"Forcedly" Married

Chapter 40.a -- The twins had come... ^o^

Girl 1: Zyren! Don't do this! Hindi ka niya deserve! 

Girl 2: yeah! She doesn't deserve a guy like you Zyren!

Pero hindi siya nakinig sa kanila. Nakaluhod lang siya doon habang nakayuko. Naiinis ako sa sarili ko kasi hinayaan ko pang maging ganito ang lahat. Ano nang gagawin ko para mapaintindi ko sa kanila?

"Zyren! Tumayo ka na jan ha? OKay lang naman eh... Basta, tayo na ha?" sabi ko habang pinipilit siya tumayo pero ayaw parin niya. "No, i won't. Kung mawawala ang galit nila sayo at ihihinto na nila to, tsaka lang ako titigil at tatayo." tas tumingin ulit siya sa kanilang lahat at kinuha ung mic.

"PLease! Wag na kayong magalit sa kanya! Sakin nalang! Wala siyang kasalanan sa mga nangyari! Napilitan lang talaga siya! Sana naman lawakan niyo ung pang uunawa niyo hindi lang sakin pero pati narin sa mga taong mahal ko." then he looked at me with such tender eyes na nagpalakas na loob ko para subukang magpaliwanag ulet. TUmayo ako at kinuha ung mic kay Zyren tsaka nagsalita.

"Please! Pakinggan niyo naman muna ung mga sasabihin ko! Kanina, hindi pa naman ako tapos pero sinugod niyo na ako agad ng mga cake na nasa tabi niyo. PLease, makinig muna para malaman ung totoo okay? ehem... It's true na napilitan lang talaga ako pero hindi ko pinagsisisihan na kinasal ako sa kanya at alam kong ganun din naman siya sakin. Kaya lang naman namin nagawang itago sa buong student body is kasi we want to protect each other from the haters. Alam kong may mga haters na si Zyren sa inyo at alam ko ring mas dumami na ung haters ko kaysa dati. Pero please, try to understand us... Please?"

Then the room became silent and they all looked at me. Tas biglang may nagtaas ng kamay... Si Sir VInce, baket?

"I accept! Your apology is now accepted!" sabi niya habang nakayuko at nakataas ung kamay. tas nagtaas na ung buong 1-b hanggang sa unti unti nang nagsisitaasan sila ng kamay. May napansin nga ako na mga grupo ng babae na ayaw magtaas kaya umalis nalang sila habang nagmamaktol at kasama na dun sila Princess and friends.

Natuwa ako sa ginawa nila... They already understand?! Can you believe it?! We're already free! Nagtinginan kami ni Zyren tas tumakbo kami para lapitan ang isa't isa at nagyakapan. We're so happy about the result. Yey!

Then after the party, nagsiuwian na silang lahat at kinausap kami nila lolo. "Way to go, mga apo... You've succeeded! I'm proud for the both of you..." then he hugged us.

Nung nasa kwarto na kami at magaayos na ng gamit, nag usap muna kami.

"Zyren?"

"Hm?"

"Salamat ah..."

"Saan?"

"Dun sa ginawa mong pagluhod sa harap nila kanina."

"Ah yun? Psh. Wala un. Ginawa ko lang naman kung ano ung naisip kong gawin para kahit papano makatulong na maintindihan nila tayo. Tsaka hindi kasi kita kayang kinakagalitan ng ganun... Ayokong may nananakit sayo at kahit na hindi naman nakakasakit ung cake na pinagbabato sayo, alam kong nasasaktan ka parin habang binabato ka nila." Then he hugged me tightly and kissed my forehead.

"Oo nga eh, ang hirap kaya tanggalin nung icing sa buhok ko... Nakakainis. Inabot pa ako ni ilang oras para matanggal silang lahat. HAy... ang swerte ko. May asawa ako na handang lumuhod sa harap ng iba para lang hindi ako masaktan o mapahamak. Salamat ulet."

"Syempre ako pa? Kaya kong gawin lahat basta para sa asawa ko eh mahal ko un eh... Ay, ung gift mo nga pala bukas nalang pagkadating natin sa bahay ok? Tara na... bumama na tayo." kinuha na namin ung mga gamit namin at chineck muna kung nasa amin ung passport tas umalis na kami sa room na un.