The Dark Side of his Nightmare

3

    Am I going to die? Am I really gonna killed?

    "Uy! Tatsuya!" Dinig ko ang boses mula sa kanang dako (side ko) habang ginagalaw ang aking kanang braso na para ba itong tinutulak dahil naka-tungo pa rin ako at agad naman akong bumangon at may kaba na akong naramdaman.

    Pochek! It's a Dreamland...No, Not actually a Dreamland, It's Akumu. A nightmare. A fucking dream that I've never had before in my entire life.

    "Wuh—An'yare?" Ngumunguyngoy kong tanong na may halong kaba sa aking dibdib habang minumulat ko ang aking mata at pinunasan ko ito gamit ng aking mga kamay

    "Anong 'an'yare', Natutulog ka ba?" Tanong sa akin ng... Fuck! Yung teacher ko! Si Ma'am Vhen, Nandito na pala. Paktay...What'am gonna do?

    Nahuli niyang natutulog ako? Damn! And um—I'm glad na hindi siya yung ibang teacher na nakita ko na kapag may tulog halos batukan ka na para magising ka lang; But that's what I didn't expected even in just my mind.

    "Opo, Ma'am. Masakit po kasi yung ulo ko ngayon, eh." Alibi ko lang pero deep inside, binangungot ako.

    Sa buong buhay ko, ngayon ko lang napanaginipan yung ganung pangyayari na hindi ko inaasam. Mas nakakatakot 'to kaysa sa mga ibang bangungot na sumalubong sa'kin every unexpected days. Pero grabe 'yun, ah? Hayop na bangungot na 'yun, may pugot na ulo, ta's kamukha ko pa? Kamuntikan na akong atakihin sa puso! Woooh. Yabai da na!

    "Kung masakit yung ulo mo ngayon, maari ka munang magpahinga sa inyo. Ie-excuse na lang kita." Mungkahi ni Ma'am Vhen nang naka-tingin sa'kin at nagkaroon yata ito ng concern sa akin unlike before.

    "A-Ay—Hindi na po, ayos lang po 'ko, Ma'am." Pagtanggi ko, "Sayang naman po pagpasok ko dito sa time ninyo, 'di ba?" at... Tingin ko na okay lang naman ako eh, So no need to worry.

    Sa ngayon, nawala na antok ko dahil doon sa pesteng bangungot na 'yun. Baka sa susunod na babangungutin ako, yung iba naman yung impiyernong sinasabi nila na umagalablab na apoy. Eh 'di wow!

    Siya nga pala, Siya yung medyo maganda...medyo lang naman, matangos ang kaniyang ilong, maputi, mahaba ang kaniyang buhok, naka-suot ng simple uniform na Light brown na may stripe vertically sa pagitan ng kaniyang balikat at dark brown trouser at bakit nga ba ang mga babae katulad niya, na kinakailangan pang mag-suot ng mataas na heels? Para pandaya nila ng Height? Siguro.

    "Sure ka na okay ka lang, huh?" Paniguro pa ni Ma'am at naka-tingin pa rin sa akin (mukha pa rin ba akong hindi okay sa lagay ko na ito? Siguro nga, ganu'n) at tumingin naman siya sa iba, sa mga classmates ko naman. "Okay class stand up and let's pray first." Deklara niya tapos sabay kaming tumayo.

    "In the name of the father, the son, and the holy spirit. Amen" Sabay lahat ng mga kaklase ko na nagsa-sign of the cross habang ako wala lang, nakatayo lang at, ayoko talaga magdasal noon pa.

    "Our father, who art in heaven, hollowed by thy name, thy kingdom come, thy will be done, on earth as it is in Heaven. Give us this day, Our daily bread. And forgive us our sins, as we forgive those who sin against us. And lead us not into temptation but deliver us from evil. Amen" Pareho silang nagdadasal at may iba naman sa likod nagtatawanan pa ang mga tanga't bobo mga kupal na hindi mo maintindihan kung ano (May nakakatuwa pala sa pagdadasal? Ewan, weird, huh?) Pero ako, Tahimik lang at naka-bulsa pa rin sa harap ang aking mga kamay although kahit kailan, ayoko talagang magdasal.

    Nang matapos na sila ay nag-sign of the Cross sila habang ako, wala lang; Tutungo lang ng parang manok, Ganun lang.

    "Okay Class, Good morning." Galak na pagbati ni Ma'am.

    "Good morning po, Ma'am!" Galak naming pagbati and of Course, ngumiti naman si Ma'am sa amin.

    "Okay, Sit down." Ngiting sabi ni Ma'am.

    "Thank you." Sabi ng ilan sa halos kalahati ng tatlumpu't anim sa amin (ngunit hindi ako nagsalita) na nandito ngayon, na nag-sabi niyan bago kami umupo.

    Just like in Japan, they usually greet a "thank you" kahit na simpleng bagay, inaappreciate namin iyon.

    Hanggang sa nagsimula na nag-discuss si Ma'am Vhen about English and the topic was all about Myth.

    Myth something like 'Mythology'. Oo binigyang buo yung word na Myth, eh? Ngunit, tungkol iyon sa Diyos Diyosan, 'di ba? Damn! I really don't want to study or even learn that Myth related to the Unbelievable God. Nakakaboring lang, and isa pa, It's fuckingness, shitness(es), and a waste of time.

    Hanggang sa ilang oras na ang nakalipas ay break time na din namin. Natapos din ang pagdidiscuss ng mga nakaka-boring na lessons at makakakain na din ako. Nakaramdam ako ng gutom nang dahil du'n sa lintek na panaginip na iyon. I'll fucking swear na hindi 'yun totoo. It's just an imagination without anybody wants to prove with in.

    Lumabas na ako ng Aking classroom at pumunta sa Canteen. Maliit lang ito hindi gaya ng inaasahan na malawak ito dahil nasa unang palapag lang ito; the rest of height up to 2nd to 4th floor, it's classroom.

    Nang nasa counter na ako na kung saan, doon may tindang snacks, breads at Cup noodles, pumila na ako. Isa lang naman ang binili ko dahil hindi kaya ng Budget ko kasi pa'no pa naman, bibigay nilang baon, nasa bente? (Bwisit—Kulang na kulang talaga 'to, eh) Isang clover lang na maliit at a price of 8 pesos. 'Yun pa lang, masisimot agad sa'kin yung baon ko. What a bullshit!

    Lumabas na ako ng canteen habang dala ko ang binili kong Chitserya at naglalakad sa Covered court. Hindi muna ako papasok sa loob ng classroom dahil alam ko naman na kapag pumasok ako doon, na may dalang pagkain, doon pa lang, marami nang pating na sasalakay sa 'yo na halos lapitan ka para lang hingian ka nila. And siyempre, hindi ka na nuon makakakain.