The Fifth Wheel

Chapter 11: Today My Life Begins

*Today My Life Begins*

[Jessy's POV]

Bigla-bigla ang pangyayari. Bakit ganito? Bakit parang biglang gumuho ang mundo ko sa isang iglap lang ng sabihin sa akin ni Ate Nikki ang nangyari kay Leo. Hindi ko ata keri na makita si Leo ngayon. Ang utak nakakalimot pero ang puso, hindi ganoon kadaling kalimutan ang sakit na dinanas ng puso. Baka kasi kapag nagkita kami ni Leo ngayon, baka, baka makilala niya ako at maalala niya ang ginawa ko. Hindi ko kaya na makita ulit na masaktan si Leo ng dahil sa akin. T__T

Pero ayun, eto ako ngayon. Nasa St. Dominic Hospital. Dito daw si Leo sabi ni Ate Nikki eh. 

"Excuse me nurse?" Nilapitan ko ang isang nurse doon sa ospital.

"Yes mam?"

"Where is room 401?" 

"It's in the fourth floor mam. Take that elevator and you'll see it right away mam."

"Okay. Thank you." Ang lakas ng kabog ng puso ko. Parang hinahampas ng sledgehammer ang puso ko. At parang bumigat ang mga paa ko. Yung para bang may pumipigil sa akin na may makita akong hindi ko dapat makita. Hay ewan. Shemayts lang, gulong-gulo na ang utak ko. 

Malapit na sana ako sa elevator ng makita ko si Cocoi. Buti naman nakita ko siya. Phew. ^___^

"Cocoi!" Tinawag ko siya as soon as nakalapit ako sa kanya ng onti.

"Oh? Jessy, nandito ka pala? Paano mo nalaman na nandito kami?"

"Tinawagan ako ni Ate Nikki. Kamusta na si Leo? Is he okay?" =[

"A-ah. Oo m-medyo okay na si Leo." Bigla nalang niyang iniwas yung tingin niya sa akin ng nagtanong ako. Parang may something, ano kaya nangyari? May hindi kaya ako nalalaman?

"Samahan mo naman ako sa room ni Leo." 

"S-Sige. Tara."

After 123456789 years, nakadating na din kami sa fourth floor. Ang bagal naman kasi ng elevator dito tapos ang dami pang stops, halos bawat floor. >___<

Stress na stress na ako grabe. I'm really so nervous right now. 

"Jessy, dito." Ayun, dumating na din kami sa pintuan. 

"A-ah. Salamat Cocoi ha."

"Ah oo. Sige, punta lang ako sa baba." Hmm? Something's up talaga eh. Bakit, ganun.

At eto na, unti-unti kong nilalapit ang kamay ko sa door knob. At dahan-dahan na binuksan ang pinto...

[Nicole's POV]

"Oo Leo, mahal din kita." Bigla nalang nilapit ni Leo ang mukha niya sa akin.

.

.

.

.

.

.

.

.

.

.

.

.

.

At hinalikan ako. O____________________O

"Ate Nikki?!?" Hala! Si Jessy. O____O  

Bigla niyang sinara ang pinto at tumakbo papalayo. Kitang-kita ko kung gaano siya nasaktan. Ang tuloy-tuloy na pagtulo ng luha niya mula sa mga mata niya. Ang pakiramdam na makita mo na niloko ka ng taong malapit sa iyo. Sinasabi ko na, this was a bad idea! Hindi ko na kaya. >_________<