✔ 03 | Point Of Exposure

CAPITULUM 40

9:45 a.m.

---

"Bless me father for I have sinned."

Those words sounded so wrong on the criminal's tongue. Sa pagkakataong ito, walang kaalam-alam ang pari sa kabilang bahagi nitong confessional booth na mangungumpisal sa kanya ang mismong taong nagpakalat ng virus sa bayang ito.

But the again, the Unknown Disease knew that he has nothing else to lose.

"It has been a lifetime ago since my last confession."

Narinig niyang sumagot ang pari, "Hindi naman siguro ganoon katagal?"

"Ganon po ang pakiramdam sa'kin."

"Very well, then. Carry on..."

Ipinikit ng mamamatay-tao ang kanyang mga mata at hinayaan na munang ihele siya ng katahimikan. If only this silence could also give him peace, then none of this would've happened. Wala sana siya rito, nagtatago sa mga awtoridad at nakikipaglaro sa mga detective.

Pero huli na ang lahat para sa kanya.

The seed of evil has already been planted inside his chest a long time ago, back when living in Eastwood was just as hostile as today.

"My sins...cannot be forgiven."

"Nagpapatawad palagi ang Diyos, anak."

"Sa tingin ko hindi niya ako papatawarin kapag nakilala niya ako," the killer laughed, earning an uncomfortable silence from the priest. "Pero sana hindi rin Niya patawarin ang mga taong naging dahilan kung bakit ako mag-isa ngayon. Do you even get the chance to go outside and realize how life's so unfair? Bakit ang mayayaman lalong yumayaman? Bakit ang mahihirap, lalong naghihirap? Bakit kailangan natin mamili, magmakaawa, at magsakripisyo para lang sa ikabubuti ng mga pamilya natin? Can't you see how fucked up this entire system is?"

Hindi na namalayan ni Unknown Disease na nakakuyom na pala ang kanyang mga kamao. Sinubukan niyang pakalmahin ang kanyang sarili. Nang hindi umimik ang pari, doon na siya nagsabi ng kanyang mga kasalanan.

"I've brought a deadly virus in Eastwood. Illegally imported them. I've killed several people, the ones you see on television. Oo, ako ang may gawa 'non. Ako rin ang nag-lock kay Detective Yukishito sa loob ng isang shipping container and he's probably dying as we speak. At hindi pa rito nagtatapos ang obra maestra ko para makakawala na ako sa nakaraan ko, Father."

He heard the priest gasped at the revelations. Tumayo si Unknown Disease at huminga nang malalim bago mahinang tinanong, "Mapapatawad Niya pa kaya ako?"

Makalipas ang ilang sandali, sumagot ang pari.

"Humihingi ka ba ng kapatawaran Niya, anak?"

The Unknown Disease remained silent. A few moments later, he shook his head and muttered an "Amen" before casually walking out of the confessional booth. Mabuti na lang at madali siyang nakahalo sa mga nagsisimba pa rin ng ganitong oras.

Hindi pa siya pwedeng magpahuli.

Hindi pa.

*

Detective Briannova Carlos reviewed the pieces of information she was able to get. Sa pag-interview niya sa mga kapitbahay ng mag-amang naging biktima ni UD sa mall, mukhang wala namang kakaiba sa kanila bukod sa madalas nagkakasakit ang bata nitong nakaraang taon. Hindi pa nakatulong na wala silang ibang kamag-anak sa Eastwood at walang permanenteng tirahan magmula noong mamatay ang kanilang ilaw ng tahanan.

"Does UD choose these families randomly? O may criteria rin siya sa kanyang mga biktima tulad ni HK dati?" Nova bit her lower lip and started scribbling on the paper.

Noong mga sandaling 'yon, naupo sa kanyang tapat si Lelouch, dala-dala ang in-order niyang lunch. He stared at her briefly before he started placing the plates in front of her. Nova didn't even look up when he asked, "Still can't find a link among the victims yet?"

Umiling ang dalaga at inabot ang tubig sa kanyang tabi, not in the mood to eat anything with all this stress.

"Wala. Nanggaling pa sila sa magkakaibang social status, so that adds to their diversity."

"Lucky you."

"You have no idea," she sighed and drank the glass empty.

"Hindi pa rin namin mahanap si Yukishito. Nagpunta na rin kami sa DEATH para sana kausapin ang uncle niya, pero wala si Mr. Alcantara roon. Nagulat nga rin ang isa niyang katrabaho nang malamang nawawala si Nico."

"Was he the noisy one with thick-rimmed glasses?"

"Oo."

'Si Dan 'yon,' she thought, still immersed in this case. Aaminin ni Nova na, hanggang ngayon, curious pa rin siya sa kung anong pinagawa sa kanya ni Nico. At ano ang ibig sabihin niyang posibleng hindi ito "directly" related sa kaso nila?

Nova glanced at her phone and scanned the eatery once again, before going back to work.

Napansin ito ng abogado.

"Kanina ka pa tumitingin sa paligid at mukhang kabado. Either someone is following you and you're worried that he might be here, or you just can't stand another minute with your ex and want to get out of here so bad," he joked.

Nagkibit ng balikat si Nova. "It's the former, actually. Ilang araw nang may sumusunod sa'kin."

Sumeryoso ang ekspresyon ng abogado. He scanned the place himself and dropped his voice in a whisper. "Why didn't you tell me earlier? Brian, please don't keep these things to yourself. Malay natin kung si UD na pala 'yon?"

"Sumagi na rin sa isip ko 'yon. But it doesn't make any sense. Kung siya nga UD, hindi ba dapat nagtatago siya? Why risk being spotted by following me?"

And more importantly, why is he following her?

Nabasag ang katahimikan sa munting kainan nang tumunog ang cellphone ng dalaga. Nova brushed strands of her hair out of her face and answered Min's call.

"Hello, Min? Bakit ka napatawag?"

Her words made Nova's sharp brown eyes widened in shock.

["D-Detective Yukishito's here at the hospital."]

---