"Ben, senin bu ışık saçan gülümsemene karşın fazla karanlığım deniz kızı."
"Ben de gülmeyiveririm? Böylece hiç bir sorun kalmaz."
"Hayır. Sen hep gül. Yoksa benim bu kötü dünyaya tutunacak başka bir dalım kalmaz. Sen hep gül."
~
Beklemek... Bir anı...
"Belki de hayatımın dönüm noktasıydı bugün. Her şeyin değişeceği gün..."
~
Oops! This image does not follow our content guidelines. To continue publishing, please remove it or upload a different image.
~
İnsanlar bazen bilmezler ne istediklerini. Ne yapacaklarını, nasıl devam edeceklerini, neye göre davranacaklarını... En çok da bilmemek yoruyordu zaten. Kararsızlık... İyi kötü bir karar olsa, ona göre bir yol oluşacak ama, şu an iki yol ayrımının başında kararsızlığı yaşıyordum.
Çınar ile arabada ilerlerken, Çınar'ın konuşması ile gözümü dışarıdan ayırdım.
"Hangi otelde kalıyor yengen?"
"Korkmaz Hotel."
Çınar başını aşağı yukarı salladı. "Tamam ara hazır olsunlar."
Alt dudağımı ısırdım. Ne diyecektim yengeme şimdi? Hem yengem neden kabul etsin ki bir öğrenci evinde kalmayı? Ya da güvenilir olup olmadıklarını bilmeden kabul eder mi ki?
Ben düşünürken Çınar devam etti. "Arasana."
"Yengem ne tepki verir bilmiyorum."
"Anlamadım?"
"Ne diyeceğim? Yenge bu çocuk dayımı dövdü, diyo ki bizde kalın mı diycem?"
Çınar başını aşağı yukarı salladı. "Evet?"
Gözlerimi devirdim. "O da diyecek ki nerden tanıyorsun, kim ki nasıl güvenip kabul ediyorsun?"
Çınar tekrar başını aşağı yukarı salladı. "Haklı. Neden güveniyorsun, ne kadar tanıyorsun ki bizi?"
Kaşlarımı kaldırdım.
"Allah Allah! İyi o zaman sen niye ısrar ediyorsun ki zaten, biz ev tutarız sen beni bırak otele git. Sanki ben dedim sizde kalalım mı diye. Sen zorla kalacaksınız diyorsun."
Çınar dişlerini göstererek gözlerini yoldan ayırmadan gülmeye başladı. Ben gülüşünü, gülünce yanağında oluşan kocaman gamzeyi izlerken, Çınar göz ucuyla bana baktığında önümde döndüm. Ona baktığımı görmüştü ve utanmıştım.
Bir süre sonra otele vardığımızda, Çınar arabayı park etti ve ikimiz de arabadan indik. Teledonumun çalması ile duraksayıp elimi cebime götürdüm. Ekranda 'Deniz Arıyor...' yazısını gördüğümde göz ucuyla otele giren Çınar'a bakıp telefonu açtım ve Çınar'ın arkasından ilerlemeye başladım.
"Nerdesiniz Deniz Kızı alıştınız kaçmalara he?"
Oteldekiler Çınar'a sıcakkanlılıkla hoşgeldiniz derken arkasından ilerleyen beni takan yoktu. Bu durumu umursamayıp Deniz'e cevap verdim. "Şimdi oteldeyiz."
