SEI NESSUNO

CHAPTER 11

KAPWA DILAT NA DILAT pa ang mga mata nila ng sandaling iyon.. Ramdam niya ang marahan na paghagod ng kamay nito sa mahaba niyang buhok na tila sinusuklay iyon...

Tanging ang maririnig mo lamang ay ang malalalim na paghugot nila ng mga buntong hininga ...

"Paano kaya kung hindi kita tinulak noon palayo?"biglang basag nito sa katahimikan na ikitagil saglit ng hininga niya...

Pain crept on her heart... She smiled painfully because of that...

"Paano nga ba?"balik niyang tanong dito...

"Ang hilig mong sumagot ng tanong sa itinanong sa iyo ano?"puna ng binata na ikinairap niya lang...

"Thats a way to answer safely"sagot niya dito sa malamig na boses... Narinig niya muli ang paghugot nito ng buntong hininga...

"If i didn't push you before.. Maybe were now together"confident na turan nito...

"Or maybe not"segunda naman niya at naramdaman niya ang bahagya siyang nilingon ng binata...

"Why?"tanong  nito na kahit hindi na niya lingunin pa alam niyang nakakunot na ang noo nito...

"Maybe ill realize that your not that worth a fight"mapait niyang sagot dito...

Naramdaman niyang pabagsak nitong muling inihilig ang ulo sa unan nito kasunod niyon ang buntong hininga nito...

"why are you so bitter in all?"irita nitong tanong... nag-angat siya ng tingin dito at tinitigan ito sa mata...

"Im not... i just pointing out what will reality show"sagot niya dito... He ash gray eyes directly looking at him...

"and that is being negative in all?"balik nitong tanong...

"Nope... hindi lang kasi lahat ng bagay positive.. I just weighing both of them.. The negativity and positivity of reality... 'Coz mostly.. Negative was dominant in reality" paliwanag niya dito supporting her words on him...

"Is that so?"tanong nito na ikinailing niya... He was using her way kaya naman pinili na lang niyang huwag na itong sagutin...

Hindi na niya namalayan pang nakatulog na siya sa ibabaw nito....

The sun was already down at sumisilip na ito sa siwang ng kurtina na medyo nakabukas... Sa tantiya niya ay hapon na kaya naman sinubukan na niyang tumayo kaya lang ay nakagapos pa din ang malabakal na braso ng binata sa bewang niya....

"Hey!"pang-gigising niya dito dahil bahagya na siyang naiinitan... Chineck niya ang temperatura ng binata at naramdamang okay naman na ito... Hindi umepekto ang panunubok niyang panggigising dito kaya naman sinubukan na lang niyang alisin ang mga braso nito sa bewang niya...

Nang magtagumpay ay agad siyang umupo sa gilid nito at hinagilap ang sapatos na hinubad para sana isuot iyon ng may nga brasong muling humila sa bewang niya at ibinagsak siya sa higaan saka ito pumatong sa ibabaw niya...

Nanlalaki ang mga mata na tinignan niya ito at balak na sanang singhalan kaya lang ay sinalubong na siya nito ng maalab na halik sa mga labi.. Nabitin sa ere ang dapat ay sasabihin niya dahil nilakumos na siya ng halik ng binata...

"Hmmpp!!"tanging salita na lumabas sa bibig niya na iniipit na ngayon ng labi ng binata... Tinikom niya ng mariin ang mga labi niya ng sumubok ang binata na ipasok ang dila nito sa kaniya kaya lang ang loko ay pumisil sa isa niyang dibdib dahilan ng pagsinghap niya.. He used that chance to invade and explore inside her mouth...

Sumipsip ito at nilaro-laro ang dila niya... Unti-unti na siyang nilulukob ng init lalo na ng maramdaman niya ang kamay nitong muli na humahagod sa kurba ng bewang niya pataas sa dibdib niya...

Ngunit tila nagising siya sa makamundong pagnanasa at sa paggiging desperada na mapigilan ang binata sa ginagawa ay walang pag-aalinlangan na kinagat niya ang pang-ibabang labi nito at hindi siya nagkamali dahil agad bumitaw ang binata...

"D*mn woman whats your problem?!"inis na sabi nito sa kaniya.. She push him at agad bumangon saka inayos ang sarili.. Hindi niya namalayan na nakabukas na pala ang itatlong butones ng longsleeve niya revealing her bra at bahagya na ding nakataas ang bra cup niya dahil sa ginawa ng binata...

Malamig ang mga mata na binalingan niya ito na ngayon ay hawak hawak ang sigurado'y nagdurugong labi dahil sa pagkagat niya...

"Uuwi na ako"malamig niyang sabi dito at sa wakas ay nahanap ang sapatos niya.. Bahagyang hinihingal siya habang isinusuot ang sapatos niya...

"Why? Are you mad?"tanong nito saka sinubukang lumapit sa kaniya kaya lang ay madali siyang nakaiwas...

"I-I just have to go"nagmamadali at madiin niyang sabi dito saka aligagang binitbit ang gamit palabas ng condo ng binata.. Saka lang siya nakahinga ng maluwag ng nasa loob na siya ng elevator... Hindi niya namamalayang kanina pa pala niya pinipigilang huminga kaya naman todo ang ginawa niyang pagsinghap para makabawi sa paghinga...

She can still feel her heated cheeks together with her heating body... Madiin niyang pinagdikit ang dalawang hita ng makaramdam na para pa din siyang kinikilita doon...

'D*mn that man!' She thought to her self...

Nakatitig lang siya sa kisame ng kaniyang kwarto... She intended to do that to think and feel what she really felt at the moment....

Pinatong niya ang kamay niya sa bandang dibdib niya kung saan nandoon ang kaniyang puso...

She wanted to know if she really felt something strange at him that moment... Gusto niyang malaman kung bumabalik na ba ang mga pakiramdam na nawala sa kaniya noon....

She wanted to know kung unti-unti... Ay bumabalik na siya sa dati... Fear crept on her heart... No! She doesn't want to be her old self.. Iyong mahina at desperada... Pagod na siyang maging ganoon...

Fear crept on Charlene's heart as thought of it came in her mind... It was like seeing her old self... Nakikita niya sa vision niya ang dati niyang sarili... Kung paano ito natutuwa sa isang simple at normal na bagay.. Even in simple gesture kita niya na tuwang tuwa na ito...

Iyon bang klase ng tao na napakababaw... Kaya naman sa sobrang babaw nito ganoon din kabilis kung masaktan ito... She was that.. Easily to be happy but it was also easy to break her....

Masakit... Lalo na at naaalala mo kung gaano ka kababa ng mga panahong iyon... Mga panahon na napakahina mo kaya pinpili mong ibaba ang sarili mo na kahit itinutulak ka na palayo sige ka pa rin... Na kulang na lang lumuhod ka na at magmukang tanga mapansin lang niya... Mabigyan ng oras para makausap mo siya...

She even end to the point na inoffer ang sariling katawan para lang mapansin nito but she failed to do so dahil pagtutok pa lang ng mata ng binata sa katawan niya na nababalot pa noon ng tela ay kita na niya ang kawalang interest nito sa kaniya...

She didn't notice that tears was already rolling down on her cheeks.. Sobrang sakit pala ng mga naranasan niya ng mga panahong iyon... Mga panahon kung kailan siya naging kaawa-awa...

At iyon din ang panahon kung kailan nagmahal siya... Naging masaya at nasaktan... Moments that she should at least treasure  pero hindi niya magawa.. Ayaw niyang gawin...

Talaga bang napakabitter na niya sa stadong ito para maging ganito na lang siya kahard sa sarili niya... Pinapahirapan niya ang sarili para matuto sa sariling pagkakamali... She was torturing herself right now para matuto... Pero tama ba ang ginagawa niya.. To learn a lesson she had to be harsh and hard to her self?.. Kailangan ba na kapag tinuturuan mo ang sarili mo kailangan mo itong saktan?... Hindi ba dapat 'use the pain' not 'make a pain'?... Gamitin mo ang sakit na naranasan mo para may matutunan ka hindi gumawa ka ng ikakasakit mo para matuto ka....

It wasn't work that way at alam niya ngayon na maling mali siya... Maling mali ang ginagawa niya para matuto dahil ang ginagawa niya ay ipaalala lang sa sarili niya na nagkamali siya na sa dahil paulit ulit na lang... Narerealize niya na maling mali siya...