SEI NESSUNO

CHAPTER 23

"THAT'S ALL FOR TODAY! all can now take their rest" deklara ng assistant ng binata para ipaalam sa lahat na tapos na ang shoot para sa araw na iyon...

She irritatedly comb her hair at bahagya pang sumabit ang daliri niya dahil sa dikit-dikit na hibla niyon gawa ng hair spray na nilagay dito... She keep on combing her hair ng may humila sa braso niya kaya naman gulat siyang napatingin sa gumawa niyon at bumungad sa kaniya si Chris na kunot ang noo habang nakatingin sa ngayon ay buhol-buhol na niyang buhok saka pabalik sa kaniya...

"What are you doing to your hair?"tanong nito.. Inagaw niya ang kamay na hawak nito at hindi umimik saka pinagpatuloy ang paglakad papuntang dressing room niya para kunin ang mga personal belongings niya...

She feel that he followed her kaya naman napairap na lang siya sa kawalan..

"Im going home stop following me"she coldly said when she was on her way out from the building coz' he keep on following her... Hindi sumagot ang binata at tuloy pa din sa pagsunod sa kaniya hanggang sa marating niya ang parking lot kung saan nandoon nakapark ang provided car ng kompanya...

She decided to face him now and he was just 1 meter away from here.. Nakapamulsa sa magkabilang bulsa ng pantalon nito ang kamay nito at malamig din ang matang nakatingin sa kaniya.. They have the same coldness in their eyes kaya naman hindi niya makalimutang mapaisip kung ano din ang tumatakbo sa utak ng binata ngayon.

"I just want to inform you na malapit na ang sembreak" umpisa nito at tila may nais pang idugtong kaya naman she waited for it "And we are going to Palawan for vacation in your whole break"dagdag nito.. Naninimbang ang tono ng boses nito ng sabihin iyon... Napahalukipkip siya sa sinabi nito...

"I have my own plan for my break sorry i declined your offer ngayon pa lang"malamig ang boses na sagot niya dito at akmang tatalikuran na ito ng mag-salita itong muli.

"I have assigned already a manager to manage your business so that you dont have any excuses.. Alam kong iyon ang balak mong gawin"plat ang tono ng boses nito ng sabihin iyon tila walang ginawang pakikialam na naman sa buhay niya... She feel irritated all of the sudden because of that...

She face him still nakahalukipkip and this time she was showing an irritated and a match of sarcastic smile... Kumunot lang ang noo ng binata sa kaniya...

"Why are you keep meddling on my own businesses? Did i missed to tell you na ako ang magdedesisyon sa buhay ko dahil buhay ko ito?"madiin man pero bakas pa din ang sarkasmo sa boses niya ng sabihin iyon...

She saw how his face disoriented for a while because of irritation and anger emotions na pilit nitong kinukubli sa malamig na ekspresyon.

"When you already offer your life to someone hindi mo na pupwedeng bawiin na lang iyon. Honor your words hindi pwedeng magbibitaw ka na lang ng ganoon at basta mo na lang babawii-" she cut him off with a sarcastic life na sinadya talaga niya para mainsulto ito at hindi naman siya nabigo dahil bumakas agad ang inis sa muka nito.

"Do you still think na ganoon pa din ang ako noon sa ngayon? The old me honored her word so much to the point na inabuso na and sa ating dalawa mas alam mo kung paano ako inabuso dahil ikaw ang gumawa niyon... Pero iyong ako ngayon? Malayong-malayo sa kung ano ako noon... So if you please?..." She look at him straight from the eyes.. She shoots him cold stares that matched her cold heart in this cold night... "Stop finding the girl who promised her life on you sa akin...  Shes no longer here to hear you... Accept the fact na hindi na siya babalik at tapos na siya sa pagmamahal sayo" she said in a low voice pero alam niyang sapat lang iyon para maramdaman nito ang diin at pait sa mga salitang iyon...

She gave him a bitter smile before she turned her back on him and get in the car... She drove away taking glances on her side mirror at kita niya kung paano padabog na sinipa ng binata ang gulong ng sarili nitong sasakyan at sapo ang ulong napayukyok sa pintuan ng kotse nito.. Frustration was really evident in his action.. Hindi niya maiwasang magbunyi dahil doon..

Hindi na din niya minsan maintindihan ang sarili dahil karaniwan iba-iba na din kasi ang nararamdaman niya. There are this times na nahuhurt siya para sa binata and many times na gustong-gusto niya itong nasasaktan dahil natutuwa siya...

She maybe crazy... Nababaliw na nga yata talaga siya dahil siya mismo hindi maintindihan kung bakit ganoon na ang takbo ng emosyon niya.. Well she never understand herself other than she clearly know na nasasaktan siyam. Iyon na iyon.. And she stop caring about how she will going to understand her own self...

May ganoon pa palang tao sa mundo ano? People who hurt too much to the point na shutdown na sila sa lahat maging sa sarili nila at sa mga taong nasa paligid nila.. And the sad part of it.. A person can be like that... Close in everything.. Stop caring in everything and choose to shutdown about all things because of 'ONE' person.. Because of one reason that makes that person... Nakakalungkot na dahil sa isang tao pwedeng mauwi sa ganoon ang isang tao.. She wasn't an exemption because she was also a human kahit ngayon kung umakto siya ay tila robot na bumubuga ng yelo kapag nagsasalita at tuwing tinititigan sa mata..

She drove her car away and without any direction... Like how here view in life loose its direction... May ganoon talaga ano? Iyong nakuha at narating mo na ang mga bagay at pangarap mo pero may isang bagay na hindi mo kailan man makukuha and because of it.. Hindi mo mararamdaman yung contentment  dahil you will always feel na may malaking kulang pa din.. Thats Human.. Thats part of being human... And as for her? Who have everything..  Hindi niya alam kung ano pa nga ba iyong malaking kulang sa pagkatao niya.. She don't want to admit kahit alam niya kung ano iyon.. She don't want to admit it not because she was afraid but because she was still hurt and lost her care about it.

Well she somewhat getting used to it.. Iyong pakiramdam na palaging mat kulang dahil simula pa lang naman ganoon na ang nararamdaman niya wala ng bago...

She did her best before to fulfill that feeling na may kulang but she failed dahil pakiramdam niya mas lalong may nawala sa kaniya at mas lumaki iyong puwang na dapat pa niyang punan.. Well sino ba naman kasi ang nagsabi na ibigay niya na halos lahat? Wala naman.. At wala ding nagsabi sa kaniya na dapat magtira siya.. Well dapat alam niya iyon but maybe.. Thats life.. Thats part of loving.. Surrendering everything...

Minsan kasi ang mga tao hanggat mayroong kaya at pwedeng ibigay they always give it and offer it to the point na wala na silang tinitira para sa kanila even they know na sa loob ng 100 percent half labg ang chance na pwedeng maging successful ang sacrifices nila... But mostly nagfafail sila...

Just to fulfill that small part of space na pakiramdam mo may kulang sayo hindi mo namamalayan na malaki na pala iyong ininvest mo.. Na malaki na pala iyong binibigay mo na sa huli.... Hindi mo namamalayan na mas malaki pa pala yung nawala sayo.

It will result another big space na dapat mong ifulfill...