မြို့အုပ်မင်းမှပြန်ချစ်ပါ
Part......12
အိမ်ပြန်ရောက်တော့ ရိပေါ်က စကားမပြောပါပဲရှောင်ကျန့်ကိုကုတင်ပေါ်ပစ်တွန်းကာ အပေါ်ထည်ကိုချွတ်ရင်း
*အတွေးတွေအခုရပ်ငါသိနေတယ်နင်တို့*
တောက်တစ်ချက်ခတ်ကာ ထွတ်သွားဖို့ပြင်နေတယ်။
တကယ်ပါရှောင်ကျန့်မနေနိုင်ဘူး။ သူ့ကိုစူတာပဲသူခံလိုက်မယ် ချစ်ရသူရဲ့ဥပက္ခာပြုမှုကိုတော့သူမလိုလားပါ။
ထို့ကြောင့်ကုတင်ပ်ေမှမက်တပ်ထရပ်ကာ
"ပြောလေ အပြစ်တွေ"
"ဘာလို့တိတ်ဆိတ်နေတာလဲ။ ဘာလဲပြောစရာတောင်မရှိလောက်အောင်မုန်းလားဒီလူကို"
ရိပေါ်ခြေလှမ်းတွေကိုရပ်ကာနောက်လှည့်ကြည့်လိုက်ပြီး
"ဘာမှပြောစရာမရှိဘူး"
"မင်းမှာရန်ထောင်ဖို့ကလွဲရင်ရှင်းပြဖို့စကားမရှိဘူးလား"
"ရှင်းပြတော့ရောနားထောင်မှာလား"
"တောင်းပန်လိုက်မော်ဇာကို"
"အဟက်...."
"ပြောချင်ရာပြောပြီးလူကို စွပ်စွဲနေရတာပျော်တယ်မို့လား။ ခုကိစ္စလဲ ငါ့အမှားလို့ပဲထင်တယ်မို့လား။ထင်လိုက် ။ တကယ်ပြောမယ် မှတ်ထားမြို့အုပ်မင်းဝမ် အဲ့မိန်းမကို လုပ်ခဲ့သမျှက မရည်ရွယ်ခဲ့ဘူး။ ဒါပေမယ့် စိတ်ထဲမှာတော့အဲ့ထက်ပိုလုပ်ချင်တယ်။ မုန်းတယ်ဆိုတာထက်ရွံတယ်။ လင်ငုတ်တုတ်နဲ့ကြောင်တောင်နှိုက်နေတဲ့မိန်းမကို ရွံတယ်။တောင်းပန်ရမယ် သေချာတွေးပါ ။ ဘယ်လိုမှမဖြစ်နိုင်ဘူး။ "
"ကျုပ်ခင်ဗျားကိုပြောစရာစကားမရှိဘူး"
"ဒါဘယ်လဲ မြို့အုပ်မင်း ။ပြောချင်ရာပြောပြီးအမြဲ ချန်ထားခဲ့တယ်။ရှောင်တယ် ။ရွံ့လားကျန့်ကိုအဲ့လောက်တောင်"
"နောက်ဆုံးတစ်ခွန်းမောင် ကျန့်အတ္တကြီးမိတာ ကျန့်ချစ်တဲ့မောင်ကို သူများနောက်အပါမခံနိုင်လို့။ သိပ်ချစ်လို့နာကျင်ရမယ်မှန်းသိလျက်ပိုင်ဆိုင်ချင်ခဲ့တာ။ အရာမထင်ခဲ့ဘူးကျန့်အချစ်တွေက"
ရေဇာင်ကျန့်ပြောပြီးငိုကာ ဂိုထောင်ထဲကကားနီလေးကိုထုတ်ကာညဘက်လူသူပျတ်တဲ့လမ်းပေါ်မောင်းလာခဲ့တာ ဦးတည်ရာက မိဘအိမ်သို့
အိမ်ရောက်တော့ မားကမအိပ်သေးဘူး။ ထွတ်လာပြီး
'သားကျန့်ကျန့်"
"ညဉ့်နက်နေပြီတျောက်ထဲလား "
"သားဝမ်ရော"
"မား......သားဆင်းလာတာ"
"ဟီးးးးးးးး"
ရှောင်ကျန့်မားရင်ခွင်ထဲတိုးဝင်ကာ
"မား။သူသားကိုမချစ်ဘူး....."
"ဟီးးးး"
ပြောရင်းငိုနေတဲ့သားကိုမားဘယ်လိုနှစ်သိမ့်ရမလဲမသိပါလေ။
"မားသားလေးက ချစ်မိတာမမှားဘူး ။ ချစ်တဲ့သူများသွားတာ"
""သားရေချိုး ပြီးဆင်းလာခဲ့ မားသားကြိုက်တာချက်ပြီးစောင့်နေမယ်"
"သားနားတော့မယ်မစားတော့ဘူးမား"
ပြောရင်းရှောင်ကျန့်အပေါ်ထပ်တပ်ကာ အခန်းထဲဝင်ရင်း မီးဖွင့်ကာကုတင်ပေါ်လှဲကာ ငိုရင်းပင်ပန်းတာကြောင့်အိပ်ပျော်သွားတယ်။
"ကလင်...ကလင်"
အောက်ထပ်က ဖုန်းသံကြားတော့ရိပေါ်ဖုန်းဆင်းကိုင်လိုက်တော့
"ဟယ်လို့ရိပေါ်"
"စစ်ကျွေး မင်းလား"
"အင်း.....ငါမနက်ပြန်လာမှာ"
"ငါလာကြိုရမလား"
"ရတယ်....လာကြိုမယ့်လူရှိတယ် "
"ဒါပဲငါပြန်ရောက်တာနဲ့မင်းဆီတန်းလာခဲ့မယ်"
"အင်း"
ရိပေါ် ဧည့်ခန်းထဲတွင်မှေးခနဲအိပ်ပျော်သွားသည်။
"ဝမ်...ဝမ်လို့"အသံကြားလို့နိုးလာတော့ အတိုအပျက်ကိုမှဆံပင် အကောက်နဲ့ မက်ကပ်တွေနှုတ်ခမ်းနီတွေနဲ့ သိပ်စိတ်အိုက်ဖို့ကောင်းလှသည်။
"မော်လေ ပါတီတက်ဖို့ပါတနာမရှိလို့လိုက်ခဲ့ပါလားနော်"
"မအားဘူး"
အသံပြတ်ပြတ်နဲ့သာပြောလိုက်ပေမယ့်
အနားတိုးလာကာပေါင်ပေါ်ထိုင်လိုက်ရင်း လက်တွေကရင်ဘက်ကိုကစားကာ
"ဝမ်တစ်ခါပဲနော်"
"နော်လို့နော်"
ရိပေါ် မော်ဇာ ကို ကိုမကာ ဘေးချပြီးကိုယ်ကိုမတ်ကာ
"တစ်ခါပဲမော်ဇာ ကျုပ်က အိမ်ထောင်သည်ဆိုတာမမေ့ပါနဲ့"
မော်ဇာမျက်နှာပျက်သွားပြီး
"အင်းပါဝမ်ရယ်"
ရိပေါ်အပေါ်ထပ်ကိုတက်လာပြီးရေချိုးဖို့ပြင်တော့ ရေစပ်ပေးထားတဲ့သူလဲရှိမနေဘူး။ အဝတ်တွေလဲချပေးထားမယ့်လူမရှိဘူး။ ဗွီဒိုကိုဖွင့်လိုက်ပြီး အဝတ်ကိုယူလိုက်တော့ ဘေးအကန့်မှာလစ်ဟာလျက်ပင်။ အရင်လိုကျူးလီ ပန်းရနံ့တွေလဲသင်းပျံ့မနေဘူး။ အဆင်ပြေတာတစ်ခုသာယူဝတ်လိုက်ပြီး အောက်ထပ်ကိုဆင်းလာမိတယ်။ ထမင်းစားခန်းထဲက ဟင်းတွေရဲ့အရသာကလဲအရင်လိုကောင်းမနေဘူး။
"သခင်လေး ဘာလို့လဲစားရတာအဆင်မပြေလို့လား"
"...."
"ရှောင်းသခင်လေးဘလာက်လက်ရာမကောင်းဘူးမို့လား"
ရိပေါ်ဘာမှပြန်မပြောပဲ ဧည့်ခန်းဆီသို့သာခြေလှမ်းတွေဦးတည်ခဲ့တယ်။ အရင်ကလိုပန်းခြံထဲရေလောင်းနေတဲ့ဖြူလွှလွှအရိပ်လေးမရှိတော့လဲ တစ်မျိုးလစ်ဟာနေပြန်ရော။
"ကြီးမေ"
"ပြောလေသားဝမ်"
"ဘာမှမဟုတော့ပါဘူး"
ပြောပြီး စာကြည့်ခန်းထဲဝင်သွားတော့အရင်လိုခြေသံပါးပါးလေးနဲ့ အခန်းထဲဝင်လာပြီးသံပရာရည်လာပေးမယ့်အရိပ်လေးကိုမျှော်မိပြန်ရော။ အိပ်ဖို့အခန်းထဲဝင်သွားတော့လဲ ကုတင်ရဲ့လစ်ဟာနေမှုက သက်ပြင်းချစေတယ်။
ညဉ့်နက်တော့ နိုးလာတော့အရင်လိုတိုးပြီးအီကာချီကြမယ့်သူမရှိအနွေးဓါတ်မရှိနဲ့အခုမှဆောင်းကချမ်းစိမ့်လှတယ်။
"ရိပေါ်....."
"ဟာ.....စစ်ကျွေး "
"မင်းကလဲရုံးကိုတန်းနေတာပဲရောက်လာတာငါကလာကြိုမလို့ကို မင်းကလာကြိုမယ့်လူရှိတယ်ဆိုလို့။"
"ဟီးးးးး ဆိုပါအုံးမင်း လင်လေးအကြောင်း"
"ဟူးးးးး"
ရိပေါ်သက်ပြင်းတစ်ချက်သာအရင်ချရင်းစစ်ကျွေးကိုဖြစ်ကြောင်းကုန်စင်အကုန်ပြောပြလိုက်တယ်။
"မင်းကိုသူက ချစ်တယ်ပြောတော့မင်းကမချစ်ဘူးလား"
ရိပေါ် ရင်ထဲတွင် လှိုင်းလေးတခုဖြတ်ပြေးသွားသည်။
"ငါ"
"ထားပါတော့ကွာ မင်းစဉ်းစားသင့်တယ်။ငါတော့မပြောချင်ဘူး။"
ရိပေါ်မော်ဇာခေါ်လို့ကလပ်ကိုသာရောက်လာခဲ့တယ်။စိတ်ကတော့မပါ။ ဒီနေရာမျိုးကသူနဲ့လားလားမှမသက်ဆိုင်ဘူး။ စိတ်တွေညစ်လာတော့ ပြန်ဖို့ပြင်တော့မော်ဇာက
"ဝမ်"
"......"
"ပြန်တော့မယ်"
"ဝမ်ကလဲနေပါအုံး ....နော် "
"ပြန်တော့မယ်"
"တစ်ခွက်တော့သောက်လိုက်နော်ဝမ်"
"တစ်ခွက်သောက်ပြီးရင်ပြန်မယ်နော်ဝမ်"
ရိပေါ်လဲပြန်ချင်စိတ်တစ်ခုတည်းကြောင့်မော်ဇာပေးသည့် ဝိုင်ခွက်ကိုယူကာသောက်လိုက်တော့တယ်။ ခဏနေတော့မူးဝေလာပြီးရီဝေဝေနဲ့ စိတ်ကလိုအင်တစ်ခု ဖြစ်လာတယ်။ သဘာဝတရားကြီးတခုကို မလွန်ဆန်နိုင်တော့ဘူး။
"ဝမ်....ဝမ်"
မော်ဇာရိပေါ်ကို တမင်နှိုးကြည့်လိုက်ပြီး ရိပေါ်မူးနေမှန်းသိတော့
"ဝမ်...မော်တို့ပြန်မယ်နော်"
မော်ဇာရိပေါ်ကို တွဲပြီး ကလပ်ကထွတ်လာတယ်။
တည်းခိုခန်းတစ်ခုတည်းကိုမော်ဇာရိပေါ်ကိုတွဲလျက် ဝင်သွားတယ်။ အခန်းတစ်ခုထဲဝင်သွားရင်း
"ဝမ်သတိထားအုံးနော်"
တံခါးကိုပိတ်မည်လုပ်တော့ နောက်ကနေတံခါးကိုလှမ်းဆွဲလိုက်တယ်။ ထိုကြောင့်မော်ဇာ နောက်လှည့်ကြည့်တော့
ရှောင်ကျန့်။
"အဟက်ဘယ်သူလဲလို့"
"ဒါဘာလုပ်နေတာလဲ"
"အခြေအနေနဲ့အချိန်အခါကို ကြည့်ပေါ့youလဲကလေးမှမဟုတာ"
"မင်း...မင်း"
ရှောင်ကျန့်ဒေါသထွတ်ကာ မော်ဇာအား
"မင်းလဲအခြေအနေနဲ့အချိန်အခါသိရင်သွားလိုရပြီ"
မော်ဇာကို့စကားနဲ့ကိုပြန်ပြောခံရတာမို့ အထိနာသွားလေပြီ။
