Uzun Zamandır Çalmıyoruz//Yıldızlar (V2) 'Bir dilek tut içinden, olmasa bile bulur belki birgün bizi eski mutlu güzel günler'
¡Ay! Esta imagen no sigue nuestras pautas de contenido. Para continuar la publicación, intente quitarla o subir otra.
¡Ay! Esta imagen no sigue nuestras pautas de contenido. Para continuar la publicación, intente quitarla o subir otra.
Güne okumaya alışık olduğunuz alarmın o iğrenç sesiyle uyanmak isterdim ya da yaz dizisi esas kızı gibi makyajlı bir şekilde uyanıp gülerek esnemeyi.
Her ikisi de olmamıştı tabii. Burnuma dolan yanık kokusuyla beraber önce gözlerim kocaman olmuş ardından üzerimdeki pikeyi atar atmaz odadan koşarak çıkmıştım.
"Senin gibi tavanın ızdırabını sikeyim ben."
Bu evimin Sinan tarafından ikinci duman altında bırakılışıydı.
"Bu ne Sinan ya?"
Camı açarak az da olsa içerideki kokuyu çıkartmaya çalıştım. Sinan hala elindeki kapkara tavaya küfrediyordu.
"Anasını satayım karımıza kahvaltı hazırlayalım dedik, şu hale bak."
Yeni uyanmanın verdiği mamurlukla etrafıma baktım. Masada bir kuş sütü eksikti bir de az önce yaktığı yumurta.
"Tamam ben hallederim, sen temizlen."
Mutsuzca elindeki tavayı tezgaha bıraktı.
"Her şeyi mahvediyorum."
Yutkunarak üzgünce üzerindeki önlüğü çıkartan adam baktım. Kenara astıktan sonra mutfaktan çıktığında derin bir nefesle işe koyuldum.
Çabalıyordu.
Uzun sayılacak bir süre etrafı temizleyip yumurta kıracağım sırada aklıma takıldı. Yumurtaları tezgaha bırakıp kapısına gittim. İçeride duyduğum homurdanma sesiyle beraber sıkıntılı bir soluk bırakıp kapıyı tıklattım.
Onu üzen tek şeyin basit bir yumurta olmadığını biliyordum elbette. Çabaladıkça her şeyin elinde kalması onu üzüyordu.
"Geliyorum birazdan."
Kapıyı açıp içeri girdiğimde traş köpüğüyle uğraştığını gördüm. Kapıyı kapatmamla bana döndü.
Kırgın gözlerle beraber yanına adımladım. Keşke alt tarafı bir yumurta olsaydı tüm sorun.
