မြို့အုပ်မင်းမှပြန်ချစ်ပါ
Part..........8
ထိုနေ့ကစလို့ ရှောင်းအိပ်တော်မှာနေရင်းရိပေါ် ဘဝတိုးတက်ဖို့ရှောင်းသခင်ကြီးရဲ့အထောက်အပံ့တွေယူကာကြိုးစားခဲ့တယ်။လူငယ်ပီပီတက်ကြွသည့်ရိပေါ်ဟာ သိပ်မကြာခင်နိုင်ငံရေးလောကထဲရောက်လာခဲ့တယ် ။တဆင့်တဆင့်နဲ့တက်လာလိုက်တာ
အသက်ငယ်ငယ်ရွယ်ရွယ်နဲ့ မြို့အုပ်မင်းဖြစ်လာခဲ့တယ်။
သူ့အသက် 24နှစ်မှာ မြို့အုပ်မင်းဖြစ်လာခဲ့တယ် ။
ထို့နော်ကို့ထောက်ပေါ်ကိုရပ်ဖို့ အချိန်ကျပြီမို့ မားနဲ့ မြို့လယ်မှာ တိုက်တလုံးဝယ်ခဲ့တယ်။ ခြံဝန်းကျယ်ကျယ်နဲ့
သိပ်လှပတဲ့တိုက်လေးပါ ရှောင်းအိပ်တော်ထက် အဆင့်တွေမြင့်တဲ့အိမ်လေးပါ။
ထိုနေ့ဟာ ကျုပ် ရဲ့ဂုဏ်ပြုပွဲနေ့လေးမှာ လူတွေကွပ်ကြည့်ကွပ်ကြည့်ကြည့်နေတဲ့သူကို ကျတော် ရှောင်းသခင်လေးမှန်းတကယ်မသိခဲ့ရိုးအမှန်ပါဗျာ။
ရှောင်းမိသားစုမှာသားတစ်ယောက်ရှိတာလဲသိတယ် ဒါပေမယ့် တစ်ခါမှမတွေ့ဖူးဘူး ။ကျုပ်တို့လာခဲ့တဲ့နေ့ဟာသူထွတ်သွားနဲ့နေ့မို့တီတာစွာချွဲနေသောကျောပြင်လေးသာတွေ့ခဲ့ဖူးပေသည်။
"သားဝမ်......."
ရှောင်ပါးခေါ်လိုက်မှ မျက်ခုံးတွေစုကျုံ့ရင်းစဉ်းစားနေသည့်ရိပေါ် အတွန့်အခေါက်လေးတွေပြေလျော့ကာ
ရှောင်ပါးကိုကြည့်ရင်း
"မား.....က လဲ ပါးသဘောတိုင်းဖြစ်စေချင်မှာမို့မားစိတ်ချမ်းသာဖို့က ကျတော်အတွက်အဓိကဦးစားပေးပါအန်ကယ်"
"ခွင့်ပြုပါအုံးအလုပ်ကိစ္စလေးရှိသေးလို့"
ပြောပြီးထွတ်လာတော့ အိမ်ပေါက်ဝတွင်
"မြို့အုပ်မင်းဝမ်ပြန်တော့မလို့လား"
ထိုသူ၏စကားကိုလျစ်လျူရှုလျက် ကားလေးထဲဝင်ကာ
ကားစထွတ်ခဲ့သည်။
ဘယ်သိမလဲနောက်တွင်ပါးကဘာပြောလိုက်လို့ စကားပြန်မပြောတာလဲဆိုတဲ့အတွေးလေးနဲ့ကျန်ခဲ့သူတစ်ဦး။
.............................................................................................
"မြို့အုပ်မင်းဝမ်"
"ရှောင်းသခင်လေး"
တစ်ယောက်နာမ်စားကိုတစ်ယောက်ခေါ်ကာ ပြိုင်တူထွတ်လာသည့် လေသံပါးပါးလေးတွေ
"ရှောင်းသခင်လေးအရင်ပြောပါ"
"မြို့အုပ်မင်းအရင်ပြောပါ"
ထိုအခါရိပေါ်မှစကားစလိုက်တယ်
"ရှောင်းသခင်လေး သိပြီးရောပေါ့။ မိဘတွေသဘောတူထားတဲ့ကိစ္စ"
"......"
"ရေဇာင်းကျန့်ခေါင်းလေးညိမ့်ပြလိုက်တော့
"ခင်ဗျားသဘောတူလား"
"ကျန့်ကျန့်က မိဘတွေသဘောပါ"
"ကျုပ်ကတော့ပါး မသေခင်ဖြစ်စေချင်ခဲ့တာမို့ပါးရဲ့နောက်ဆုံးဆန္ဒကိုဖြည့်စည်းပေးချင်တယ်"
ဘာ အဲ့ကလေးက သူ့ထက်သုံးနှစ်ငယ်တယ်လေ အဲ့ဒါကိုသူ့ကိုခင်ဗျားနဲ့ကျုပ်နဲ့ပြောေနတာလား နုနုညံ့ညံ့လေးမရှိလိုက်တာ လက်ထပ်ရမည့်ကိစ္စဆွေးနွေးေနတာ မသိရင်ရန်ထဖြစ်တော့မယ့်အတိုင်းပဲ ။ကြည့်နေ နောက်မှာ"မော င်"ကလေ "ကျန့်"ကိုတွေဖြစ်လာစေရမယ်။ တကယ်ပါသူ့ထက်သာသုံးနှစ်ငယ်တယ်ပြောတာ ထွားလိုက်တဲ့ကိုယ်ခန္ဓာနဲ့ တကယ်ပါ ထိုသူရဲ့ကြင်သူဖြစ်ခဲ့ရင်သိပ်လုံခြုံမှာ။ထိုလူ အဲရင်ထဲက "မောင်"လို့နာမ်စားလေးရည်ညွှန်းထားသူနဲ့အတူရှိရင်သိပ်လုံခြုံတယ်။
ထို့နောက်ပြောချင်တာပြောပြီးထွတ်သွားတဲ့ အဲ့လူကို ရှောင်ကျန့်မျက်စောင်းတခဲခဲနှင့်သာကျန်ခဲ့တယ်။ဒါပေမယ့်ထွတ်သွားသူကတော့မသိ
ရှောင်ကျန့်တို့နှစ်ယောက်အချိန်ယူဖို့လူကြီးတွေက ခွင့်ပြုထားသည်မို့တယောက်ကိုတယောက်ေ့လလာနေကြသည်။ ရှောင်ကျန့်ရုံးဆင်းတော့ရိပေါ်ဆီဝင်ကာ မားကထမင်းစားဖိတ်တာ ပြောဖို့ဝင်ခေါ်ဖို့အတွက် ရိပေါ်ရုံးခန်းကိုလိုက်သွားတော့
"ဝမ်"
"ဇာလေ သူငယ်ချင်းတွေနဲ့ မိတ်ဆက်ပေးမလို့ လိုက်ခဲ့ပါလားညကြရင်"
"နော်ဝမ်....."
"......."
"ဝမ်ကပြန်မဖြေဘူးဆိုတော့ သဘောတူတယ်လို့ပဲ သက်မှတ်လိုက်ပြီနော်ဝမ်"
အပေါက်ကလဲပြောလက်ကလဲမျောက်လိုအငြိမ်မေနပါလေဟိုပွတ်ဒီပွတ်နဲ့ ပြီးတော့နမ်းတောင်သွားလိုက်သေးတယ်။
ထိုမြင်ကွင်းကြောင့်ရှောင်ကျန့် ထိုမိန်းမကိုတကယ်ရွံပါတယ်။ မုန်းတယ်အဲ့သူကို။
ထိုမြင်ကွင်းကရှောင်ကျန့်ကိုအတ္တကြီးစေပါတယ်။
"သားကျန့်ကျန့် တစ်ယောက်ထဲလား"
"......"
ရှောင်မားရဲ့ အမေးကိုမဖြေပဲအပေါ်ထပ်ကိုတန်းတက်သွားလိုက်တယ်။ ညနေထမင်းစားခန်းထဲရောက်တော့လဲစကားတစ်ခွန်းမပြော ။ထမင်းတွေကို ဇွန်းနဲ့သာ မွှေနေတော့ရှောင်ပါးက
"ကျန့်ကျန့်....."
"ဘာဖြစ်နေတာလဲမျက်နှာကဘာအဆင်မပြေလို့လဲ"
"ပါး......"
ချွဲသံလေးနဲ့တဆက်တည်းမျက်ရည်တွေပါဝဲလာကာ
"ကျန့်ကျန့် မြို့အုပ်မင်းကိုအပြိင်လိုချင်တယ်"
"အချိန်မဆွဲချင်တော့ဘူး"
"ပါး လုပ်ပေးနော်"
ရှောင်ပါးဟာကျန့်ကျန့်ရဲ့စကားကိုခေါင်းလေးတဆတ်ဆတ်ခါရင်းမငြင်းနိုင်ပါလေ။ ဘာလိုဆိုသားကလိုချင်တာကမှအဆင်ပြေတာမျိုးသားအကျင့်သူအသိဆုံးလက်လွှတ်ခံတယ်ဆိုတာသူနဲ့လားလားမှ မသက်ဆိုင်တဲ့ကိစ္စ
။။။။။။။။။။။။။။။။။။။။။။။။။။။။။။။။။။။။။။။။။။။။။။။။။။
"အမဝမ်အခုလိုအရေးတကြီးလောရတာက"
"သိပါတယ်"
"ပြောစရာတွေမှမဟုတ်တာ "
သိပ်မြန်ဆန်စွာ လောလောလောလောလုပ်ရတာကြောင့်
ပွဲကတော့ခပ်ကျည်းကျည်းလေးပဲ။
ရုံးတက်လက်မှတ်ထိုးအသိသတ်သေလေးနဲ့ပဲ ။
လက်မှတ်ထိုးပြီးထွတ်လာတော့ရုံးအပေါက်ဝတွင်
"သားကျန့်"
"ဂရုစိုက်နော်.....သားမဆိုးရဘူးလေ "
"သားကအိမ်ထောင်သည်ဖြစ်နေပြီ"
ရှောင်မားကဆုံးမနေလိုက်တာ သားဖြစ်သူကျန့်ကျန့်ကလဲမျက်ရည်တွေကျလို့။ဘယ်လိုပဲချစ်ချစ် မားနဲ့ခွဲရမယ်ဆိုတော့ အနည်းငယ်တော့ဝမ်းနည်းစိတ်လေးတော့ဖြစ်မိတာပေါ့။ မျက်ရည်စတွေကိုမားရှေ့မကျဖို့ထိမ်းရင်း
"ရှောင်းသခင်လေးသွားရအောင်"
"......."
ခေါင်းလေးခပ်ဆက်ဆက်ညိမ့်ပြရင်း ကားလေးထဲဝင်ထိုင်လိုက်တယ်။ ထို့နောက်ထွတ်လာတဲ့ကားပေါ်ကနေနောက်ကိုလှမ်းကြည့်ကာ မျက်ရည်တွေကျနေတယ်။ ထိုမြင်ကွင်းကို ဘေးကလူက မမြင်ချင်ယောင်ဆောင်နေတာလား ။ တကယ်ပဲမမြင်တာလား ။အခ်ျအနည်းငယ်ကြာတော့ အိပ်ပျော်သွားလေပြီ။ရှိုက်သံလေးတွေကထိုလူဆီမှထွတ်လာသေးတယ်။ အိမ်ပြန်ရောက်တော့တောင်ထိုဘေးကအကြင်လူသားကနိုးမလာသေးတာကြောင်တံခါးကိုဖွင့်ကာ အပွ့ချီလိုက်တော့တကယ်ရော ယောက်ကျားလေးဟုတ်ရဲ့လား။ ပွေ့ချီလိုက်တာ တပွေ့စာလေး အလိုက်သင့်ပဲပါလာတယ်။
အိမ်ထဲဝင်လာတော့အဝကနေစည်းကြိုနေတဲ့ကောင်မလေးက
"သခင်လေး'"
ရိပေါ် မျက်လုံးနဲ့ တိတ်တိတ်နေဖို့ပြောကာလှေခါးတလျှောက်လမ်းလျှောက်တက်လာရင်းအခန်းတံခါးကိုခြေထောက်နဲ့တွန်းဖွင့်ကာ အခန်းထဲက ပန်းတွေနဲ့မဂ်လာဦးကုတင်ပေါ်ထိုလူသားကိုချပေးလိုက်ပြီး။ နက်တိုင်ကို အောက်သို့ဆွဲချရင်း ရေချိုးခန်းဆီခြေဦးတည်မို့လုပ်တော့ထိုလူသားကိုလေးကဟိုလှိမ့်ဒီလှိမ့်နဲ့ ညည်းသံလေးရှိုက်သံဘလးထွတ်လာတယ်။
ဘာကြောင့်ရယ်မသိရိပေါ်အကြင်လူသားအား တင်ပါးလေးပုတ်ကာ စုပ်သက်ရင်းကလေးကိုချော့မြူသလိုချော့မြူကာ ပြန်သိပ်မိသေးတယ်။ နောက်ထိုလူသားပြန်အိပ်ပြီဟုထင်ရမှ
ရေချိုးခန်းထဲခြေလှမ်းပြင်ရင်း ရေချိုးခန်းထဲကမှန်ရှေ့မှာ အပြုံးလေးဖွဖွ ရိပ်ပြေးမိသေးတယ်။
နောက်ယာထားတဲ့ficတွေရှိသေးတယ်ဒီကနည်းနည်းအပျင်းတစ်နေလို့။ဖတ်မယ်မို့လား။
