Adamlar//Hepinize El Salladım 'Zor zamanlar olur, nasıl çıkarsan içinden omurgan böyle şekillenir'
Oops! This image does not follow our content guidelines. To continue publishing, please remove it or upload a different image.
Oops! This image does not follow our content guidelines. To continue publishing, please remove it or upload a different image.
"Siz çocuk falan yapmayın Nazlı, onu da kaybedersiniz!"
Karşımda ağlamaktan perişan olmuş arkadaşım dediğim şeye sesini çıkartmadan ağlamaya devam ettiğinde yapabileceğimiz hiçbir şey yoktu aslında.
Topluca bir kurşun döktürme buluşmasına gitsek eminim hep beraber gittiğimiz o birkaç günlük tatilden daha fazla verim alırdık. Öyle ki hiçbir işimiz düzgün gitmiyordu.
"Buraya koymuştum."
Gelinliğinin kayıp olduğunu ve buraya koyduğunu söyleyen Nazlı'nın başka bir şeyi öneren herhangi bir cümlesi yoktu. Bozuk plaktan farksızdı, çok üzgündü işte.
İncilerine kadar özenle seçtiği bir gelinlik, düğüne sadece birkaç gün kala evden kayboluyordu.
Bakın, evden. Evin o kadar büyük olmadığına eklemeliydim. Ortada yoktu.
"Hırsız girdi evime!"
Beklediğim farklı bir cümle.
"Nazlı abla, hırsız neden gelinliği çalsın ki?"
Yani, Eren'in çalıp ikinci el olarak satması daha olası.
"Çünkü çok güzeldi."
Çıldırmak üzereydim.
Kollarımı sıvayıp boğazımı temizlediğimde ikisi de bana döndü. Birazdan burada çıkacak arbede için üzgündüm ama yapabileceğimiz başka bir şey yoktu.
"Hayır Leyla!"
Durumu ilk çalan Nazlı olsa da yapabileceğimiz maksimum şey, evin altını üstüne getirmekti.
"Ne hayır Leyla, başka bir şansımız var mı?"
"Gelinliğim yok!"
Evet Nazlı, gelinliği yok.
Meva merakla bana bakarken derin bir nefes aldım. Başka çaremiz yoktu sonuçta.
Yanına doğru ilerlediğim arkadaşımın önünde çöktüğümde kıpkırmızı gözleri beni buldu.
