Being The Vampire King's Beloved

Chapter 31

Lauren's POV

I didn't expect that to happen. Akala ko, magiging ganap ako na bampira na nang madali. Walang mangyayari. But this one is frustrating. Nakasakit ako. Natakot ko ang bata.

I felt Austin kiss me on my forehead for the nth time na tila pinapakalma ako. Unti-unti naman akong kumakalma, pero nandito pa rin sa akin ang pag-aalala, ang pagkainis at pagkagalit sa sarili ko.

"You didn't mean that..."

"But still, I hurt him. He cried because he was hurt... by me." Nabasag ang boses ko nang sabihin iyon.

I can't really accept it. Bakit nawala ako sa sarili ko? Takot na takot ang bata dahil sa ginawa ko.

Agad akong tumayo at nagpunas ng luha. Tumikhim ako at nagbakasakaling matanggal ang hapdi ng lalamunan. But it didn't help. Inayos ko ang sarili at akmang aalis. I need to say sorry, to apologize. Gusto kong hindi na matakot sa akin ang mga pups. I want them to feel comfortable whenever I am around.

"Where are you going wife?" tanong ni Austin at hinawakan ako sa kamay saka iniharap sa kan'ya.

Tinitigan niya akong mabuti.

Tumikhim ako. "I will say sorry to Carl... to them," saad ko.

"Later wife. When you're already okay. I know you are still not feeling okay."

Hinila niya ang kamay ko kaya tumama ang mukha ko sa dibdib niya. He snaked his arm around my waist and held my chin saka ipinatingin sa kan'ya. Napatingin ako sa mukha niya, pababa sa leeg niya. Napalunok ako nang makita ang isang ugat doon na gumagalaw, tumitibok. I can hear the bloods rushing inside it. Napapikit ako nang maramdaman ang kagustuhan na kagatin siya roon.

Tumikhim akong muli at nag-iwas ng tingin. Inalog ko ang kamay at pilit na kumawala sa hawak niya. Ngunit mas lalo niya akong hinapit. Sinapo niya ang pisngi ko at pilit na iniangat ang mukha ko. Nagtagpo ang mata namin. He's staring at me lovingly. Muling bumaba ang tingin ko sa leeg niya. Habang tumatagal ay lumalala ang sakit ng lalamunan ko. I tried to drank multiple glass of water earlier, umasa na mapatid ang uhaw. Pero wala itong nagawa. Lalo lamang akong nauuhaw.

Naramdaman ko ang unti-unting paghaba ng ngipin ko sa magkabilang gilid, at tuluyan ng naging pangil.

"Come on wife, I know you're thirsty. Taste my blood now," malambing niyang saad.

Napatingin ako sa kan'ya. Paano kung hindi ko makontrol ang sarili ko? Paano kung masyadong maraming dugo ang makunsumo ko? I know Austin, ibibigay niya ang gusto ko. It means, hindi siya magdadalawang isip na hayaan lamang akong sipsipin ang dugo niya kahit sobra na.

"I'm afraid..." bulong ko.

"Don't be. I trust you, I know you wouldn't hurt me. Go, baby," aniya habang mapupungay ang mga mata.

Bahagya siyang yumuko at inilapit ang leeg sa akin. Pinilit kong pigilin ang sarili. But I can smell his blood. And gosh, it is so sweet. Ito na yata ang pinakamabango na bagay na naamoy ko. It is addicting and hypnotizing. And I'm afraid na masyado akong mahumaling at hindi na ito tigilian.

Nakita ko na lamang ang sarili na hinahaplos ang balikat niya habang nakasubsob sa pagitan ng leeg niya. I licked his skin and afterwards, bumaon ang dalawang matulis na bagay sa balat niya. Napapikit ako nang malasahan ang pulang likido. It is sweet, delicious and irresistable. Kumalat ang klase-klaseng sensasyon sa katawan ko.

I felt Austin touching my back up and down gently. Hinaplos niya ang balikat ko paakyat sa buhok at pababa muli sa likod. And it added the pleasure I'm feeling. Binubuhay ng bawat patak ng dugo ang bawat himaymay ng katawan ko. Pakiramdam ko lahat ay naging aktibo ang bawat parte. I heard Austin moaned and groaned. Napapikit ako nang mariin, nababaliw sa sarap ng dugo niya.