Chapter 7

14.6K 493 27
                                    

Note: This is the revised version. Please do not confuse yourself with the comments on the comment section. Thank you.

Chapter 7

PAGKARATING KO SA school ay agad kong nakita si Symon. I have been in St. Therese University for almost two years already but going to school has never been like this until I met Symon and his friends. Ang daming nagbago. Hindi na ako mag-isang gumagala sa school o mag-isang pumapasok sa susunod na klase. I was able to meet quite a few people from the College of Engineering pero dahil masyado akong focused sa pag-aaral, halos wala na yata akong oras para sumama sa mga gala nila kaya wala akong naging malapit na kaibigan noon.

When my father died, I promised that I will study hard and become an engineer like him. But as time passed by, I realized that maybe engineering was not really meant for me, that no matter how hard I try for my father, there's a different path that I would like to take. So I talked to my mother and told her I wanted to shift to another program because engineering was not really what I like to pursue.

"You are really like your father," my mom told me. "You both know what you want and you aim to pursue your dream. Kahit na 'yon ang pangarap ng papa mo para sa'yo, alam kong matutuwa 'yon kasi ginawa mo 'yung gusto mo talagang gawin."

That was the time that I was so happy because finally, I can do what I want without feeling bad about it because I know my parents are happy and supporting me with my decision. All that was left to do is not to disappoint them.

"Hey, Luna," bati ni Symon nang makalapit sa akin.

"Hi, Symon." Nakangiti kong tugon sa kanya.

He smiled sweetly at me and asked, "Sabay na tayo?" I nodded at him in response.

Inakbayan ako ni Symon at nagsimula na kaming maglakad patungo sa aming klase. Unti-unti na akong nasasanay sa pagiging clingy ni Symon kaya hinahayaan ko na lamang siya. Sabi ni Symon, hindi raw niya masyadong nagagawa 'to kay Scarlett dahil sobrang sungit nito at si Xavier lamang ang paborito nito. Nang i-kwento niya 'yon sa akin ay sobrang tawang-tawa ako.

Pagdating namin sa aming unang klase, nakita kong naroon na si Scarlett at nakaupo ito sa may bandang unahan. Tumango siya sa akin bilang pagbati subalit hindi naman nakaligtas sa paningin ko ang pagsulyap ni Scarlett sa taong nakaakbay sa akin.

"Parang 'nung first day lang, ako 'yung parang gusto niyang lunukin nang buhay tapos ngayon, ikaw naman yata." Biro ko kay Symon habang naglalakad kami patungo sa aming upuan. "Nag-away ba kayo?"

Natawa nang mahina si Symon. "You know nothing, sweetheart," he said and I just glared at him.

HALOS KALAHATING ORAS na yata kaming naghihintay sa aming professor pero hanggang ngayon ay wala pa rin ito. Ilang sandal lamang ay in-announce ng class representative naming na hindi raw makaka-attend sa klase ang aming professor kaya naman ang iba ay nagsimula nang magsialisan.

Dahil pareho kami ni Symon na wala pang klase sa mga susunod na oras, napagpasyahan naming pumunta sa isang malapit na coffee shop sa aming paaralan.

"So, how was last night?" Symon asked after taking a sip of his iced coffee. I just looked at him skeptically. He chuckled and continued whatever he was saying. "I mean, when Lance drove you home. What time did you get home and did he tell you something?"

I felt my cheeks heated with Symon's question. The memories from last night came back to me, even Lance's question to allow him to court me. Unti-unti akong kinabahan nang maalala ang mga nangyari kagabi lalo pa nang makita ko ang interes ni Symon dahil sa naging reaksyon ko. Mataman itong naghihintay sa anumang magiging sagot ko.

The Bitch Has ChangedKde žijí příběhy. Začni objevovat