My Heart Belongs To You

CHAPTER 50

Louise's POV

It's been a week since nangyari yung kila Julia at Andrea. Isang linggo ko na rin siyang hindi nakikita even Nikki. I miss that kid, I maybe set a date para sa aming tatlo nila kaila. Nasanay na din ako na palaging nagpapadala ng bulaklak si Andrea dito sa bahay. As usual, pinapatapon ko or kapag hindi nila tinatapon pinapa make sure ko na hindi ko makikita, eh sa naalibadbaran ako eh. It keeps on reminding me on how liar she is.

Minsan pinapadalhan niya ako ng mga pagkain na sila manang lang naman ang kumakain, take note with sticky notes pa yan. Hindi ba siya napapagod sa ginagawa niya? I admit I missed her but, thanks to God that how I feel right now is not the same from the day that I saw them kissing. Last time nasa labas siya ng bahay, nagpapaulan. Naawa ako sa kanya but my mind is stopping me. Ni wala nga akong balita sa kanya eh, if meron man I don't want to hear it.

Pagbaba ko sa living room I immediately looked at the table.

Me: Pakitapo----

I didn't finished my sentenced as I saw that there's nothing on the table. Diyan kasi nilalagay parati ni Manang lahat ng mga binibigay ni Andrea sa araw-araw. Today is different, walang flower walang food from her. Maybe she's outside because the last time hindi siya nagpadeliver nasa labas siya gusto niyang ako mismo ang tatanggap ng bulaklak na binili niya. Eh sino bang nag utos sa kanya na bilhin yun? Ts.

Manang: wala kang delivery today Louise
Me: baka andyan sa labas yan
Inday: Wala din po ate
Me: Mabuti naman kung ganun.

But why I have this feeling? Bakit nasasaktan ako? Is she tired? Pagod na ba syang suyuin ako? Siguro, sino ba naman ang hindi mapapa---

Teka nga?! Bakit ko ba iniisip yan. Much better nga kapag ganyan eh! I was interrupted by Kaila

Kaila: Good morning ma.
Me; Good morning anak.
Kaila; Im happy na medyo okay na po kayo mama
Me: I should be baby. Teka nga, sino yang kausap mo?
Kaila: ay it's Nikki mama.
Me; Really? Can I talk to her?
Kaila: Yes ma.

Kaila handed me the phone. They are talking via skype eh.

Via Skype

Me; Hi sweetie
Nikki: Mama! Mama I miss you!
Me; Aww I miss you too baby
Nikki: Ako lang ba talaga ang miss mo mama? Haha

Baliw na bata talaga to haha! Namiss ko tuloy ang kakulitan niya

Me: Bakit may iba pa ba?
Nikki: syempre si----

She was cut off by the person on the background. May tinatanong ata sa kanya. I knew that voice. It's her. She's still the same, malambing parin siyang nagsasalita.

Inner me: It's still your Andrea. Hindi naman siya nagabago eh, ikaw lang yung ayaw makinig

I can hear her saying "Sweetheart, ang kalat ng kwarto mo oh" but Nikki is not listening to her, nakatitig lang sa akin si Nikki. May pinulot siya sa bandang likod ni Nikki and ibinalik sa lalagyan, she stayed there for about 1 minute but nakatalikod siya.

Parang pumayat ata siya? I miss her, really but Im not yet ready to face her nor hear her explanation. I was interrupted by Nikki.

Nikki: mama! Kanina pa po ako nagsasalita, hindi ka naman ata nakikinig eh
Me: I'm listening kaya
Nikki: Talaga ma? Eh parang iba yung tinitingnan mo eh hahaha
Me; Ewan ko sayo. Date tayong tatlo nila kaila next week anak ha? I'll give it to kaila na
Nikki: Ay tayong tatlo lang? Pano si mommy?