LOVE Over MATTER (Mika Reyes - Ara Galang)

Capitulo Cinco

NOTE: Ito pong story ay isinulat at natapos ko November last year pa at naging inspirasyon ko sa pagsulat ng CROSSROADS kaya wag na kaung magtataka kung may mga pagkakatulad sa dalawang kwento. Hahaha.

--------
Enjoy Reading:)
--------

Hindi ko akalain na sa iisang unibersidad lang pala kami nagtapos at magka-batch pa. Siguro nakita ko na siya noon pero hindi ko lang maalala kaya malapit ang loob ko sa kanya.

Maaga akong gumising at  nagpaaalam kay Ate Cha, tulog pa kasi yung iba. Sinabi kong may emergency sa opisina. Pero hindi yun totoo. Napansin ko ngang napapadalas na talaga ang pagsisinungaling ko pero ano bang magagawa ko? Hindi naman sila maniniwala kung sasabihin kong may nakakausap akong magandang babae na multo.

"Anong ginagawa natin dito?" nagtatakang tanong ni Mika nang pumasok kami ng DLSU.

Hindi ko pa kasi sinasabi sa kanya yung nalaman ko. Gustong kong tignan ang reaksyon niya.

Hininto ko ang kotse sa isang parking space saka binalingan siya nang nakangiti. "Dito tayo nag-aral nung college."

"A-Anong ibig mong sabihin?"

Kinuha ko ang yearbook na hiniram ko kanina kay Ate Cha saka binuklat iyon at ipinakita sa kanya. "Ikaw si Mika Aereen Reyes. Graduate ng AB Psychology. Magka-batch pala tayo dito sa La Salle eh."

Unti-unting inangat ni Mika ang tingin mula sa libro. "A-Ako nga si Mika Aereen Reyes.."

"Naalala mo na?"

Dahan-dahan siyang tumango pero bakas rin sa mukha ang frustration. "Pero hindi pa rin malinaw. Parang naguguluhan pa rin ako."

"Ayos lang yan. Wag mong ipilit." marahan kong sabi sa kanya. "Mabuti pa mag-libot libot tayo dito. Baka makatulong sayo."

----------

Tahimik lang kaming naglalakad ni Mika sa hallway. Wala rin masyadong istudyante dahil sabado.

Naalala ko noon  na madalas akong dumaan sa hallway na 'to...

Habang tinitignan ko ang paligid parang namimiss ko nung college ako. Wala man akong masyadong maalala pa na mga kaganapan noon ay ramdam ko talaga na dito ako nanggaling, dito hinubog yung kakayahan ko sa paglalaro at minsan ko na ring ni-represent ang paaralang ito sa mga kompetesyon.

Naramdaman kong huminto sa paglalakad si Mika nang madaan kami sa malalaking portraits ng Lasallian Brothers. Tumigil siya sa harap mg larawan ni Bro. Wilson, isa sa maraming brothers na pumanaw na.

Tinabihan ko siya at tinignan rin yung portrait. "Familiar ba?"

Tumango siya saka hinarap ako. "Oo. Nakasalubong natin siya kanina eh."

Awtomatikong nagsitayuan ang mga balahibo ko sa katawan. Nagbibiro ba siya?

"Di ako nagbibiro no." sabi niya na tila nabasa ang iniisip ko. "Nag-smile pa nga siya sa atin eh. Di mo ba nakita?"

Umiling lang ako. Di pa rin kasi ako makapaniwala sa sinabi ni Mika. Saka nakakapangilabot kasi kaming dalawa lang naman ang kanina pa naglalakad dito tapos bigla niya na lang sasabihin na may nakasalubong pala kami. I know, multo rin si Mika pero iba kasi siya.

"Mabait yang si Bro. Wilson."

Muntikan na kong mapalundag nang may magsalita sa likuran ko. Nang lumingon ako ay may nakatayong matandang babae na may hawak na clipboard.

"Good morning po.." bati ko sa kanya.

"Istudyante ka rin ba dito?" nakangiting tanong niya sakin.