Being The Vampire King's Beloved

Special Chapter

Lauren's POV

Everything is perfect. Everything is on their right places. At wala na akong mahihiling pa kung hindi ay sana manatili ang lahat ng 'to. But that quote will break us, will kill me. The quote 'there's nothing permanent in this world'

"Nanay!"

Natigil ako sa pagburda nang tawagin ako ni Patrisha. Napangiti ako habang pinapanood siyang mabagal na naglalakad papunta sa akin. At sa paglalakad niya ay ilang beses siyang natutumba. Lalapit sana ako para tulungan siya ngunit agad siyang umiling. She signaled me to wait and tried to stand up again.

Hindi mawala ang saya sa akin. They are already ten months old. Si Dustin, mabilis ang pag-develop niya. He can already walk like a young man and he can also run so fast. While on Patrisha's state, batayan ang paglaki ng isang tao sa pagdevelop niya. Ganoon din kasi ang paglaki ng isang anak ng diyosa at namana niya iyon sa akin. But of course, matalino siya kumpara sa mga normal na bampira. And they have this stunning beauty.

Tuluyan na siyang nakarating sa harap ko. She clapped her hands and smiled sweetly. And as a supportive mother, I smiled wholeheartedly and clapped my hands for her achievement.

"Ang galing ng baby princess namin!" puri ko sa kaniya. She giggled and her cheeks reddened.

I laughed at her reaction at itinabi sa lamesa ang ginagawa ko saka siya binuhat at dinala sa aking kandungan. Pinugpog ko ng halik ang kaniyang pisngi. Yumakap siya sa leeg ko at ginaya ang ginawa ko. Humagikgik siya at nilapatan ng matunog na halik ang aking mukha.

"Where's your Tatay pati Kuya?" I asked her and cupped her fluffy cheeks. She pouted and pointed the window.

"Labash."

Bulol pa siya and I find it cute. I kissed her nose.

"Bakit malungkot ang baby princess namin?" I asked. She pouted more and leaned here head on my chest.

"Di ni—la ako sa—li," putol-putol niyang saad.

"Aww, wawa naman baby namin. Puntahan natin sila?" I asked her. She eagerly nodded.

"Sige!" She clapped her hands. I chuckled and we mixed into air.

Apat na buwan na ang lumipas nang makabalik ako kina Austin. Naging masigla ng muli nang tuluyan ang palasyo. Ako naman, ginagawa ko ang lahat para makabawi sa kanila. Lalo na sa kambal kong anak. Nakakalungkot mang isipin na hindi ko man lang nasilayan ang paglaki nila mula't sa simula. Ngunit mas mabuti na 'yon kesa hindi ko na sila makasama kailanman. I'm happy that they became very fond of me. Walang gap at distansya na namagitan sa amin kahit hindi nila ako nakasama nang matagal. Instead, kilalang-kilala nila ako. At nalaman ko na si Ina pala ang dahilan noon. Lagi niyang pinapakita sa panaginip ng mga anak ko ang aking mukha at pinakilala na ako ang kanilang Nanay. Kaya kilalang-kilala nila ako. And I'm very thankful to my mother because of that.

Lumitaw kami sa garden. At doon ko natagpuan ang aking Austin at Dustin. Napasimangot ako nang makita ang ginagawa nila. I immediately made a small ball on my hand at binato sa ulo si Austin. Kumunot ang noo niya at iritado ang mukha na tumingin sa gawi namin. But his face immediately softened when he saw us, but his eyes quickly widened at tinago ang kamay sa likod. I closed my mouth and threw him a death glare.

"Austin," malamig kong utas.

He bit his lower lips. And deym, he's sexy as hell. How can he be this gorgeous? His gorgeousness and hotness are illegal. Kayang-kaya nitong paluhurin ang kahit sinong babae at naiinis ako sa bagay na 'yon.

"Wife..." he uttered at ngumiti.

"May gana ka pang ngumiti?" Tinaasan ko siya ng kilay. Nagkamot siya ng batok.