero mukhang talagang nagseryoso na s'ya nung maging kami. Sabi n'ya ako palang ang babaeng sineryoso n'ya at alam ko yun, ramdam ko naman yun kahit hindi pa n'ya sabihin... kaya nga mas nakokonsensya ako habang tumatagal. Wala kasi s'yang kaalam-alam na yung kauna-unahang babaeng sineryoso n'ya, sinagot lang s'ya para makapaghiganti sa isang jerk. Wala s'yang kaalam-alam na yung kauna-unahang babaeng minahal n'ya ng totoo at akala n'ya mahal rin s'ya, hindi s'ya totoong mahal.

Tinry ko... God knows I tried falling in love with him, pero kahit ilang beses kong itry, my heart just can't see him the way it sees Matthew Torres. Walang mali kay Derek, sa akin meron, sa akin sobrang daming mali. Sa totoo lang, sa tuwing sasapit ang anniversary naming dalawa o tuwing may special occassions, ilang beses ko ng naisipan na makipag break sa kanya, na aminin na sa kanya ang lahat... pero sa tuwing makikita ko sa mga mata n'ya kung gaano n'ya ako kamahal... sa tuwing mararamdaman ko sa bawat salita at hawak n'ya kung gaano n'ya ako kailangan... I just can't bring my self to hurt him. Haha, I can't bring my self to hurt him eh sinasaktan ko na nga talaga sya! Hindi lang n'ya alam. I really am the worst!

*beep beep!

Naghihintay ako ng taxi na masasakyan pauwi galing sa trabaho ko (nagtatrabaho na ako ngayon bilang isang editor ng isang kilalang publication) nang may bumusinang kotse sa tapat ko. Pulang kotse yun na kilalang-kilala ko.

"Derek! Ano'ng ginagawa mo dito? Sabi ko magkita na lang tayo sa unit ko diba?" sigaw ko sa kanya pagkababa niya nung bintana ng sasakyan n'ya.

"Makakalibre ka na nga sa pamasahe magrereklamo ka pa? Bilisan mo, pumasok ka na! Ayoko ng naghihintay! Ang bagal!" pagsusungit-sungitan n'ya, lage po s'yang ganyan.

Pumasok na nga ako sa kotse, naupo ako katabi n'ya. 

"Bakit mo ako sinundo? Wala ka bang trabaho ngayon?" tanong ko.

"Meron."

"Oh eh bakit mo ak--"

"Baka nakakalimutan mo Ms. Jannica Reyes, boss ng kompanya nya ang boyfriend mo, pwede akong mag day off kung kailan ko gusto."

"Pero hindi mo na kailangang--"

"Alam mo, ikaw na ang pinaka ungreatful na girlfriend na kilala ko. Kung ibang babae yan, tuwang tuwa na siguro yun at baka pinaghahalikan na ako nun ngayon." 

"Hindi naman sa ungreatful ako sa ginagawa mo it's just that--" Natigil ako sa pagsasalita nang hawakan n'ya ang kamay ko.

"But still, I love you." sabi nya sabay pisil sa kamay ko, tapos unti-unting may namuong ngiti sa labi n'ya habang nagdadrive.

Lage na lang ganyan ang sinasabi n'ya sa akin, lalaitin n'ya ako, sasabihin n'ya sa akin ang mga reklamo n'ya na in turn either magpapakonsensya sa akin o magpapabigat ng loob ko pero bigla n'yang hahawakan ang kamay ko tapos sasabihin yan, "But still, I love you." Sa tuwing gagawin n'ya yun, imbis na matuwa, I can't help but hate my self more. I don't deserve him, I really don't.

"Bakit tayo tumigil dito?" Pinark kasi n'ya yung kotse n'ya sa tapat ng favorite naming restaurant.

"Nagugutom ako eh bakit ba? Bumaba ka na." sabi n'ya. Nauna na s'yang bumaba ng kotse sakin. Si Derek yung tipo ng lalaking sweet pero hindi sweet, medyo parang tropa lang kami minsan, pero minsan naman super boyfriend material s'ya ganun.