Beklemek... Bir anı uzunca bir süre beklemek. Hani olur ya bir hafta sonra için bir plan kurarsınız heyecanla ve zaman bir türlü geçmez... Aslında her şey öyle başlamıştı. Oysa ki beklerken ne kadar da mutluydum. Gece o şeyin hayali ile uyuyup, uyandığımda hayatımın alt üst olduğunu görmeyi beklemiyordum elbette.
Ben Selin Yıldız. Sizden biriyim. Hayal kurdu mu olmayanlardan, tırnağını fazla koparıp acıyınca acısı uzunca bir süre geçmediği için neden kopardım ki bu kadar diye düşünenlerden...
•••
Bu hikaye annesinin ölümünden sonra hayatı değişen Selin'in ve annesini öldürdükten sonra hayata küsen Çınar'ın hikayesi. Onların hayata dönüşlerinin hikayesi. Onların birbirlerine tutunuşunun hikayesi.
~
"Ben, senin bu ışık saçan gülümsemene karşın fazla karanlığım deniz kızı."
"Ben de gülmeyiveririm? Böylece hiç bir sorun kalmaz."
"Hayır. Sen hep gül. Yoksa benim bu kötü dünyaya tutunacak başka bir dalım kalmaz. Sen hep gül."
~
Bir karanlık.
Büyük bir karanlık.
Bendeki ışık o karanlığı aydınlatmak için varmış gibiydi.
Tüm kapılarım ona çıkıyordu.
Nereye gitsem tüm yollarımın sonu, ona çıkıyordu.
Mezarlıktaydım. Annemin yanındaydım. Ve yanımda o vardı.
Çınar Korkmaz.
Sert bakışları ile gecenin karanlığında, tüm karanlığı ile karşımdaydı.
•••
Çınar ve Selin'in hikayesine başlayalım mı artık?
YOU ARE READING
KARANLIK ÖĞRENCİ
Teen Fiction"Ben, senin bu ışık saçan gülümsemene karşın fazla karanlığım deniz kızı." "Ben de gülmeyiveririm? Böylece hiç bir sorun kalmaz." "Hayır. Sen hep gül. Yoksa benim bu kötü dünyaya tutunacak başka bir dalım kalmaz. Sen hep gül." ~ Beklemek... Bir anı...
