မြို့အုပ်မင်းမှပြန်ချစ်ပါ
part........5
ရှောင်ကျန့်ရယ်ပြရင်းမြို့အုပ်မင်းဝမ်နားသွားကာ
" မြို့အုပ်မင်းဝမ်"
"ရှောင်းသခင်လေး"
"မြို့အုပ်မင်း ကဒီကိုဘယ်လာလုက်တာလဲ"
ရှောင်ကျန့်မေးရင်အဖြေကိုမျက်လုံးလေးများဝင်းကမျှော်လင့်နေတုန်း လူတွေကြားရဲ့ တစ်ဖက်တစ်ချက်ဆီမှ
"ဝမ်"
ရှောင်ကျန့်ရောဝမ်ရိပေါ်ရောထိုအသံလာရာဆီလှမ်းကြည့်တော့ အနီရောင်ပြောင်ပြောင်အက်ျ ီကို လက်တလုံးကြိုးနဲ့ အတွင်းကရင်သားတွေကိုအတိုင်းသားမြင်ရအောင်ဖော်ပြထားကာ ဆေးဆိုးပန်းရြုက်တွေနဲ့ထိုမိန်းမက လှပါတယ် ။ ဒါပေမယ်ရှောင်ကျန့်မျက်လုံးထဲတွင်ထိုမိန်းမအား
အမြင်မကြည်ပေ နေ့ခင်းကလဲလေယဉ်ကွင်းကမိန်းကလေးဟာသူပါပဲ။
ထိုမိန်းမဟာ သူတို့ဝိုင်းနားကိုတလှမ်းချင်းလျှောက်လာကာ ရိပေါ်နားမှာရပ်ကာ ပုခုံးပေါ်လက်တင်ရင်း
"ဝမ် .....မော်ဇာမူးနေပြီ"
"........."
"ဝမ်ပြန်လိုက်ပို့နော်"
ပြောနေရင်းလက်တွေကလဲရိပေါ်ရင်ဘက်ပေါ်ပြေးလွှားကာကစားနေသေးတယ်။ရိပေါ်ကတော့တခွန်းမှပြန်မပြောပဲမော်ဇာရဲ့ရင်ဘက်ပေါ်မှာကစားနေတဲ့လက်တွေကိုသူ့ပုခုံးပေါ်တင်ကာ ခါးကနေကိုင်လျက်
"ရှောင်းသခင်လေးခွင့်ပြုပါအုံး"
ထိုစကားတစ်ခွန်းသာေြပာပြီး ထွတ်သွားတယ်။
ကျန်ခဲ့တဲ့ရှောင်ကျန့်ကတော့ ထိုကျောပြင်ပျောက်ကွယ်သွားသည်ထိလိုက်ကြည့်နေတာ အခုနဲ့ဆိုသုံးခါရှိခဲ့ပြီ။သူဟာထိုကျောပြင်ကိုငေးကြည့်ရုံသာတက်နိုင်ခဲ့တာလား။
ကျန်းချန်တို့ရှိရာဝိုင်းဆီပြန်လာပြီး ဝိုင်တွေကိုတခွက်ပြီးတခွက် မော့သောက်နေလိုက်တာခွက်ကိုလက်ထဲကကိုမချဘူး။
နည်းနည်းလေးမူးလာတော့
"ကျန်းချန် ဝမ်နင်"
"ငါ........ငါသူ့ကိုချစ်တယ်"
"ဆိုင်သူရှိတဲ့သူကိုငါချစ်တာမဟုဘူးနော်။ ငါချစ်တဲ့သူကသာဆိုင်သူရှိနေတာ"
"ဟီးးးးးးး"
ကျန်းချန်က ရှောင်ကျန့်ကိုကျောလေးပုတ်ပေးကာ
"အချစ်ကပိုင်ဆိုင်ဖို့မဟုပါဘူးကွာ"
တကယ်ပါကလပ်ကိုကဲဖို့လာတာကဝမ်နင် ကဲလဲမကဲရ
မူးအောင်သောက်ချင်တာကသူ ခုထိတစ်ခွက်မကုန်သေးဘူးငနဲသားကမူးနေပြီ တကယ်ပါကွာအချစ်က ပူလောင်တာ
"ဝမ်နင်သောက်မနေနဲ့တော့"
"ရှောင်ကျန့်ကိုအိမ်ပြန်ပို့ရအောင်သူမူးနေပြီ"
ဝမ်နင်ငိုတောင်ငိုချလိုက်ချင်တယ်တကယ်ပါ။
...................................................................................
မနက်မိုးလင်းတော့ ဒီမျက်နှာကျတ်ကိုသူရင်းနှီးပါတယ်
လက်မနဲ့လက်က်ခလယ်ကိုနထင်တွမှာဖိနှိပ်လိုက်ရင်းမျက်လုံးကို မဖွင့်ချင်ဖွင့်ချင်ဖွင့်အားယူဖွင့်ကာစုပ်တချက်သက်ရင်း
ဘေးကနာရီကိုကြည့်လိုက်တော့10:00နာရီထိုးနေပြီ
ရှောင်ကျန့်ရေချိုးပြီးရုံးပိတ်ရက်မို့ ခြံထဲတွင်သာလမ်းဆင်းေလျှာက်နေမိတယ်။
ထိုအချိန်တွင် ခြံထဲကိုကားတစ်စီးဝင်လာတယ်။
ထိုကားကိုရှောင်ကျန့်မြင်ဖူးတာကြောင့်မျက်စိတဆုံး လိုက်ကြည့်နေရင်းကားထဲကဆင်းလာသူကား
မြို့အုပ်မင်းဝမ်ရိပေါ်သာ
ရှောင်ကျန့်မျက်လုးလေးတွေဝင်းသွားကာကားနားလျှောက်လာပြီး
"မြို့အုပ်မင်းဝမ်"
"ပါးပါးဆီလာတာလား"
"ဟု.......xiaoသခင်ကြီးရှိလား"
"အာ.....ပါးပါးက ဧည့်ခံပွဲတစ်ခုဆီသွားတယ်ညနေလောက်မှပြန်ရောက်မယ်ထင်တယ်"
"အဲ့ဆို ကျုပ်ပြန်တော့မယ်"
ကားဆီခြေဦးပြန်တည့်နေတဲ့ရိပေါ်ကိုရှောင်ကျန့်လက်ကနေလှမ်းဆွဲတော့ရိပေါ်ကဘာလဲဆိုတဲ့အသံတိတ်မျက်လုံးတွေနဲ့မေးလိုက်တာကိုရှောင်ကျန့်သိတာပေါ့ ။ရှောင်ကျန့်လက်ကိုလွှတ်ပေးပြီးဇတ်လေးကိုလက်နဲ့ပွတ်ကာ
"တခုခုသောက်ပြီးမှပြန်ပါလားမြို့အုပ်မင်းဝမ်"
"......"
ရိပေါ်တိတ်ဆိတ်လျက်ပြန်လှည့်လာတော့သဘောတူသည်ဆိုတဲ့သဘောမို့
" ကြီးမေ"
"အကိုလေး ဘာခိုင်းမို့လဲကြီးမေ ဈေးထွတ်သွားတယ်"
"ယန်ယန်း"
"ကျတော်ကို အအေးဖေျာ်ပေးပါအုံးဧည့်သည်အတွက်"
"ဟုကဲ့အကိုလေး"
ခြံထဲကိုလမ်းလျှောက်လာရင်းနှစ်ဦးသားတစ်ယောက်မှစကားတစ်ခွန်းမဟမိကြ နောက်တွင်မှသာ စကားဟလိုက်သူက
"ရှောင်းသခင်လေး"
".........."
ထိုသို့စကားစနေတုန်းရှိသေးတယ်
"အကိုလေး သခင်ကြီးပြန်ရောက်ပြီ"
"ရှောင်းသခင်ကြီးပြန်ရောက်ပြီဆိုတော့ ကျုပ်ကိုခွင့်ပြုပါအုံး"
"ဟု"
ရှောင်ကျန့်ရဲ့မျက်လုံးလေးတွေညှိးကျသွားတာကိုေကျာခိုင်းထွတ်သွားသူကတော့မြင်နိုင်မည်မထင်ပါလေ
"ဗျာ"
ရှောင်ပါးကရိပေါ်ကိုတစ်ခုခုပြောလိုက်တယ် ။ ထိုစကားအဆုံးတွင် မောကျောတွေတင်းသွားတယ်။ဒေါသထွတ်သွားတာတော့မဟုဘူး။ သူအံ့ဩသွားတာ။သူ့နားကိုသူမယုံနိုင်တာ။
ကဲ.......ပြောအုံးမယ်တန်းလန်းကြီးဆိုပြီး
အရက်နာကျနေလို့စာ တိုသွားတာနော်သဲလေးတို့
Likeနည်းသွားတယ်နော်ကြိုက်ဘူးလား ။
ဇာတ်လမ်းကပေါ့လို့ ပြောခဲ့ကြကွာ
