Kalben//Leyla'nın İzleri 'Kalbini kırarken en çok kırılandı aslında benim kalbim'
Oops! Bu görüntü içerik kurallarımıza uymuyor. Yayımlamaya devam etmek için görüntüyü kaldırmayı ya da başka bir görüntü yüklemeyi deneyin.
Oops! Bu görüntü içerik kurallarımıza uymuyor. Yayımlamaya devam etmek için görüntüyü kaldırmayı ya da başka bir görüntü yüklemeyi deneyin.
Hayatım yokuş aşağı düşen bir toptan farksızdı.
Aylar önce bir adam girmişti hayatıma, Sinan. Ben belki de oyunun en salağıydım ve farkında değildim. Etrafımda dönüp duran onlarca oyunun içinde tek odağım oydu çünkü.
Kabul etmeliyim ki birlikte geçirdiğimiz o kısa zamanda bile yanında hiç bu kadar rahat hissettiğim, kendim olduğum başka biri olmamıştı.
Oysa ben bunları düşünürken, oyunun bir parçası haline gelirken Sinan'ın neler yaşadığından habersizdim.
Bana neden anlatmadın diye kızarken düşünüyordum, ben anlatır mıydım?
Hayır, ama emin olun böyle çözmedim.
Kin, içindeki nefret, yıllarca duyulan hırs ve kafasındaki onlarca düşünce...
Neler yaşadığını uzaktan yakından anlayamazdım. Ben hiç onun gibi kötü bir çocukluk geçirmemiştim çünkü. Bu yaptıklarını örtbas eder miydi?
Hayır, ama yine de tüm suçu onun sırtına atmak istemiyordum.
Onunla bir gelecek düşünürken salaktım belki ya da düğünde bırakıldığımı anladığım an herkesin önünde ağladığımda da. En can alıcısı ise onu görünce ritmini değiştiren kalbimi yönetemediğimdi, bu kesinlikle salaklığımdandı.
Biraz sonra duruşması olan birine göre fazla mı mutsuzdum?
İşte, evet cevabını verebileceğim tek tük sorudan biri.
Göğüsümün içindeki kafeste günlerdir çırpınan bir kuş, kararımdan emin olamadığım her saniye kanatlarını çarpıyor gibi.
