Stashing Feelings

Chapter 7:

 
             AZILAH'S POV

I came out in my room and start walking downstairs, imagining everything is all right.

Until i reach the ground and realize, i was just imagining.

Hinawakan ko ang noo ko ng makaramdam ng kaunting hilo.

I immediately sitted down in the sofa then call manang Berta.

But surprisingly, nobody answered.

"Haist, asan naba yung mga tao dito"

Nasambit ko nalang.

"Bakit ate?"

Napalingon ako sa gilid ko.
I saw my brother walking from kitchen.

"Where are they?"

"Nasa labas, baka naglilinis lang sa garden"
Umupo siya sa harap ko at diretsong tumingin sakin.

"Kamusta ang paglalasing, ate?"

"Wag kana ngang manermon pwede?"

"Hindi ako nanenermon, i was just asking..."

Umirap ako at pumunta sa kusina para mag timpla ng kape.

Pagkabalik ko sa sala, andun pa rin si Aeron, nag ce-cellphone.

I sip my coffee and close my eyes, wishing the head ache will disappear.

"Are you going to pursue the wedding they planned for you and kuya Rence?"

I managed not to shout and calm myself.

Bakit mo pa pina alala Aeron?...!

"Pwede ba Aeron, wag ngayon..."

"Kung hindi ngayon, kelan?"

I opened my eyes sip my coffee.

"Kahit ngayon lang, hayaan niyo muna akong kalimutan ang lahat, please?"

"Ate... Hindi biro ang pinagdadaanan nating lahat ngayon. Our father needs your support. He only want to be happy..."

"Even if it cost me sadness and wrath for him?"

"Kahit na sa sandali ng buhay niya lang, ate.... Kahit dun lang..."

Natawa ako sa sinabi niya.

Grabe... Pati kapatid ko, hindi nako iniintindi.

Ang sakit.

"Grabe kayo... Hahaha.... Grabe..."
Pumatak ang isang butil ng luha ko pero agad ko itong pinunasan.

Malalim ko muna siyang tinignan sa mata bago tumalikod at naglakad papuntang veranda.

Doon ko binuhos lahat ng galit, disappointments, lungkot at pag hihinayang.

" Pano nila nagawa sakin toh?"

I ask between my tears.

"I thought, magkakaroon nako ng maganda at masayang buhay.... Yun lang nman ang hiling ko eh. Yun lang..!"

Napayuko ako at umiyak uli ng umiyak.

Yeah, selfish si dad. Napaka selfish ng plano niya...

Pero magiging selfish na din ako kapag hindi ko ginawa ang hiling niya.

ANO BA TALAGA ANG TAMANG GAWIN?

May tama paba sa mundong ito?

Why everything seems so wrong?

Umupo ako sa bench at hinayaang umagos ang luha kong ilang araw ding naipon.

Akala ko nailabas ko na lahat sa bar, hindi pa pala.

Naramdaman kong may tumabi sakin pero di ko ito pinansin.

I just closed my eyes and feel the pain that world gives...

When i open my eyes, i saw Kai seriously staring at me.

He hand me handkerchief.

Tinanggap ko iyon at pinunasan ang mukha kong basang basa sa luha.

Ilang minuto din kaming tahimik, and it feel so comfortable for me

"Aren't you going to visit your father?"

Tumitig ako sa kawalan bago siya sinagot.

"Bakit pa? For sure naman binabantayan siya nila Tito Mico at Rence..."

Nakita ko sa peripheral vision ko na tumingin siya sakin at ganun nalang ang gulat ko nang hampasin niya ako sa braso.

"ARAY!"

"Gaga, ikaw ang kailangan ng papa mo dun."

Sagot niya.

"Eh bat ka nanghahampas?!"

"Trip ko lang -,-"

Alam mo, ikaw Kai.... Panira ka ng moment eh. Nakoooooo. Kitang nag eemote ako dito, bigla bigla nalang tatabi tas mag susungit. Hmmmmmmmppppp.

"I don't have courage to face him..."

Sagot ko.

"Bakit naman?"

"Basta..."

"Is it all about the marriag---"

"Kai please, kahit ikaw lang makausap ko na hindi binabanggit ang salitang yan..."

Umiwas ito ng tingin.

"O-ohh... Sorry"

"Forget it. But yeah... That was the reason..."

Saglit kaming natahimik bago muling nagbukas ng panibagong topic.

"You should keep your head and chin up, be the real Azilah. Azilah who spoke and shout so loud, Azilah who have a killer glare, Azilah who have short patience... Well, only if with Rence Montemayor."

I immediately roll my eyeballs when i heard his name.

" Sa dami ng nangyayari ngayon.... Hindi ko na alam ang gagawin Kai.... "

" Hindi ko alam kung ano ang tamang gawin. Follow my hapiness, or make my father's last wish... "

" Bakit, sigurado kana ba na hindi na gagaling si Sir Jordan? You don't know him, he's so strong----"

"Damn Kai, he hid his ill for almost 10 years! Anong sakit ang hindi lalala dun?! The doctor also said there's just a few donors here in Philippines. At kung meron man, they can't promise they can do the operation well because the ill was too worst."

After i almost shout, i breath deeply.

"Paano nalang kami ni Aeron na maiiwan niya? Si Ate Avi, ni wala man lang paramdam."

"Shhhh! Ano kaba, wag ka ngang mag salita ng ganyan. Hindi sila mawawala. Think positive"

Tumingin ako sa kanya, right to his eyes.

"Nasa good mood ka ata"

"Pano mo nasabi?"

"You speak so often..."

Umirap siya sa sinabi ko at tumayo.

"Bahala kana nga diyan"

Bipolar, tssk.

Nang maka alis siya ay sumandal ako sa bench na inoupuan ko.

Lord, ano ba talaga ang tamang gawin?