Prologue

16.4K 299 1
                                    

Finding the Right One
Written by: jglaiza

PROLOGUE

"You're ugly!"

"Yeah, and we don't want to have an ugly friend!"

"You suck!"

"Take this, you ugly-looking brat!"

Naramdaman ko ang pagbato nila ng itlog at kung anu-ano pa sa akin. Wala akong ibang nagawa kundi ang manatiling nakaupo lamang sa sahig at pabayaan ang ginagawa nila sa akin. Hinayaan kong i-bully nila ako.

Tatlong araw na ang nakakalipas simula nang lumipat ako dito sa school na 'to. And in those three days, they keep on bullying me.

I hate myself. Bakit hinahayaan ko lang sila? Bakit hindi ko magawang labanan sila? It's because I'm weak.

But everything changed when a boy saved me.

"Hey! Stop! You don't have any right to hurt her! Go away, pathetic losers!"

I looked up to see who said that. And to my surprise, a boy offered his hand to me. I hesitated. I don't know if I could trust him. But he suddenly smiled at me and said, "Come on. Don't be afraid. I won't hurt you."

For the first time since I entered this school, I smiled. Inabot ko ang kamay niya at tinulungan niya akong tumayo. Nilabas niya ang panyo niya at tinulungan akong ayusin ang sarili ko.

"T-thanks," I said.

"Napansin kong madalas ka nilang binu-bully dito. Bakit hindi ka lumalaban?"

Napailing ako. "I can't. Bago lang ako dito, at sa tingin ko wala akong karapatang labanan sila."

"You're too kind. You shouldn't let them do that to you," he said and suddenly patted my head. He smiled again. "Don't worry. From now on, I'll be your best friend. I will take care of you."

And that's how we started our friendship. Palagi kaming magkasama. Kapag may mga taong balak na awayin ako, pinagtatanggol niya ako. Hanggang sa wala ng may gustong umaway sa'kin.

'Di nagtagal, mas lalong lumalim ang friendship namin. Sa tuwing kasama ko siya, lagi akong masaya. Gusto ko lagi ko siyang kasama. Kapag malungkot siya, malungkot din ako. Kapag hindi ko siya kasama, lagi ko siyang naiisip.

Then, one day, I suddenly realized, it's not friendship anymore. It's love. I know it's not infatuation. It's love. I know it's love.

I loved him quietly for two years hanggang sa naisip kong dapat ko ng sabihin sa kanya ang nararamdaman ko. Pero bago ko pa man masabi sa kanya ang nararamdaman ko, a big revelation came up.

I need to say goodbye.

Pero hindi ako nakapagpaalam sa kanya dahil nalaman kong nasa ibang bansa siya nang mga oras na iyon kasama ang pamilya niya at nagbabakasyon. So, I'm left with no choice but to go without saying goodbye. Pero ipinangako ko sa sarili ko na babalik ako at sa pagbabalik ko, sasabihin ko sa kanya ang nararamdaman ko.

But unfortunately, when I came back, he's not there anymore. I don't know where he is. So, I felt sad.

So I made another promise to myself. I'll find him. Even if it takes a lifetime, I'll find him.

I'll find my right one.

Finding The Right OneWhere stories live. Discover now