My Heart Belongs To You

CHAPTER 51

Andrea's POV

Naglilinis ako dito sa bahay, oo tama ang nababasa nyu naglilinis ako. Ngayon ko lang kase napansin na ang daming kalat. Nikki is in her room kausap ata si Kaila, mamaya pupuntahan ko din naman yung kwarto niya dahil lilinisin ko rin. Medyo masakit pa yung ulo ko pero keri lang naman.

Last night I made a very hard decision. It's very hard for me. Pumunta ako sa bahay nila Louise kahapon, syempre para magbigay na naman ng bulaklak at pinaglutuan ko din siya ng chicken adobo. Pagdoorbell ko binuksan agad ako ni Mang Jerry biniro pa nga niya ako kahapon na ako raw ang masugid na manliligaw ni Louise hahaha. I gave the bouquet of flowers at yung tupperware na may ulam. Hindi na sana ako magtatagal but out of curiosity I asked Manong Jerry

Flashback

Me: Ah manong? Tanong lang po?
Mang Jerry: Anon yun Andrea?
Me: Ah-eh tinatanggap ba ni Louise yung mga bulaklak. Tinatago niya ba?
Mang Jerry; ah--eh oo naman oo!
Me; Yung toto po? Tinatago niya ba?
Mang Jerry: kasi Andrea, ano eh. Pinapatapon niya

He said and bowed his head. I just smiled bitterly, expected naman na yun :')

Me: eh yung mga pagkain po? Pinapatapon niya parin?
Mang Jerry: Hindi naman Andrea pero sila Manang at Inday yung kumakin eh.

Atleast diba? Sayang naman kung pinapatapon niya din. I just smiled bitterly

Me: Sige ho Mang Jerry. I'll go ahead
Mang Jerry: Andrea? Sandali
Me: bakit po?
Mang Jerry: Sana habaan mo pa ang pasensya mo kay Louise ha? Maaayos nyo rin yan anak
Me: sige ho, una na po ako

I just smiled at him and went back to my car. A tear escape from my eye and I just released a deep sighed "hindi ko na po alam Mang Jerry kung may aayusin pa ba kami" I looked up on her window and asked a sign from God

I closed my eyes.

Kapag makita ko si Louise sa Veranda niya ibig sabihin magiging okay pa kami

Louise, magpakita ka naman oh kahit sandali lang. Please babe :'(

10 minutes

15 minutes

30 minutes

Last 10 mins kapag wala talaga aalis na ako

5 minutes

10 minutes

I smiled bitterly. I guess, this is----

She then went out on her veranda para siguro magpahangin. I just smiled widely "Lord naman eh, pinakaba mo pa ako" tumulo ulit yung luha ko. Napansin niya ata ang sasakyan ko outside her house, but I didn't open my car window at baka kapag nakita niya ako ay papasok siya ulit. Im just looking at her from a far but my eyes got widened when I saw her smile. Legit! Ngumiti nga siya!

Hindi naman malabo ang mata ko pagdating sa kanya -_-

After I saw that smile, namiss ko yun ah? Its been a week since I last saw her kasi, I started the car engine "Thank you Lord"

Okay na ako dun :)

End of Flashback

After I knew na pinapatapon niya yung flowers tapos binibigay niya sa iba yung mga pagkain, I came up with a very hard decision. I sleep late last night kasi iniisip ko kung gagawin ko ba talaga o hindi, I decided na I will gave her a last flower today. Bibili ako ng tulip flower and a cake. Nagsulat din ako ng letter kagabi, yes ako mismo ang nagsulat. I guess I should gave her the enough space that she needs, baka naalibadbaran na sya sa akin and maybe she feel pressured. Hindi ko naman siya iiwan eh,  maghihintay ako hangga't sa ready na syang kausapin ako.