Kaçak Damat ༄ Texting

23

SFB//Beni Rahatta Dinleyin
'Ölüm ayrılıktan da zor senin gibi ölünce'

Bunu kabul ettiğime inanamıyorum.

Askılarını düzelttiğim elbiseme son bir kez bakıp etrafımda döndüm. Hiç yoktan bir de süslenmiştim.

Sinan'ın dilinden düşmeyecektim ama onun için hazırlanmamıştım sonuçta. Hiç üstüne alınmasına gerek yoktu.

Not, kabul etmek zamanımı alsa da, çok tatlıydı. Yediği naneleri asla unutacak değildim ama ufacık bir şanstan zarar gelmezdi ki. Geldiği an postalardım.

Üzerime aldığım deri ceketimle beraber odamdan çıktım. Her ne kadar Sinan bu evi aldığı için başlarda rahatsızlık duysam da zamanla ne kadar rahatladığımı fark etmiştim. İnsan ister istemez kendine özel alan istiyordu.

Ayrıca kaba bir tabirle de olsa bok gibi parası vardı, donuna kadar alacağım derken şaka yapmıyordum. Bir işe yarasındı. Yani, hiçbir şeyini istemediğim zamanlar da oluyordu ama bulunduğumuz sınırlar içerisinde onu sömürmek en mantıklısıydı.

Dairenin kapısını kitleyip asansöre yürürken bir yandan da telefonumu kurcalıyordum. Sinan'ın bekliyorum mesajıyla beraber zemin katı tuşlayarak kapının kapanmasını bekledim.

Her şeye baştan başlıyorduk, sanırım.

Binadan çıkıp hızla bahçe tarafını geçtiğimde Sinan'ın olduğunu tahmin etmekte zorlanmadığım siyah bir araba karşıladı beni. Kendi kendime sırıtarak adımlarımı hızlandırdım.

Kapısı açıldı, takım elbisesinin önünü ilikleyerek bana doğru yürüyen kaçak kocama baktım.

Şerefsiz olduğunu değiştirmemekle beraber maşallahı olduğunu söyleyebilirdim. Benden birkaç yaş küçük kız kardeşim 'Eniştemin çene kemiği yok, çene kemiğinin eniştemi var.' diye sürekli dalga geçse de o kadar doğruydu ki..

Islık sesiyle beraber elimde olmadan kıkırdadım. Karşı karşıya durarak bir süre birbirimize baktık. Mavileri ışıltıyla yüzümü seyre daldığında ağzımı şapırdatarak kapıyı gösterdim.