One Night's Mistake (Published under Summit Media's Pop Fiction)

THIRTY TWO

CHAPTER THIRTY TWO

LARA

"Ma'am may flowers' po uli kayo, mukhang masugid po ang manliligaw niya ah." Napapailing-iling na lang ako sa sinabi ni Edrin at nagpatuloy na sa ginagawa ko.

Isang lingo na nga ako nakaktanggap ng bouquet of flowers at halos isang linggo na din akong hatid sundo sa Bulacan. O 'di baa ng haba ng hair ko?! Napaksugid kasi ng suitor ko. Imagine ang layo ng Bulacan sa Manila.

Minsan nga natatawa na lang ako kasi feeling ko bumalik kami sa stage na hindi naming pinagdaanan noon. 'Yong ligawan part, dahil 'di ba nga bigla na lang kaming kinasal dahil kay Ethan.

Naalala ko na naman tuloy 'yong nangyari nung nagpunta kami ni Ethans sa bahay ni Enrique.

-----

FLASHBACK

"Don't worry babe, she is just my friend and I am still loyal to our marriage." Napaawang ang bibig ko sa pagtawag niya sa akin ng 'babe' at sa huli niyang sinabi niya.

"I want us back..." mahina ang pagkakasabi niya n'un. "I want us back Lara." Hindi ako makatingin ng diretso sa kanya, dahil sa narinig ko at dahil sa init ng titig niya sa akin.

"Please give me a second chance..." nagmamakaawa na siya.

At lumuhod nga siya sa harapan ko. Shit! Anong gagawin ko? Seryoso ba siya? At bakit parang bigla na lang naging abnormal ang pagtibok ng puso ko? Dammit. I can't feel this.

Pero kahit ako hindi ko alam ang isasagot ko at hindi rin ako makatinging ng diretso sa mga amta niya. Pakiramdam ko kasi pagginawa ko 'yon, hindi lang ako bibigay, kundi matutunaw din ako.

"Daddy, why are you kneeling infront of Mommy?" pakiramdam ko ay nakahinga ako ng maayos at umalis mula sa kinatatayuan ko.

"N-no, ahm, I just demo—uhm yeah, I am just demonstrating something, you know..." nauutal na sagot ni Enrique na unti-unting tumayo mula sa pagkakaluhod.

Parang gusto kong matawa sa sagot niya. Para siyang batang nahuling may kinuha sa classmate niya. Mabuti't sinakyan ni Ethan ang kwento niya, kilala ko 'yang batang 'yan, marami pa 'yang itatanong hangga't hindi diya nasa-satisfied.

Pero at a certain point, nakahinga talaga ako ng maluwag because I was saved by rhe bell. Mabuti't dumating si Ethan, napaka-awkward naman kasi ng ginawa Ninawa ni Enrique at sa totoo lang speechless din ako.

"Why sweetie?" tanong ko sa anak ko nun makabawi ako.

"Mom, I'm hungry." Reklamo niya na hinihimas-himas pa ang tiyan.

"Do you want to eat outside?" agad namang tanong ni Enrique na binuhat pa ang anak. "I'll just change clothes okay?" paalam niya sa amin.

"Okay Daddy." Excited na sagot ni Ethan. Honestly, ngayon ko lang siya nakitang ganyan, he was a cheerful boy, pero may iba talaga sa kanya ngayon. Was it because he met his Dad? Siguro ganun na nga.

Wala pa sigurong limang minute ay nakapagpalit at nakabalik na si Enrique. Now he woere a v-neck navy blue fitted shirt, a pair of khaki short. At hindi ko maiwasang hindi mapatingin sa dibdib niya. Ako lang ba 'to? O sadyang lumaki ang katawan niya? Parang mas well defind kasi ang muscles niya, pati sa mga braso niya.

"Madumi ba ang damit ko?" natigil ako sa pagtitig ko nung nagsalita siya, nag-init din ang pisngi ko kaya minabuti kong maun nang lumabas para hindi mapahiya. Narinig ko pa ang mahinang tawa niya habang niyayakag niya ang anak niya palabras.

Sasakyan ko na ang ginamit naming at wala na akong ginawa nung pinaupo niya ako sa shotgun seat. Kumain kami sa pinakamalapit na fastfood chain and from there we got our first family picture. Aminin ko man o hindi, alam kong nag-enjoy ako kasama ang mag-ama ko. For three years, sanay kasi ako na kami lang ni Ethan. Akala ko talaga hindi na ito mangyayari. But it was happening now. We're complete.