The Nerd's Secret (REVISING)

Chapter 15

Devonne's POV

Tsk, it's been a week. Since we won in match between my team and clown's team. Ano sila ngayon? Minamaliit nila ang mga katulad namin. Akala mo kasi kung sino na nagrereynahan dito. May mga kahinaan din pala.

Tapang ni ate, ehh. Mali siya ng binabangga.

Papasok na ako ngayon, papunta sa school. Naglakad na ako, para naman i-career ko na pagiging nerd ko. Tsk, saan ka nakikita ng nerd na may kotse? Sports car pa? Oh, san ka pa.

Mamaya sabihin nila ninakaw ko ehh, alam niyo naman na. Isip ng mga tao ngayon, masyadong mapanghusga. Pagpasok ko ayan nanaman bulungan nila.

Nakakairita. Onti nalang sasabog na ako ehh. Kung iniisip niyo kung nasaan ang pinsan kong baliw. Iniwan ko siya sa bahay, kasama nung dalawa kong unggoy na kaibigan. Tsk, mga tulog mantika ehh.

Since maaga pa naman, pumunta muna ako ng rooftop. Para matulog. Puyat ako ehh, maaga lang ako nagising dahil trip ko. Tsk, anong ginawa ko kagabi? Secret ko na yun.

--

Nagising ako ng may naramdaman akong presensiya ng tao. Kaya't hindi ko muna minulat mga mata ko. Tsk, ano nanaman ba problema neto?

Ano ba naman tong taong toh, alam niya bang "staring is rude?",  ganda niya sapakin ehh.

"Did you know that staring is rude?", I said coldly to him. Yes, him. Cause the one who's staring me all the time. Is the one and only Zachary. Tsk.

"A-ahh. I'm sorry. Tsk, kung bakit kasi nandito ka sa teritoryo ko?", He said.

"Tsk, this is no one's property. Pupunta ako dito kahit kailan ko gusto.", saad ko.

"Kahit na! Ako parin ang nauna dito.", He said. Aish, makikipag-away nanaman ba ako dito?

"Kung gusto mo, hati nalang tayo. Sayo yang kalahati ng rooftop. Akin naman yung isa. Ano masaya ka na?", I said to him.

"No!" He said. Aish, so childish. May ganitong side pala tong Montereal na toh? Tsk.

"Whatever, you said.", I said. Saka umalis na, wala namang pakikitunguhan yung pag aaway namin jan sa rooftop ehh. 

"Hey! Wait. It's okay! This rooftop is also your property!", He said. Wait? Ehh? Akalain mo yun, talaga bang may side na ganito tong, Montereal na toh?

"Okay. Ciao!", I said. At pumunta na ng room. Pagdating ko dun, nagklaklase na si Ms. Haley. No, scratch that Ms. Haleyparrot pala.

"Tsk! Your late, Ms. Takashi!", She said.

Tuloy-tuloy lang ako sa paglakad, nakakarindi sigaw niya ehh. 

"Kinakausap kita, Ms. Takashi! Ganyan ka ba pinalaki ng magulang mo, bastos?" She said. And this time, humarap na ako sakanya. Nagsmirk naman siya. Wala siyang karapatan na ganyanin ako.

"Ano? Totoo ba sinabi ko? Tsk.", She said.

"Tsk, are you done talking? Cause if not, your wasting your time in your useless subject. And oh, Ms. Haley. No one dares to talk to my parents like that, cause if someone would do that..." lumapit ako sakanya saka siya binulungan.

"You will be dead.", I said to her.

Nakita ko naman siyang namutla kaya, lumayas siya ng mangiyak-ngiyak. Tsk, kasalanan niya.

Nagsisayahan naman ang mga kaklase ko dahil wala na kaming klase.

"Yah. Thanks cous, buti naman at wala na yung teahcer natin na yun, ang boring kaya niya magturo.", El said.

"Kayanga! Panay tingin samin ni chase, nung Haleyparrot na yun! Nakakairita kaya.", Xander said.

"Yah! Bakit mo pala kami iniwan kanina. Ang daya mo!", El said.

"Tsk, kasalanan niyo yan. Mga tulog mantika kasi kayo.", I said.

Pumunta muna kami ng canteen. Matagal pa naman time namin ehh.
Naghanap na kami ng mauupuan, habang nago-order yung dalawa.

Nang makahanap na kami, saktong dumating naman na yung dalawa. At kumain na kami. Gutom ako ehh, nung magagawa niyo? Diba masama akong tao pag nagutom ako? Kaya, baka gusto niya maranasan. Hahahaha.

Habang kumakain kami. Biglang tumunog yung speaker dito sa canteen.

"Calling to the attention of Ms. Takashi. Please proceed, to the dean's office right now."

"Again, Calling to the attention of Ms. Takashi. Please proceed, to the dean's office right now."

"Laka cous, lagot ka. Hahaha, mamaya makita mo yung pinakamamahal mo sa dean's office.", El said. Sinamaan ko naman siya ng tingin. Tsk, hindi pa pwede. Marami pa ako ng gagawin na surpresa sakanila. Kaya wag muna siya.

"Tsk, I have to go.", I said.

Papunta na ako sa dean's office ngayon. Tsk, himala. Dapat sa guidance ako mapupunta hindi dito. Siguradong nagsumbong yung Haley parrot na yun.

Pagbukas ko, may nakita akong lalake. Na nagbabasa ng mga papeles. Nasa mid 30's na siya. At base sa itsura niya hindi pa siya ganun katanda, maganda pa ang mga pangangatawan niya.

Hmm, I know him. Nagsmirk ako, kung sinuswerte ka naman oh, isa sa mga anak niya. 

"So, what are you doing here. Ms?", He said. Habang hindi tumitingin sakin. 

"Tsk, what brings me here? As far as I know you called me. And ask me if would I go here, in your office.", I said.

"Tsk, talaga ngang napakatalim ng bibig mo binibini. Kaya umalis ang isa sa mga teacher sa paaralang ito. Alam mo naman siguro kung sino may ari, netong school na toh? Kaya ka niyang paalisin katulad ng ginawa mo sa isa sa mga guro dito.", He said at tumingin sakin.

Pero ng tumingin ito, nagulat siya sa nakita niya at ng tignan niya ulit ako ng mabuti, mas nagulat siya dahil sa nakita niya. Kamukha ng kanyang kapatid at asawa ng kapatid niya ang nasa harapan niya ngayon.

Hindi niya mawari kung sino ito. Pero may isang pangalan ang sumagi sakanyang isipan. Sav. Ang pangalan ng anak ng kanyang kapatid, ang pinakaclose niyang pamangkin. At ang dahilan ng pagkamatay ng kanyang kapatid, ngunit wala itong kasalanan.

"S-sav? Pamangkin?", He said.

"Tsk, miss me? Tito Lucius?", I said.

Tsk, akala ko hindi niya ako makikilala ehh. Sino ba namang hindi makakakilala sa tinakwil nila. Ilang taon na ang nakalipas. Sarili niyang kamag-anak tinakwil, isa na dun si Tito Lucius.

Nagmakaawa ako sakanya noon, pero wala. Tinaboy lang ako, katulad ng tatay niyang magaling.

"K-kumusta ka na pamangkin?", He said. Pamangkin? Sa pagkakaalam ko, hindi na niya ako tinuring na pamangkin katulad noon? 

"Pamangkin? Hindi mo ako pamangkin. Diba sabi niyo wala kayong kadugo na mamatay tao.", I said. Hindi naman siya nakasalita, kaya ako nalang ang nagsalita.

"Tsk, wala ka naman atang mahalagang sasabihin. Kaya aalis na ako. Paalam, Mr. Lucius Moore. ", I said. Tinawag niya ako pero hindi na ako lumingon pa.

Para saan pa at babalikan ko pa siya, hindi na nila ako kapamilya pa. Maaring magkadugo, pero hinding-hindi ko magiging pamilya ang matagal na akong tinakwil.

------

Ano kaya ang relasyon ni devonne sa mga Moore? Bakit kaya siya tinakwil ng pamilya niya. Abangan natin sa mga susunod na chapters. Thank you for supporting, reading, and voting my story guys.

Vote and Comment~

-Ms.Ice_